ჩვენც ეგრე ვცხოვრობთ – აქ და მიღმა. აქ ვართ ის, რასაც ერთმანეთს ვამჩნევთ, მიღმა კი – მხოლოდ საკუთარი თავისთვის საცნაურები. ჩიკოს ძნელად შესამჩნევი ფერისცვალება ამ ყველაფრის საუკეთესო ნიშანია – მეორე "მეს", მიღმა "მეს" აღმოჩენა. და ეს სკეფსისი, ცინიკური რევიზია დიდი ღირებულებებისა სწორედ ამგვარ უსაყრდენობას ეფუძნება. აი, ეს დიალოგიც: _ სიყვარული გადაარჩენს სამყაროს... _ სიყვარული? სიყვარულიო, რა თქვა ეს! _ ჰო, სიყვარული, რა გაგიკვირდა? _ შენი გულუბრყვილო მზერა, რომელიც სიყვარულს ყოვლისშემძლედ ხედავს, სინამდვილეში კი ეს მხოლოდ ილუზიაა. ამბობენ, სიყვარული ბრმააო და თუ ასეა, გადაიჩეხება კიდეც უფსკრულში დღეს თუ ხვალ. ეს მეტაფორული ირონია სიყვარულის სიბრმავესა და გადაჩეხვაზე კარგად გვაჩვენებს ახალი სამყაროს კრიზისს. ეს რომანი ამ კრიზისზეა. სამართლის კრიზისზე. დარდიან თემიდაზე, რომელსაც თვალები ახვეული არასდროს ჰქონია. ამბავი, რომელიც პოსტმოდერნული ტექნიკით გვითრევს და გვხიბლავს – უკუღმა დანომრილი წიგნი, დაღმავალი გვერდების რიცხვი დიდი საიდუმლოს ამოხსნისკენ მიგვიძღვება – წინ, წარსულში. წერის ლაღი მანერა, გამართული დიალოგები, მოულოდნელი სიღრმეები – ეს და კიდევ არაერთი მიზეზი გაქვთ ამ წიგნის ჩასაკითხად. * გიორგი კეკელიძე.