„კარარას ანგელოზები“ საოცარი მოქანდაკის უნიკალური ისტორიაა, მოქანდაკის რომლის დიდებულებამ ვერა და ვერ გაიკვლია გზა საზოგადოებაში და მართლაც საოცარი ბიუსტები ვერ გასცდნენ სახელოსნოს... არადა, ისინი ჯაბნიან თავად მიქელანჯელოსაც კი. მოქანდაკის სული ახალი სამყაროა, სამყარო რომელიც ყველა შემოქმედში ცხოვრობს, თუმცა ინდივიდუალური გზით. ამ ნაწარმოებში, მისი მთავარი გმირის მოსაზრებით, მთავარი არსი ისაა, რომ ღმერთი არაფრით არის უპირატესი სხვა ხელოვანზე, ის მათი თანასწორია, ღმერთი ხელოვანია, რომელმაც შექმნა ადამიანი, შესაბამისად ჩვენი მთარი გმირის ცხოვრებისეული, ანუ შემოქმედებითი პრინციპიც სწორედ აქედან გამომდინარეობს, იგი არასოდეს კვეთს ქვაში უკვე დაბადებული ადამიანის გამოსახულებას, რადგან ფიქრობს, რომ ეს პლაგიატიზმია, ღმერთისადმი ქმნილების მოპარვაა და მისთვის ამ პრინციპის დარღვევა სამუდამო სიკვდილს უდრის.