მე მოგიყვებით ამბავს მასზე და მის სიზმრებზე. არც მე და არც თქვენ, რომ არ დაიბნეთ, წინასწარ გაფრთხილებთ, რომ სიზმრის მოყოლას ისევე უცაბედად დავიწყებ, როგორც ისინი მხეცუკას ძილში შემოიჭრებიან. არც იმას დავწერ როდის ჩაეძინა პატარა მხეცს, მას ხომ თავისთავად, ვამპირივით მზის ამოსვლამდე ეძინებოდა, როცა ბნელი ფანჯრიდან არაფერი მოჩანს და ისმის მხოლოდ პირველი ავტობუსის ძრავის ხმა და ადრე გაღვიძებული ჩიტუნიების ჟღურტული. სიზმრებს შორის კი მოგიყვებით მხეცის ყოველდღიურობას, მის განცდებს, ფიქრებს და იმ იშვიათ მაგრამ შესანიშნავ თავგადასავლებს და შემთხვევებს, რომლებიც მას გადახდა.