წიგნი გერმანულიდან თარგმნა თამარ ჯანელიძემ. ცნობილი ხელოვანი გუსტავ აშენბახი საზოგადოებას უპირისპირდება. მან მთელი სიცოცხლე ხელოვნებისა და სილამაზის მსახურებას მიუძღვნა და მაინც ვერ გაექცა ხელოვნების დეკადენტურობას. მწერალი ესთეტიზმის მაცდურ, ამორალურ მხარეზე მიუთითებს. იმაზე, რომ მხოლოდ სილამაზის გაიდეალება ჩიხში აქცევს მას და მთავარ დანიშნულებას ართმევს. მაგრამ მშვენიერების საშუალების მიზნად ქცევა, მისი გაფეტიშება და მსახურება ცოდვისკენ უბიძგებს. მშვენიერების გაიდეალება და ზნეობაზე მაღლა დაყენება სიკვდილითაა აღბეჭდილი, მაგრამ რა ლამაზია ეს სიკვდილი, თითქოს მარადისობას უერთდება...