პიპას და კასპერის შეხვედრის საშობაო ამბავი ანუ ერთგულების ფიცი ფითრის ქვეშ

*** შობა ახლოვდებოდა და თაგვებს სადღესასწაულო სამზადისი მალე უნდა დაეწყოთ.   კასპერს, როგორც ყოველთვის, საუკეთესო ყველი უნდა მიეტანა საოჯახო ნადიმისთვის.
კასპერმა თავის მეზობელ ზღარბს, მეტსახელად კრისტიანს, მიაკითხა დახმარების სათხოვნელად, რომელიც იქვე ახლოს ცხოვრობდა. კრისტიანმა მეგობარს დახმარება აღუთქვა და ორივე ერთად ტყის განაპირა სახლისკენ გაემართა. კრისტიანმა კარგად იცოდა ამ სახლის ყველა კუთხე-კუნჭული, რადგან ზამთარს   ძილქუშში   იქ ატარებდა გაზაფხულის მოსვლამდე, მაშინ, როცა იქ   აღარავინ   აღარ   იყო.

თანაც სახლის სხვენში ან სარდაფში გადანახული სანოვაგე ეგულებოდა. სწორედ ამ მარაგის იმედად იქითკენ გაეშურნენ. ადამიანები ხშირად ტოვებდნენ ცოტა საჭმელს, ხან ყველს, ან პურს, ზოგჯერ ხილსაც, რაც მათ აღარ სჭირდებოდათ. თაგუნას და ზღარბს თუ გაუმართლებდა, იქნებ თავიანთი სამყოფი სანოვაგე ეპოვათ წამოსაღებად.

კასპერმა და კრისტიანმა სახლს ეზოს მხრიდან შემოუარეს. უკანა კარში ძაღლისთვის ამოჭრილი იყო პატარა შესასვლელი, ადვილად რომ მოხვედრილიყო სახლში, როცა პატრონები შინ არ იყვნენ ან ეძინათ.   მეგობრებმა გადაწყვიტეს სწორედ ამით ესარგებლათ. ფრთხილად შეიპარნენ და ყველგან დაიწყეს აქეთ-იქეთ სირბილი. თაგვი და ზღარბი სულ ერთი ციცქნები იყვნენ, სახლი კი ძალიან დიდი იყო და სანამ ყველა კუთხეს მიაღწევდნენ, ამაზე დიდი დრო მიდიოდა, ამიტომ ცალკ – ცალკე გადაწყვიტეს ძებნის გაგრძელება.
უცბად ნაცრისფერ თაგუნა კასპერს თვალწინ გასაოცარი სანახაობა წარმოუდგა, ისეთი თვალწარმტაცი, რომ განცვიფრებისა და აღტაცებისგან ადგილზე გაშეშდა.
მან დაინახა უცნობი ქათქათა თეთრი ფერის თაგუნა, რომელიც საპატარძლოს ჰგავდა. ის თითქოს თავის საქმროს ელოდა.
ქორწინების გაფიქრებაზე კასპერს გული აუჩქროლდა. არც კი იცოდა როგორ მოქცეულიყო, ან რა ეთქვა, რომ თავისი იღბალი   ხელიდან არ გაეშვა, კასპერისნაირ რუხ თაგუნას ცხოვრებაში მხოლოდ ერთხელ შეიძლება ასე გამართლებოდა.

ის მიხვდა, რომ საპატარძლომ ვერ დაინახა და იფიქრა თავს მოვაწონებო. როგორც დედა-თაგვი ასწავლიდა წრუწუნობის ასაკიდან, გადაწყვიტა, ჯერ შუბლზე ქოჩორი გადაეწია, რომ უფრო მიმზიდველი გამოჩენილიყო, მერე კუთხეში ჩაიცუცქა და გალამაზებას შეუდგა. თათებით ისწორებდა აჩეჩილ ბეწვს თავის პატარა სხეულზე.
მხოლოდ იმის შემდეგ, რაც კასპერს თავდაჯერებულობა შეემატა, თაგვისთვის დამახასიათებელი მოქნილობით სწრაფად გაემართა მზეთუნახავი საპატარძლოსკენ.
იგი ახლოდან უფრო მშვენიერი აღმოჩნდა, ბამბის ქულასავით ფითქინა უნაკლო ბეწვი, ნაზი ვარდისფერი თათები და ცხვირი, პატარა ყურები და ტუჩები, კუდიც კი ასეთივე ლამაზი ატმისფერი ჰქონდა.
როცა მიუახლოვდა. მხოლოდ მაშინ შეამჩნია, რომ თეთრი თაგუნა გალიის თხელ გისოსებს მიღმა იყო ჩამწყვდეული. გაბედა და გამოელაპარაკა:
- გამარჯობა, რამე ხომ არ გიჭირს, რით შემიძლია დაგეხმარო? – ჰკითხა მან მორიდებით.
  - გამარჯობა, ვინ ხარ? აქ პირველად გხედავ, აქამდე ასეთი ფერის თაგვი არასდროს მინახავს. სადაური ხარ? – ჰკითხა თეთრმა თაგუნამ.
– მე კასპერი ვარ, აქვე ტყეში ვცხოვრობ,   – უპასუხა მან.
  – მე პიპა მქვია, გვარად ვისტარი ვარ. ამ სახლში დავიბადე, ერთმა ადამიანმა გამზარდა, საუკეთესო განათლება მომცა, ნამდვილი ლედის შესაფერისი, როგორიც ჩვენი გვარიდან არასდროს არავის მიუღია. მასწავლიდა ბაგირზე სიარულს, ლაბირინთში გზის გაკვლევას. ეხლაც ისევ ხელიდან მაჭმევს და მის მხარზე აცოცების და დაჯდომის უფლებას ყოველთვის მაძლევს.

კასპერი მოსმენილმა ამბავმა ისე გააკვირვა, რომ ხმა ვეღარ ამოიღო. წარმოდგენაც კი არ ჰქონდა, რომ ადამიანს შეეძლო ასე კარგად მოპყრობოდა თაგვს. მან იფიქრა, რომ ალბათ იმიტომ, რომ პიპა ასეთი ლამაზი იყო მას განსაკუთრებულად ამიტომ ექცვეოდნენ, თორემ თვითონ დარწმუნებული იყო, რომ ძალიან უშნო იყო, მახინჯადაც კი მიაჩნდა თავი. კარგად ახსოვს, ერთხელ, როცა სახლის სამზარეულოში შეიპარა ყველის და პურის ნამცეცებით პირის ჩასატკბარუნებლად, დიასახლისმა დაინახა და, როგორც კასპერმა მაშინ გაიფიქრა, ზიზღისაგან ქალი დიდხანს და ხმამაღლა ყვიროდა, შველას ითხოვდა. თანაც სკამზე შეხტა, რომ პაწაწინა კასპერი მას ახლოს არც კი მიჰკარებოდა.   იგი გაიქცა ნაწყენი და შეურაცხყოფილი. კასპერმა მაშინ პირველად გაიგო, რომ ასეთი უშნო ყოფილა.
დედას კი კასპერი ისე ძალიან უყვარდა, რომ ბეწვს სულ ულოკავდა. ისე ძლიერ იხუტებდა, რომ მისი გულის თანაბარი ბაგა-ბუგი ესმოდა და ნეტარებით იძინებდა.
მაგრამ დედას კიდევ ბევრი პატარა ჰყავდა, გოგოები და ბიჭები, შვილები, შვილიშვილები და შვილთაშვილებიც კი, მაგრამ კასპერი მაინც გამორჩეულად უყვარდა, ყოველთვის ჰქონდა მისთვის განსაკუთრებულად გადანახული თხილის გული, რომელსაც კასპერი ყველას თანაბრად უნაწილებდა.
თუმცა, მას შემდეგ, რაც გაიზარდა და პატარა და-ძმები გაჩნდნენ, უკვე თვითონაც ეუხერხულებოდა დედის კუდზე ჩამოკიდება. სწორედ მაშინ გადაწყვიტა დამოუკიდებლად ცხოვრება. მას მოსწონდა თავისი ახალი ნაცნობ – მეგობრები,