ნაწილი I
„საბჭოურმა ტოტალიტარულმა სისტემამ ორი სახის ადამიანი და, შესაბამისად, ხელოვანი წარმოშვა: 1. ინდივიდი, რომელსაც უჩნდება სურვილი, გარისკოს, დაძლიოს შიში, იწვნიოს იდეოლოგიური, მორალური თუ ფიზიკური წნეხი, გაუძლოს მას, გაიაზროს და ხელოვნებაში გამოხატოს ამ ტკივილისგან დაგროვილი უნიკალური ემოციური გამოცდილება. ასეთი პიროვნება მარტოობისკენ მიისწრაფვის და ხდება თავისუფალი; 2. ინდივიდი, რომელსაც წნეხის ქვეშ ცხოვრებისგან გამოუმუშავდა წარმოუდგენელი შემგუებლობა და ვირთხის სიცოცხლისუნარიანობა. ასეთი ხელოვანი, უკეთეს შემთხვევაში, ქმნის ე.წ. „მასობრივ“, გასართობ კულტურას და დიდ პოპულარობასაც აღწევს. ის პირიქით, კოლექტივს ეძებს და მასთან ერთობაში პოვებს სიმშვიდეს, თუმცა ამ მასაზე გაბატონებას ცდილობს. დაბოლოს, ტკივილის შედეგად გაჩენილი შემგუებელი პიროვნება-მუტანტი – „ძეხვის“ ნარკომანია, გარემოებებისა და კოლექტიური შეხედულებების ტყვე“. – სიურრეალისტი გენადი.
ჩუქება
