ირაკლი სამსონაძის ახალ რომანში ორი უცნაური პერფორმანსი თამაშდება, რომელთაც 30 წლიანი ინტერვალი აშორებს. პირველი ქუთაისის რესტორანში ვითარდება. 1988 წელია, არავის ეფიქრება საბჭოთა იმპერიის ჩამოშლა; მათ შორის, სუფრასთან თავშეყრილი ბავშვობის მეგობრებსაც. სუფრის მასპინძელი, მეტსახელად ტრულაილა, ქელეხს უხდის თავის საოხრეს. მეგობრები ოხუნჯობენ, უჩვეულო ქელეხია, ღიმილისმომგვრელი, დასამახსოვრებელი თავგადასავალი. თამადად მოიწვევენ ლამარიეს, ბიბლიოთეკარ ქალს, ვინც სიყმაწვილეში „დაავაჟკაცა“ ტრულაილა. ანეკდოტური ატმოსფერო თანდათან იცვლება, ლამარიე ქარს და სუსხიან სიმართლეს შემოიყოლებს… მეორე ამბავი დღევანდელ საქართველოში ვითარდება და კლიმაქსურ ასაკში მყოფი მსახიობი ქალის ისტორიას გვიამბობს. მისთვის კარგახანია, როლი არ შეუთავაზებიათ და ამას მტკივნეულად განიცდის, მოლოდინის რეჟიმში ცხოვრობს. შედარებით ხანგრძლივი ვადით სამ მამაკაცთან ცხოვრობდა – მსახიობთან, რეჟისორთან და დრამატურგთან; დეას ერთი ვნება აქვს თავშესაფრად – იგი კლეპტომანია; როდესაც უმნიშვნელო, მისთვის სრულიად უსარგებლო ნივთს იპარავს, ადრენალინის მოზღვავებას გრძნობს, ეს კი მონატრებულ სცენაზე აბრუნებს თითქოს. და ერთხელაც, ნევროზისა და შიშისგან გასათავისუფლებლად მიეშურება მიწისქვეშა გადასასვლელისკენ, სადაც ბაზრობაა გამართული, იქ უნდა „ინადიროს“, რამე მოიპაროს, შიში დაძლიოს, ვნება დაიბრუნოს...