„ღმერთი ყველასთვის ერთია – რიო დე ჟანეიროშიც და ოკრიბაშიც; თუმცა იშვიათად გვეცხადება ხოლმე. სოფიო კუბლაშვილის ტექსტებში ამ გამოცხადებებზე გვიყვებიან მგზავრები, სტუმრები, ფოტოები, ხის გობები, საქონლის ბაწრისგან დაწნული საქანელა, ტელეფონის მოულოდნელი ზარი - რა აღარ. ღმერთის ძალაც ხომ ეს არის – ყველაფერშია განფენილი და უცებ გვახსენებს თავს. აქ თანამედროვე ჭეიშვილისა და გაბრიაძის იმერეთია, ოღონდ სოფიო კუბლაშვილის ფიქრითა და განცდით – წერის ლაღი მანერითა და ჩამთრევი დიალოგებით „გახურდა ფეჩი, ტკვარცალებს ცეცხლი“. ჩაუჯექით, არ მოიწყენთ.“ – გიორგი კეკელიძე