საქართველოს ერთ-ერთი ქალაქის რაიკომის შენობის წინ ხალხმრავლობაა. აქ შეკრებილან, როგორც ამავე შენობაში მომუშავე პირები, ასევე, ქალაქის მნიშვნელოვანი სამსახურების ხელმძღვანელებიც, რომლებიც დილის ცხრა საათიდან, უკვე ორი საათია უცდიან, ცენტრალური აპარატიდან ახლადდანიშნულ რაიკომის პირველ მდივანს. მათ მხოლოდ ის იციან, რომ ამ რაიონის ახალი თავკაცი ძალიან ახალგაზრდაა. ამიტომ, მათი ასეთი განსაკუთრებული მობილიზება, პროტოკოლს რომ თავი დავანებოთ, მათივე ინტერესის სფეროს უფრო წარმოადგენს. სამთავრობო მანქანები რომ გამოჩნდნენ და შენობის შესასვლელთან შეჩერდნენ, დამხდურთაგან თითქმის ყველა შეეცადა ხალხისგან გაკეთებული კორიდორის პირველი რიგი დაეკავებინა, რის გამოც შექმნილი ყრუ ჩოჩქოლი მაშინვე შეწყდა, როცა სტუმრებმა მანქანებიდან გადმოსვლა დაიწყეს. დედაქალაქიდან ჩამობრძანებულმა რამდენიმე პარტიულმა ჩინოვნიკმა, ახალ რაიკომის პირველ მდივანთან ერთად, შენობის მეორე სართულზე მდებარე სააქტო დარბაზისკენ აიღო გეზი, სადაც გაცნობითი ხასიათის კრება უნდა ჩატარებულიყო. მასპინძელთაგან, ქალები შესამჩნევად აქტიურობდნენ, რომლებსაც სურდათ, რაც შეიძლება, ახლოდან დაენახათ თავიანთი ახალი და მოხდენილი ახალგაზრდა რაიკომის მდივანი. ბოლოს, როცა ყველაფერი მიწყნარდა და ყველამ მონახა თავისი ადგილი, კრებაც დაიწყო. სცენაზე მდგარი მოგრძო მაგიდის ერთ მხარეს, რამდენიმე სტუმარი დამჯდარიყო, რომლებიც დარბაზში მსხდომ პარტაქტივს მშვიდად გადმოჰყურებდნენ. ორიოდე წუთის შემდეგ, მათ ერთი ადამიანი გამოეყოთ და მიკროფონთან მივიდა.
- ამხანაგებო! მე გახლავართ პარტიის ცენტრალური კომიტეტის ინსტრუქტორი გოგი გარდაფხაძე, რომელსაც დამევალა, თქვენს წინაშე წარვადგინო თქვენი რაიონის პარტიის კომიტეტის პირველი მდივანი, ამხანაგი ალექსანდრე ბაიდოშვილი. მართალია, ის ძალზე ახალგაზრდაა, მაგრამ მას სათანადო განათლებასთან ერთად, საკმარისი სამუშაო გამოცდილებაც დაუგროვდა პარტიის მიმართულებით. ამიტომ ჩვენმა უფროსმა ამხანაგებმა ჩათვალეს, რომ ამ ვაკანტურ ადგილზე, ამხანაგი ალექსანდრე ამჯერად ყველაზე ღირსეული კანდიდატურაა. ახლა კი მიკროფონთან ვიწვევ თვითონ მას, რომელიც, ალბათ, თავადვე გვეტყვის, როგორია მისი ხედვა ქალაქის ცხოვრების განვითარებაში. - ცეკას ინსტრუქტორი თავის უკან მდგარ მაგიდისკენ ნახევრად შებრუნდა, ერთი ხელი ხალხისკენ გაიშვირა და ამ ჟესტს სიტყვაც მიაყოლა. - გთხოვთ, ამხანაგო ალექსანდრე!
ახალი რაიკომის მდივანი ზომიერი მოძრაობით წამოდგა, ფეხაწყობილი გაემართა მიკროფონისკენ და მაგიდისკენ მიმავალ ინსტრუქტორს, მადლობის ნიშნად, მოწიწებით თავი დაუკრა.
ახალმა მდივანმა, აწ უკვე თავის დაქვემდებარებაში მყოფ პარტიულ მუშაკებს ზედაპირულად მიმოატარა თვალი და მონოტონური ხმით შეუდგა იმ სიახლეების განხილვას, რომელიც ხვალიდან რეფორმების სახით უნდა გატარებულიყო რაიონში. მან დაახლოებით ერთი საათი ილაპარაკა მყარი პარტიული ცხოვრების წესის მნიშვნელობაზე, რამეთუ, მისი ხედვით, მხოლოდ ეს იყო მძლავრი საბჭოთა ქვეყნის საფუძველთა საფუძველი. ამ საუბრის დროს, დარბაზის ბოლოს, ერთ-ერთი შემოსასვლელი კარი გაიხსნა და იქიდან მილიციის ფორმაში ჩაცმული კაცი დაფეთებული სახით შემოვარდა. თვალებით ვიღაცის მოძებნას შეეცადა, რომელიც მალევე შენიშნა. ახლად შემოსული კაცი მილიციის ერთ მაღალჩინოსანთან მივიდა და ყურში რაღაც ჩასჩურჩულა. კაცმა მოისმინა რა, თავისი ხელქვეითისგან რაღაც, გაოცებისაგან თვალები გაუფართოვდა, სახე შეეშალა და თითქოს კითხვით მიმართა ახალმოსულს. მან კი, ამის პასუხად, მხრები აიჩეჩა, ხელები გაშალა და ტუჩები აპრანჭა. იმავე წამს, მილიციის მაღალჩინოსანი, რომელიც შემდგომში რაიონული განყოფილების უფროსი აღმოჩნდა, კარისკენ დაიძრა და თავისი თანამოსაუბრეც უკან გაიყოლა. ალექსანდრეს, სმენად ქცეული დარბაზის ფონზე, ასეთი უჩვეულო მოძრაობა არ გამოჰპარვია, მაგრამ საუბარი არ შეუწყვეტია. ხოლო როდესაც დაინახა, რომ ის ორი ადამიანი გასასვლელისკენ მიიკვლევდნენ გზას, მიკროფონში ჩასძახა:
- ამხანაგო მილიციელებო! თქვენ, გასასვლელისკენ რომ მიდიხართ! იქნებ მითხრათ, რა ხდება?
მილიციის უფროსი შემობრუნდა და მდივანს შეხედა. რა ჟამს დარწმუნდა, რომ ეს სიტყვები მისი მისამართით იყო ნათქვამი, შეეცადა, ასეთი მნიშვნელოვანი შეხვედრა არ ჩაეშალა და ალექსანდრეს ინტერესიც გაექარწყლებინა.
- ისეთი არაფერი, ამხანაგო მდივანო!
- როგორ თუ არაფერი?! - მკაცრი სახით გამოსცრა ალექსანდრემ. - სახეზე გაწერიათ ყველაფერი და დამატებით თქვენი მოქმედებაც გამხელთ, რომ რაღაც ხდება!
მილიციის უფროსი იძულებული შეიქნა, სცენისკენ დაძრულიყო და ახალ რაიკომის მდივანს მიახლებოდა.
- ციხეში ბუნტია, ამხანაგო მდივანო. - გადაულაპარაკა ჩუმად, როდესაც ალექსანდრეს მიუახლოვდა.
- რატომ და რისთვის? - შეაგება კითხვა მდივანმა.
- არ ვიცი და სწორედ ამის გასარკვევად მივიჩქაროდი. - უმალ მიუგო მილიციის უფროსმა.
- დამელოდეთ! ერთად წავალთ და ერთად გავარკვევთ ყველაფერს! - უთხრა შეუვალი სახით ალექსანდრემ და ხალხს მიუბრუნდა.
- დღეს დავამთავროთ! დანარჩენს ყოველდღიურ მუშაობაში და ურთიერთობაში გავარკვევთ!
შემდეგ სტუმრებთან მივიდა და მოკლედ აუხსნა სიტუაცია, რის შემდეგ, ყველა ერთიანად წამოდგა და წასასვლელად მოემზადა.
რამდენიმე წუთში, ახალი რაიკომის პირველი მდივანი, ქალაქის მთავარ მილიციელთან ერთად ციხის ჭიშკარს მიადგა, სადაც მათ უკვე ელოდათ სამხედრო ფორმაში გამოწყობილი ამ დაწესებულების უფროსი.
- ჩვენი ახალი მდივანი! - მოკრძალებით წარუდგინა მილიციის მაღალჩინოსანმა ციხის უფროსს ახალგაზრდა მამაკაცი.
- სასიამოვნოა თქვენი ნახვა! - თქვა სამხედრო მაიორმა და გაცნობის ნიშნად ხელი გაუწოდა. შემდეგ ერთი ხელით ღია კარისკენ მიუთითა. - გთხოვთ! - თქვა ოფიციალური ტონით და შენობაში ფეხაწყობილი შეუძღვა დაუპატიჟებელ სტუმრებს. მას სახეზე აშკარად ეტყობოდა, რომ ასეთ ვითარებაში. მაინც და მაინც, ნასიამოვნები არ იყო დღეს დანიშნული მდივნის ხილვით, მაგრამ მეგზურობა, თავის დაქვემდებარებულ დაწესებულებაში, მისი ვალი იყო.
ციხის ადმინისტრაციულ შენობაში ეზოში განლაგებული კორპუსებიდან ისეთი ყვირილისა და ბრაგა-ბრუგის ხმა ისმოდა, გეგონებოდათ, ბრბო არღვევს რაღაც ზღუდეს და გამოსავარდნად ემზადებაო.
- ეს რა ამბავია? - გაოცებულმა იკითხა ახალგაზრდა მდივანმა და მზერა ციხის უფროსს მიაპყრო.
- არავინ იცის, რატომ და რისთვის დაიწყეს ეს ბუნტი პატიმრებმა. ყველაფერი კანონის მიხედვით ხორციელდება, რაც ეკუთვნით იმ წესით იღებენ ყველაფერს. - გულუბრყვილო სახით წარმოთქვა ციხის უფროსმა და თან დააყოლა. - ცენტრიდნ გამოძახებული მყავს სპეცრაზმი და მაშინ გაირკვევა, ვის რა უნდა. - ბოლო სიტყვებით გამოჯავრების კილოთი დაამთავრა უფროსმა, რითაც ამ სპეციფიურ სამსახურში, საკუთარი უპირატესობის წინ წამოწევას შეეცადა თავისსა და მდივანს შორის.
- გახსენით კარი და შემიშვით კორპუსებში! - მოულოდნელად წარმოთქვა ალექსანდრე ბაიდოშვილმა.
- წარმოუდგენელია! - თვალები გაუფართოვდა ციხის უფროსს. - წარმოუდგენელია, რადგან არ ვიცით, იქნებ კედელიც აქვთ გარღვეული პატიმრებს, ანდა კარი აქვთ გახსნილი! შეუძლებელია, ამ პასუხისმგებლობას მე ვერ ავიღებ! - კატეგორიული ტონით დაასრულა სამხედრო მაიორმა და შეუვალი სახე დააფიქსირა მდივნის წინაშე.
- კარი გახსენით! - ხმას აუწია ალექსანდრემ. - მე შევალ და პასუხისმგებლობასაც მე ავიღებ საკუთარ თავზე!
