პირველი ნაწილი ერთ სრულიად ჩვეულებრივ დღეს ფრანკმა და დედამ ლოტოში ძალიან ბევრი ფული მოიგეს. ტახტის ერთ ბოლოში ფრანკი იჯდა, მეორეში – დედა. ტელევიზორში მშვენიერი ქალბატონი იღიმოდა. ეტყობოდა, კარგად იცოდა, რომ ძალიან ლამაზი იყო და კაბაც საუცხოო ეცვა. ფრანკი ჟურნალს ფურცლავდა.
უეცრად დედა შეკრთა და დაიჩურჩულა:
– ფრანკ...
ფრანკმა ჟურნალს თვალი მოსწყვიტა. დედა ლოტოს ბილეთს დაჰყურებდა და თანდათან ისე უბუჟდებოდა ხელები, ბოლოს ვეღარც გრძნობდა.
– ფრანკ, – გაოგნებულმა დედამ პირზე ხელი აიფარა.
ტელევიზორის ეკრანზე გამოსახული რიცხვის დანახვაზე ფრანკმა პირი დააღო.
დედამ და ფრანკმა შემდეგი ციფრების მეშვეობით გაიმარჯვეს:
2 – რადგან ფრანკი და დედა ორნი არიან.
3 – რადგან დედას სახელი სამი ასოსგან შედგება.
5 – რადგან ფრანკის სახელი ხუთი ასოსგან შედგება.
7 – იმდენი დღე, რამდენსაც დედა-შვილი ერთად ატარებს კვირის განმავლობაში.
8 – რადგან ეს ციფრი იმ თოვლის ბაბუას ჰგავს, ბილეთის ყიდვის დღეს რომ გააკეთეს.
11 – ეს რიცხვი მათ კბილის ჯაგრისებს ჰგავს, სააბაზანოს ჭიქაში რომ უწყვიათ.
18 – ეს რიცხვიც თოვლის ბაბუას ჰგავს, ოღონდ მას შემდეგ, ხელში ცოცხი რომ დააჭერინეს.
უცნაური ისაა, რომ რიცხვები თითქმის ერთიმეორის მიყოლებით ჩამწკრივდა. ბილეთს როცა ავსებდნენ, დედამ თქვა, ასეთი მიმდევრობით ვერასდროს მოვიგებთო. მაგრამ როგორც აღმოჩნდა, ეს „ვერასდროს“ იმ საღამოს დაუდგათ.
დედამ ბილეთი ფრანკს გადაამოწმებინა. თანაც ორჯერ. ცოტა ხანში მობილურზეც დარეკეს. ფრანკმა ქალის ხმა კი გაიგონა, მაგრამ მისი სიტყვები ვეღარ გაარჩია. სამაგიეროდ, დედის პასუხები ესმოდა:
– ძალიან დიდი თანხაა...
– ....
– 89 კრონაზე მეტი არასდროს მომიგია.
– ....
– თითის გაუნძრევლად ამდენის მოგება უსამართლობაა. იქნებ მხოლოდ ნახევარი გამოგართვათ.
– დედა! – აღშფოთებით გააქნია თავი ფრანკმა.
– ჩუმად, ვლაპარაკობ, – უსაყვედურა დედამ.
უცნაური ნათქვამი იყო, ასე ძველად ამბობდნენ ხოლმე, როცა ჯერ კიდევ სატელეფონო ჯიხურები იდგა, პატარა, ჩამოსაჯდომი ტაბურეტებით.
საუბრის შემდეგ დედა პატარა სააბაზანოში გავიდა. იქიდან ცხვირის მოხოცვის უსიამოვნო ხმა მოისმა. ალბათ იაფფასიანი ტუალეტის ქაღალდით იხოცავდა. ფრანკმა მისაღები ოთახის ფანჯრიდან გაიხედა. გარეთ ყველაფერი ძველებურად იყო. ეზოები და სახლები უცვლელად გამოიყურებოდნენ, აქა-იქ ცხვრები მიმოფანტულიყვნენ. ფიორდში, ატალღებულ მდინარეზე ნავები ირწეოდნენ. მაღაზიაში შუქი ენთო. იქვე იდგა სკოლაც, რომელიც ყველა წერტილიდან ჩანდა და ფრანკს ძალიანაც რომ მოენდომებინა, ვერ დაივიწყებდა, საშინაო დავალება რომ ჰქონდა შესასრულებელი. მაგრამ იმ საღამოს, სანამ დედა ცხვირს იხოცავდა, ფანჯარაში მომზირალმა ფრანკმა სიახლეები შენიშნა. ყურესთან აუზი აეშენებინათ, რომელშიც კამკამა წყალი ესხა. მთაზე სლალომის სასრიალო ბილიკი ეშვებოდა, წითელი და ლურჯი შესასვლელი ჭიშკრებით. ტენისის კორტებიც მოჩანდა, მოწითალო ხრეშითა და გამწვანებული მდელოებით. იქვე კარუსელების პარკიც გაეკეთებინათ.
დედა სააბაზანოდან გამოვიდა, სახე ასწითლებოდა და თმა ყალყზე ედგა.
– ახლა რასაც მოვისურვებთ, ყველაფერი გვექნება, – განაცხადა აკანკალებული ხმით, – ახალი სახლი, გარშემო ვერანდით, ახალი მანქანა, ახალი ავტოფარეხი და კოტეჯი რომელიმე სამთო კურორტზე.
– მე კი სულ სხვა აზრი დამებადა, – უთხრა ფრანკმა.
ფრანკმა და დედამ მოგების აღსანიშნავად კაფეს მიაშურეს. ზაფხულის გრილი დღე იდგა, წვიმდა და ქარი ქროდა.
– ასე ნუ იღიმი, – შენიშვნა მისცა ფრანკს დედამ, თუმცა თვითონაც ყურებამდე გაღიმებული მიაბიჯებდა.
მეზობელ მაგიდას სამი ახალგაზრდა მიუჯდა. სამივეს ქურთუკი ეცვა.
– იქნებ გამარჯვებულს ვიცნობთ კიდეც, – თქვა გოგონამ, რომელსაც ცხვირზე პირსინგი ჰქონდა.
– შეიძლება სულაც არ არის აქაური, უბრალოდ, ბილეთი აქ იყიდა. – ვარაუდი გამოთქვა ბიჭმა.
– ალბათ ვიღაც ბებრუხანაა, რომელსაც ისედაც ყველაფერი აქვს, – თქვა მესამემ, – თავისთვის ახალ ფაჩუჩებს იყიდის, დარჩენილ ფულს კი სადღაც გადაკარგულ შვილებს დაურიგებს.
დედა ახალგაზრდებისკენ ზურგით იჯდა და ეშმაკური ღიმილით კითხულობდა მენიუს.
– წარმოგიდგენიათ, ოცდაოთხი მილიონი! – თქვა ისევ გოგომ.
ახალგაზრდები ხმამაღლა ლაპარაკობდნენ, შეიძლება, რადგან ქურთუკები ეცვათ, თავი ჯერაც გარეთ ეგონათ. როცა კარგად გათბნენ და გაიხადეს, მაშინღა დაუწიეს ხმას. ფრანკმა და დედამ ამოჩემებული კერძი შეუკვეთეს.
– ყველი არ დავამატებინოთ? – ჰკითხა ფრანკმა დედას.
– მეტი ყველით, – დედამ მიმტანს ყველის დამატება თითქმის ჩურჩულით სთხოვა, თითქოს ეშინია, ასეთმა მდიდრულმა შეკვეთამ არ გასცესო.
– იცი, ერთი უცხოელი ფეხბურთელია, რომელიც ერთხელ ჩაცმულ საცვალს გარეცხვის ნაცვლად ნაგავში ისვრის, – თქვა ფრანკმა.
– რა გულისამრევია! – შეიცხადა დედამ.
ფრანკს დაახლოებით ათი-თორმეტი ცალი ტრუსი ჰქონდა. როცა მათ სარეცხ თოკებზე გასაშრობად კიდებდნენ, იფიქრებდით, ამ სახლში ბევრი