დაუპატიჟებელი მომქმედნი პირნი:
პაპა (ბრმა)
მამა
ბიძა
სამი ქალიშვილი
სათნოების და
მოახლე
მოქმედება ჩვენ დროს სწარმოებს. ჩამობნელებული ოთახი ძველ ციხე-დარბაზში. ერთი კარი მარჯვნივ, ერთი მარცხნივ; კუთხეშიც პატარა ფარული ოთახია. სცენის სიღრმეში ფანჯრები სხვადასხვა ფერისა და უფრო კი მწვანე შუშებით. იქვე შუშებიანი კარი, რომელიც ტერასაზე გადის. კუთხეში დიდი, ფლამანდიური საათი. ლამფა ანთია.
სამი ქალიშვილი. აქეთ, აქეთ, პაპა, აქეთ, ლამფასთან დაბრძანდით.
პაპა. აქ, მგონი, საკმაო სინათლე არ არის.
მამა. ტერასაზე გავიდეთ, თუ აქ დავრჩეთ?
ბიძა. მე მგონია, აქ დარჩენა სჯობია. მთელი ერთი კვირაა, წვიმს და ღამეებიც ცივი და ნესტიანია.
უფროსი ქალიშვილი. ვარსკვლავები მაინც სჩანს.
ბიძა. ვარსკვლავები არაფერსაც არ ამტკიცებენ.
პაპა. აქ დარჩენა სჯობს. მარტო ღმერთმა იცის, რაც მოხდება.
მამა. საშიში არაფერია. ხიფათმა განვლო. და ისიც გადარჩა.
პაპა. მე კი მგონია, რომ საქმე ცუდად არის.
მამა. ეგრე რად გგონიათ?
პაპა. გავიგონე, როგორც ლაპარაკობდა.
მამა. კარგი, მაგრამ ექიმებმა ხომ გვითხრეს - დამშვიდებული ბრძანდებოდეთო.
ბიძა. თითქოს არ იცოდე, რომ შენ სიმამრს ჩვენი წვალება სწორედ მაშინ მოუნდება ხოლმე, როცა ეს წვალება საჭირო არ არის.
პაპა. თქვენ თვალხილულნი ხართ, მე კი ბრმა ვარ.
ბიძა. მაშასადამე, თქვენც თვალხილულთ უნდა დაენდოთ. დღეს სადილის შემდეგ ძალიან კარგად გამოიყურებოდა, ძილიც მაგარი იცის. ტყუილად რად უნდა მოვიწამლოთ ის პირველი და კარგი საღამო, რომელსაც ბედი გვიგზავნის... მე მგონია, რომ ნება გვაქვს, ამ საღამოს დავისვენოთ და უშიშრადაც ვიხუმროთ.
მამა. ეგეც მართალია: ამ საშინელი მშობიარობის შემდეგ ვგრძნობ, რომ შინ ვარ, ჩემს ახლობლებთან...
ბიძა. რაკი სახლში ავადმყოფობა გაჩნდა, ისე მგონია, თითქოს ოჯახში უცხო ვიღაც შემოგვეკედლაო.
მამა. ჰო და, სწორედ ამგვარ შემთხვევებში ჩვეულებრივზე მეტად ვგრძნობ, რომ, ოჯახის გარდა, სხვა არავის იმედი არ უნდა მქონდეს.
ბიძა. მართალი ხარ.
პაპა. დღეს ჩემი საწყალი ქალი რატომ არ მაჩვენეთ?
ბიძა. ხომ იცით, რომ ეგ ექიმმა აგიკრძალათ.
პაპა. არ ვიცი, არ ვიცი, რა ვქნა...
ბიძა. ტყუილად შფოთავთ.
პაპა. (მარცხენა კარებზე უჩვენებს) ის ჩვენს ლაპარაკს ხომ არ გაიგებს?
მამა. ხმამაღლა ხომ არ ვლაპარაკობთ? მაგრამ არა, კარი კარგად არის მიხურული და, ამას გარდა, სათნოების დაც იქ არის და, თუ მართლა ვხმაურობთ, გვეტყვის.
პაპა. (მარჯვენა კარებზე უჩვენებს) არც ის გაიგებს ჩვენს ლაპარაკს?
მამა. არა-მეთქი, არა.
პაპა. სძინავს?
მამა. მგონი, სძინავს.
პაპა. კარგი იქნება, რომ დახედოთ.
ბიძა. მე ბავშვი უფრო მაშინებს, ვიდრე შენი ცოლი. რამდენიმე კვირაა, რაც დაიბადა და თითქმის სულ არ ინძრევა და არც ხმას იღებს, თითქო სანთლისგან არის გაკეთებულიო.
პაპა. ძალიან მეშინია, ვაითუ ან ყრუ, ან მუნჯი გამოვიდეს. აი, რა შედეგი მოჰყვება ხოლმე ნათესავების ჩხუბსა და უკმაყოფილებას.
(ძალდატანებული და უხერხული დუმილი)
მამა. მე იმ ბავშვზე გაჯავრებული ვარ, რადგან მან თავის დედას ბევრი ტანჯვა და წვალება მიაყენა.
ბიძა. ჰო, მაგრამ კეთილგონიერება მაინც უნდა იქონიოთ. საწყალი ბავშვი არაფერში დამნაშავე არ არის. ოთახში მარტოა.
მამა. ექიმმა დედასთან ყოფნა აუკრძალა.
ბიძა. გამზრდელი ხომ იმასთან არის?
მამა. არა. გამზრდელი ცოტა ხნით დასასვენებლად წავიდა. ამ უკანასკნელ დღეებში ისე იქცეოდა, რომ დასვენება ეკუთვნის. ურსულა, წადი და ნახე, მოსვენებით სძინავს თუ არა?
უფროსი ქალიშვილი. კარგი, მამა.
(ქალიშვილები დგებიან, ერთმანეთს ხელს აძლევენ და მარჯვნივ გადიან)
მამა. და რომელ საათზე მოვა?
ბიძა. მგონი, ცხრაზე.
მამა. ეხლა ცხრაზე მეტია. დღეს რომ მოსულიყო, კარგი იქნებოდა. ჩემ ცოლს მისი ნახვა ძალიან უნდა.
ბიძა. უეჭველად მოვა. ის ამ სახლში დღეს პირველად მოდის?
მამა. პირველად. ამ სახლში არასდროს ყოფილა.
ბიძა. თავის მონასტრის მოშორება ძალიან... ეძნელება.
მამა. მარტო მოვა?
ბიძა. ალბათ მონაზონი მოაცილებს. იქიდან მარტო გამოსვლა არ შეუძლია.
მამა. კარგი, მაგრამ ეგ ხომ უფროსია?
ბიძა. წესი ყველასთვის ერთია.
პაპა. თქვენ ეხლა აღარ გეშინიათ?
ბიძა. რად უნდა გვეშინოდეს? მაგაზე ლაპარაკი საჭირო არ არის. საშიში აღარაფერია.
პაპა. თქვენი და თქვენზე უფროსია?
ბიძა. დიახ. ჩვენში ყველაზე უფროსი ის არის.
პაპა. არ ვიცი, რა მემართება, ვერ ვმშვიდდები. თქვენი და აქ მაინც იყოს!
ბიძა. დაგვპირდა. მაშასადამე, უეჭველად მოვა.
პაპა. ეს ღამე მალე მაინც გათენდებოდეს!
(სამივე ქალიშვილი შემოდის)
მამა. რას