ოჰაიოს ექსპრომტი

ოჰაიოს ექსპრომტი მსმენელი
მკითხველი
 
იმდენად ჰგვანან ერთმანეთს, რამდენადაც ეს შესაძლებელია.
მაგიდა სცენის შუაზე განათებულია, სცენის დანარჩენი ნაწილი - ჩაბნელებული.
ფიცრის თეთრი, უბრალო   მაგიდა ზომით, ვთქვათ, 2.5მ x 1.25მ.
ფიცრის ორი უბრალო სკამი სამკლავურის გარეშე.
მსმენელი მაგიდის გრძელ მხარეს ზის, სახით აუდიტორიისკენ, მის მარჯვენა კიდესთან, თუ დარბაზიდან შევხედავთ. დახრილი თავი მარჯვენა ხელზე აქვს დაყრდნობილი. სახე არ უჩანს. მარცხენა ხელი მაგიდაზე უდევს. აცვია გძელი შავი პალტო. აქვს გრძელი ჭაღარა თმა.
მკითხველი ზის მაგიდის მარჯვენა მოკლე მხარეს, მის შუაზე, პროფილით აუდიტორიისკენ, თუ დარბაზიდან შევხედავთ. დახრილი თავი მარჯვენა ხელს ეყრდნობა. მარცხენა ხელი მაგიდაზე აქვს. წინ უდევს წიგნი, რომელიც ბოლო გვერდებზეა გადაშლილი. აცვია გძელი შავი პალტო. აქვს გრძელი ჭაღარა თმა.
შავი, განიერფარფლებიანი ქუდი მაგიდის შუაზე.
განათება მატულობს.
ათი წამი.
მკითხველი გადაფურცლავს წიგნს.
პაუზა.
 
მკითხველი (კითხულობს): თითქმის აღარაფერია სათქმელი. უკანასკნელი...
(მსმენელი მარცხენა ხელს უკაკუნებს მაგიდას)
თითქმის აღარაფერია სათქმელი.
(პაუზა. კაკუნი)
შვების მოპოვების უკანასკნელი მცდელობისას, იქიდან, სადაც ამდენ ხანს იყვნენ ერთად, გადავიდნენ ერთ ოთახში შორეულ ნაპირზე. მისი ერთადერთი ფანჯრიდან გედების კუნძულის დაბლობი ნაწილი მოჩანდა.
(პაუზა)
იმედი ჰქონდა, რომ სიმშვიდეს სიუცხოვე მოუტანდა.
უცხო ოთახი. უცხო ხედი. გარეთ, იქით, სადაც არ არიან წარსულის მოწმენი. უკან, იქით, სადაც არ არიან წარსულის მოწმენი. ოდესღაც ჰქონდა იმედი, რომ ამით მოიპოვებდა შვებას.
(პაუზა)
ყოველდღე იხილავდით კუნძულზე მოსეირნეს. საათობით. გრძელი შავი პალტოთი, მიუხედავად ამინდისა, და ლათინური კვარტლის ძველებური შლაპით. წვერზე ასული ყოველთვის ყოვნდებოდა და მიმავალ დინებას უმზერდა. მხიარულ ზვირთებში ერთდებოდა ორი განტოტება და შემდეგ ერთად მიედინებოდა. შემდეგ ბრუნდებოდა და დინჯად განაგრძობდა გზას.
(პაუზა)
სიზმრად...
(კაკუნი)
შემდეგ ბრუნდებოდა და დინჯად განაგრძობდა გზას.
(პაუზა. კაკუნი)
სიზმრად ის გააფრთხილეს ამ ცვლილების შესახებ. ხედავდა ძვირფას სახეს და ესმოდა ამოუთქმელი სიტყვები, „ დარჩი იქ, სადაც ამდენ ხანს ვიყავით ერთად, ჩემი ჩრდილი დაგამშვიდებს “ .
(პაუზა)
ნუთუ არ შეეძლო...
ხედავდა ძვირფას სახეს და ესმოდა ამოუთქმელი სიტყვები, „ დარჩი იქ, სადაც ამდენ ხანს ერთად ვიყავით, ჩემი ჩრდილი დაგამშვიდებს “ .
ნუთუ არ შეეძლო ახლა დაბრუნება? ეღიარებინა შეცდომა და დაბრუნებულიყო იქ, სადაც ერთხელ ამდენ ხანს იყვნენ ერთად. რამდენი რამ განცდილი ერთად. არა. ის, რაც მხოლოდ მან ჩაიდინა, ვერ შეიცვლება. ვერაფერი შეიცვლება, რაც მან ჩაიდინა. მხოლოდ მის მიერ.
(პაუზა)
ამ დაბლობზე კვლავ ეწვია ღამის უწინდელი შიში. ისეთი შუალედის შემდეგ, თითქოს არასოდეს არსებულიყო. (პაუზა. ახლოდან უყურებს) დიახ, ისეთი შუალედის შემდეგ, თითქოს არასოდეს არსებულიყო. ახლა გაორმაგებული ძალებით არის აღწერილი საზარელი სიმპტომები დეტალურად მეორმოცე გვერდზე, მეოთხე პარაგრაფში. (უკან ფურცლავს წიგნს. ყოვნდება მსმენელის მარცხენა ხელით. უბრუნდება ადგილს, სადაც კითხვა შეწყვიტა) თეთრი ღამეები კვლავ მისი ხვედრია. ისევე, როცა გულით ახალგაზრდა იყო. არა ძილი, თვლემაც კი არა, სანამ... (გადაფურცლავს) არ გათენდება.
(პაუზა)
თითქმის აღარაფერია სათქმელი. ერთ ღამეს...
(კაკუნი)
თითქმის აღარაფერია სათქმელი.
ერთ ღამეს, როდესაც თავით ფეხამდე კანკალებდა და ხელები თავზე ჰქონდა მოხვეული, ადამიანი გამოეცხადა და უთხრა, მე გამომგზავნა - და აქ ძვირფასი სახელი თქვა - შენს დასამშვიდებლად. შემდეგ გრძელი შავი პალტოს ჯიბიდან გაცვეთილი წიგნი ამოიღო, დაჯდა და გათენებამდე კითხულობდა. მერე სიტყვის უთქმელად გაუჩინარდა.
(პაუზა)
რაღაც დროის შემდეგ კვლავ გამოჩნდა, იმავე საათს და იმავე წიგნით, ამჯერად შესავლის გარეშე დაჯდა და კვლავ წაიკითხა, მთელი ღამე კითხულობდა. მერე სიტყვის უთქელად გაუჩინარდა.
(პაუზა)
ასე, დროდადრო გამოჩნდებოდა ხოლმე დაუგეგმავად და იმავე ნაღვლიან ამბავს კიხულობდა მთელი ღამის განმავლობაში. შემდეგ სიტყვის უთქმელად უჩინარდებოდა.
(პაუზა)
ერთმანეთთან გასაუბრების გარეშე იქცნენ ისინი ერთ მთლიანობად.
(პაუზა)
სანამ საბოლოოდ არ დაღამდა, როდესაც მან განთიადისას წიგნი დახურა და არ გაუჩინარდა, არამედ იჯდა სიტყვის უთქმელად.
(პაუზა)
საბოლოოდ მან თქვა, „ მე მითხრეს - და აქ მან ძვირფასი სახელი ახსენა - რომ მეტად აღარ მოვიდე. მე ვიხილე ძვირფასი სახე და გავიგონე ამოუთქმელი სიტყვები: „ აღარ არის საჭირო მისი ნახვა, თუნდაც ეს შენს ძალაუფლებაში იყოს “ .
(პაუზა)
ასე რომ, ნაღვლიანი...
(კაკუნი)
ვიხილე ძვირფასი სახე და გავიგონე ამოუთქმელი სიტყვები: „ აღარ არის საჭირო მისი ნახვა, თუნდაც ეს შენს ძალებში იყოს “ .
(პაუზა. კაკუნი)
ასე რომ, ნაღვლიანი ამბავი უკანასკნელად იქნა მოთხრობილი, ისინი კი გაქვავებულებივით ისხდნენ. ერთადერთ ფანჯარაში განთიადის შუქი არ აღწევდა. ქუჩიდან -