წინასიტყვაობა როდესაც 2003 წლის აპრილში სასტუმრო „მეტეხი პალასის“ ერთ-ერთი რესტორნის მაგიდასთან მჯდომმა პირველი კითხვა დავუსვი ტრილოკ გურტუს, დიდებულ ინდოელ მუსიკოსს, დრამერსა და პერკუსიონისტს, იმ მომენტში ნამდვილად არ ვიცოდი, თუ რა მოჰყვებოდა ჩვენს საუბარს. არც ის ვიცოდი, რომ მომდევნო წლების განმავლობაში პლანეტის ყველაზე მნიშვნელოვან და პოპულარულ მუსიკოსებთან გასაუბრების საშუალება მომეცემოდა, რომ არაფერი ვთქვათ წიგნზე, „საუბრები ჯაზზე“, რომელიც მათთან ინტერვიუების შედეგად გამოჩნდა 2009 წელს, იმ ადამიანის წყალობით, რომელმაც საჭიროდ ჩათვალა, რომ ეს წიგნი აუცილებლად უნდა მოხვედრილიყო ჯაზით და, საერთოდ, მუსიკით დაინტერესებული მკითხველის ხელში. ეს ადამიანი ნიკა რურუა იყო და წიგნი, რომელიც ახლა ხელში გიჭირავთ, სწორედ მას ეძღვნება.
გადიოდა წლები და „ისთერნ ფრომოუშენის“ მეშვეობით ჩემი შეხვედრები მუსიკოსებთან გრძელდებოდა. 2009 წლის შემდეგ, 2016 წლამდე, კიდევ ბევრ მნიშვნელოვან მუსიკოსთან საუბრის საშუალება მომეცა და ერთ-ერთი უკანასკნელი ინტერვიუს შემდეგ მივხვდი, რომ ურიგო არ იქნებოდა, ყველა ამ საუბრისათვის ერთად მომეყარა თავი და ამჯერად ისეთ წიგნზე მეფიქრა, როგორიც თავიდანვე მქონდა წარმოდგენილი და რომელიც სხვადასხვა მიზეზების გამო წინა გამოცემაში ვერ მოხერხდა. თავდაპირველი ჩანაფიქრი კი ამგვარი იყო: ყოველი საუბრისათვის მომეცილებინა ჩემი შეკითხვები და მუსიკის მოყვარული მკითხველისათვის საშუალება მიმეცა, მსოფლიოს უმნიშვნელოვანესი მუსიკოსების, მათი ნააზრევისა და მსოფლმხედველობის პირისპირ დარჩენილიყვნენ. აქედანაა წიგნის სათაურიც – „გაუზავებლად“ – რომელიც ამერიკელი პიანისტისა და კომპოზიტორის, თელონიუს მონკის ერთ-ერთი კომპოზიციის სათაურმა – „Straights, No Chaser“-მა – მიკარნახა, ფრაზამ, რომლითაც ბარში ალკოჰოლური სასმელის დასალევად შესული ადამიანები მიმართავენ ბარმენს და რაც ნიშნავს სპირტიან სასმელს (ვისკის, არაყს, ჯინს, ა.შ.) სუფთა სახით, მისაყოლებლების გარეშე.
ასე გაჩნდა „მასტერკლასების“ ეს კრებული, რომელიც ისეა აგებული, რომ მისი წაკითხვა ნებისმიერი გვერდიდანაა შესაძლებელი და რომელსაც, იმის მიუხედავად, რომ ყდაზე ჩემი სახელი და გვარი აქვს წაწერილი, სინამდვილეში 31 ავტორი ჰყავს – 31 გენიალური, წარმატებული და ღრმად მოაზროვნე ჰუმანისტი, თავიანთი განსაკუთრებული ხედვითა და დამოკიდებულებით არა მხოლოდ მუსიკის, არამედ, ზოგადად, ხელოვნების, შემოქმედებისა და ცხოვრებისადმი; რაც შესაძლებელია ერთგვარ გზამკვლევადაც იქცეს არა მხოლოდ ახალგაზრდა მუსიკოსებისთვის, არამედ ყველასთვის, ვისაც აფიქრებს საზოგადოებაში ხელოვანის როლი, თუნდაც პერიოდულად.
მსურს, დიდი მადლობა გადავუხადო ყველას, ვინც მთელი ამ წლების განმავლობაში მხარში ედგნენ ამ პროექტს და განსაკუთრებით: მიშა ციხელაშვილს, ჩემს ახალგაზრდა, ენთუზიაზმით სავსე მეგობარს, პირველს, რომელსაც ამ წიგნის იდეა გავაცანი და რომელმაც ყველაფერი გააკეთა საიმისოდ, რომ იდეა რეალობად ქცეულიყო; „სულაკაურის გამომცემლობას“ და გამომცემლობის ყველა თანამშრომელს, რომლებმაც ამ პროექტზე იმუშავეს 2009 წელს და ამჯერადაც; „ისთერნ ფრომოუშენის“ სრულ შემადგენლობას – მათ გარეშე ამ წიგნის 31 ავტორის პირისპირ ვერასდროს აღმოვჩნდებოდი; დაბოლოს, ყველას, ვისთვისაც მუსიკის სმენა უბრალო გართობა არასდროს ყოფილა.
კახა თოლორდავა