ტობავარჩხილი
ვიდექ კოლხური ხოხბის ყელივით ლამაზ ადგილას,
ჩემ წინ ციკანი იბრაწებოდა მთაში გაზრდილი,
შვიდფერი თაღი გამოისახა ცის კაბადონზე,
ფერთა პალიტრას ირეკლავდა ტობავარჩხილი.
თლაშო შევავსე საუცხოო თაფლის არაყით,
ღვთიური სხივით იწვებოდა შავი აჩრდილი,
ზურმუხტისფერი ღაღანებდა კოლხურ მიწაზე
და ჭიხვინებდა ლურჯა ცხენი ფაფარაშლილი.
მოვერცხლისფრო ტბას ცაშკიბული გადმოჰყურებდა,
არწივს სივრცეში მეფურად ჰქონდა ფრთები გაშლილი,
ხეობებისკენ ჩანჩქერებად გადაშვებული,
დედოფლისდარად ბრდღვიალებდა ტობავარჩხილი.