გზა დანგრეულია. რყევითა და ჯაყჯაყით მივდივართ. საქარე მინის წინ დაყრილი ლიმონკები ტრაილერის ტორპედოზე დახტუნაობენ. ახლაღა შეამჩნია მძღოლმა ლიმონკები. შეშფოთებული ყვირის, ავფეთქდებითო. ძლივს დავაწყნარეთ - ვუთხარი, რგოლს თუ არ გამოაძრობ, ისე არ აფეთქდება-მეთქი. მაინც მომაშორეთ აქედანო, გაიძახოდა. ავდექით და მხედრიონელ ნიკას ლეიბის ქვეშ ამოვუდეთ თავისივე ლიმონკები. ავტომატიც იქვე იყო მიყუდებული. რა ძალამ მიკარნახა, არ ვიცი, მაგრამ ავტომატს მჭიდე მოვხსენი და ისიც ბალიშის ქვეშ ამოვუდეთ იმ ჩვენს მხედრიონელს.
მივდივართ. ბორჯომი, ახალციხე და ადიგენი გავიარეთ. მთაში მალე ღამდება. ჩამობნელდა. ადიგენის ტყეზე გადის გზა. და უცებ "აბრეზიანი" (ლულადამოკლებული შაშხანა) კაცი გადაგვიდგა წინ. მერე მეორე, მესამე და მეოთხეც გამოჩნდა. ხუთნი თუ ექვსნი არიან. ზოგი მეგრულად უქცევს, ზოგი - იმერულად, ზოგი - ძველბიჭურად. ალყა დაგვარტყეს. გავაჩერეთ. ჩამოდით მანქანიდანო. ჩამოვედით. ერთმა, ამ ბანდის უფროსს რომ ჰგავდა, სად მიდიხართ და რა მიგაქვთო, გვკითხა. მაგნიუმის ზოდები გადაგვაქვსო, იცრუა შაკომ და თავისი ტყუილის გასამყარებლად, ბეტონის წარმოებაში იყენებენ მაგნიუმსო, დაამატა.
ფული მოგვეცითო, მოგვთხოვა. ორი ათას დოლარზე მეტი მიდევს ქურთუკის ჯიბეში. ფული არ გვაქვს-მეთქი, რომ ვუთხრა და ქურთუკი გაიხადე და მოგვეციო, რომ მითხრან, მოგჭამა ჭირი ამ ფულებმა. საფულე გავხსენი - რუსული რუბლები მედო და ისინი მივეცი. ეცოტავა. თავისიანებს მიუბრუნდა და გატრუპეთ (გატრუპვა: მოკვლა - მხედრიონისთვის დამახასიათებელი ჟარგონი, იმხანად ძალიან პოპულარული) ეს ნაბოზარიო, შაკოზე უთხრა. მერე მე მომიახლოვდა და ფეხებში ორჯერ თუ სამჯერ მესროლა... ყველა ტყვია ამცდა. ვიგრძენი, როგორ გახურდა მიწა ჩემი ფეხის ტერფების გარშემო! შოკირებულმა გავიფიქრე, ესენი თვალის დაუხამხამებლად დაგვხოცავენ ყველას-მეთქი.
შაკოს ყბაში კონდახი ჩაარტყეს და დასახვრეტად წაიყვანეს. თურქი მძღოლი გახევებული გვიყურებდა. ჩვენს დაცვა-მხედრიონელს არაფერი გაუგია - მკვდარივით ეძინა. ყაჩაღებს მანქანის სალონში არც შეუხედავთ, თორემ მჭიდემოხსნილ ავტომატს დაინახავდნენ და მერე რა მოხდებოდა, არ ვიცი. ისიც კი არ იცოდნენ, მეოთხე კაცი მანქანაში რომ იწვა.
ორმა თუ სამმა ყაჩაღმა შაკო მანქანის უკან გაიყვანა - მე თვალს მომაშორეს. არც მაშინ ვიცოდი და არც დღეს მაქვს პასუხი, მართლა უპირებდნენ თუ არა მოკვლას. რაღაც ძალამ მათქმევინა, მოიცათ, სანამ დახვრეტთ, ერთი ჭიქა არაყი დაალევინეთ-მეთქი. ორ შვილს ვფიცავ, თუ რამეს ჩემი ფანტაზიით ვამატებდე. ეტყობა, ისეთი განწირული ხმით ვიყვირე, რომ შაკო და ის ორი ყაჩაღი მობრუნდნენ და გაკვირვებულები მომაჩერდნენ. შაკოს ვუთხარი, საფულე მომეცი-მეთქი. მომცა. ალბათ ოცი დოლარის ეკვივალენტური რუსული რუბლი ედო. ამოვიღე და ყაჩაღებს მივეცი. მერე მანქანიდან არყის ბოთლი გადმოვიღე.
- ჭიქები არ გაქვთ? - ვკითხე. არაო, მიპასუხეს. ჭიქები თურქმა მძღოლმა მოგვცა. დავლიოთ-მეთქი.
არ ვიცი, ამ ყაჩაღებს არყის დანახვაზე რა მოუვიდათ, რა მაგიური ძალით იმოქმედა მათზე არყით სავსე ბოთლმა, მაგრამ ყაჩაღობა რომ დაავიწყდათ, ეს ვიცი. ეგრე რა, შე კაი კაცო, გავთბეთ ცოტაო, მითხრეს. არაყი ჭიქებში ჩამოვასხი, ბოთლი კი, რაღაცაზე, კუნძივით რომ ეგდო იქვე, ლოდი თუ ჯირკვი, იმაზე ჩამოვდგი. დალიეს.
ახლა თურქ მძღოლს მივუბრუნდი, ფულ ვერ, ონ დოლარ, ფული მომეცი, ათი დოლარი-მეთქი. მომცა. ის ათი დოლარიც მივეცი ყაჩაღებს და შაკოს ვანიშნე, ჩაჯექი მანქანაში-მეთქი. ჩაჯდა. მძღოლიც მიუჯდა საჭეს. აბა, ბიჭებო, კარგად იყავით-მეთქი და მეორე ბოთლიც გავუწოდე. აბა კარგად, ბედნიერი მგზავრობაო, მოგვაძახეს. აი ასე, ბედნიერი მგზავრობა გვისურვეს, სულ რაღაც ხუთი წუთის წინ გატპურვას რომ გვიპირებდნენ! გამოვეპარეთ და წამოვედით...
ამასობაში თქეში წვიმა დაიწყო. ისეთ შოკში ვიყავით სამივენი, არცერთს ხმა არ ამოგვიღია. ოთხი თუ ხუთი კილომეტრის გავლის შემდეგ მძღოლმა მანქანა გააჩერა და გადავიდა. ჩვენც გადავედით. ცივმა ჰაერმა და წვიმამ ცოტა გამოგვაცოცხლა თუ გონს მოგვიყვანა. ლაპარაკი დავიწყეთ. ფიქრიც. ხმამაღლა ვფიქრობდით მე და შაკო. რამდენჯერ მესროლა იმ ტყავისკურტკიანმა-მეთქი, ვიკითხე. მძღოლმა მითხრა, ერთხელო. შაკომ თქვა, მე სამი გასროლა გავიგონეო. მე კი ვფიქრობ, რომ ორჯერ მესროლა ფეხებში - ერთი მარჯვენა, მეორე კი - მარცხენა მხარეს. მესამე ალბათ მთების ექო იყო-მეთქი. ყველა ტყვია ამცდა, მაგრამ იმ კაცმა, რომელმაც მესროლა, ხომ არ იცოდა, რომ ამცდებოდა. თუ მხოლოდ შესაშინებლად მესროლა, ხომ შეიძლებოდა ფეხებში მომხვედროდა და ძვლებში დავემტვრიე ან უარესი, არტერია გაეგლიჯა ტყვიას. მაშინ ხომ რამდენიმე წუთში დავიცლებოდი სისხლისგან... ჰო, მაგრამ ამ მკვლელ ყაჩაღებს ორ ბოთლ არყად და ორმოცდაათ-სამოც დოლარად როგორ დავუძვერით ხელიდან?
ჩუქება
