.
პ რ ო ლ ო გ ი
რის გარშემო ტრიალებს ჩვენი სამყარო? ეს არ არის ციფრები, ეს არ არის სიზუსტე, ნორმები. სამყარო ტრიალებს ვარაუდების, ჰიპოთეზების ხარჯზე. სამყაროს რეალობას განსაზღვრავს მილიარდობით განსხვავებული აღქმის სისტემა. ცნობიერების საზღვარი მთავრდება იქ, სადაც იწყება წარმოსახვითი სამყარო. რამხელაა ცნობიერება, სადამდეა მისი საზღვრები? თუ ციფრები და სიზუსტე არის ჭეშმარიტება, მაშინ დღეს XXI-ე საუკუნეში ზუსტად გვეცოდინებოდა სადამდეა ცნობიერება, რა სიმკვეთრის, გამოხატვისა და სიძლიერისაა, გვეცოდინებოდა, რომელი ჩვენი აქტივობა არის ცნობიერებიდან. მისგან მომდინარე სიგნალებით დავაკავშირებდით მოვლენებს ერთმანეთთან , ვიპოვიდით ლოგიკურ ბმას სხვადასხვა დაშვებასა და ჭეშმარიტებას შორის . გამოვხატავდით გრძნობებს, ვიმოქმედებდით შესაბამისად. თუმცა ცნობიერს შეუძლია ეს? კი მას ნამდვილად ბევრი რამ შეუძლია: აღქმა, ვარაუდი, მოქმედება გაზიარება, თუმცა გამოხატვა? კი, გამოხატვაც შეუძლია, ის ხომ ცნობიერია, თუმცა მისთვის გრძნობები ერთგვარი მოვალეობებია. მოვალეობა კი გამორიცხავს გრძნობის სიზუსტობრივ განცდას! მგონი უკვე საზღვართან ვართ. Welcome to Imagination world. არანაირი წესები, მოვალეობები, პასუხისმგებლობები. აქ არ დაგჭირდებათ სიყალბე, თამაში, ადამიანები, რომლებიც არ გჭირდებათ. ეს არის სამყარო, სადაც არსებობს მხოლოდ ის რაღაცები და ვიღაცები რაც თქვენ შექმენით. და ჩვენ, ადამიანებმა, რა ვიცით, რომ ეს წარმოსახვითი სამყარო არ არის ის რეალობა , რომელშიც ჩვენ ვიმყოფებით. და ვინ ხარ შენ ცნობიერში დაბადებული მე თუ მე, რომელიც წარმოსახვიდან მოხვედი?!
რეალობის მთავარი წესი: არ დაგაბნიოს საკუთარმა ილუზიებმა
წარმოსახვის მთავარი წესი: ყველა ილუზია რეალურია
გა უ პირო ვნება
მზე უფერულ სხივებს ესროდა ოქროსფერ ქვიშას. ტალღები ნაპირს უმოწყალოდ ეხეთქებოდნენ. დილის სურნელი თეთრი ზღვის ქაფით იყო გაჟღენთილი. ვარდისფერი კატერი, საშუალო სიჩქარით მოცოცავდა წყალზე. პატარა ჟღალთმიანი გოგონა ფეხებს უმოწყალოდ აბაკუნებდა, ხელებს იქნევდა და რაღაცას ხმამაღლა ეჯაჯღანებოდა მშობლებს. სადღაც ოცდაათ წლამდე საშუალო სიმაღლის მამაკაცი კატერს მართავდა. ლურჯი ზოლიანი კეპი ეხურა და მუქი შავი სათვალე ეკეთა. კმაყოფილი მზერით გასცქეროდა მის თვალწინ გადაშლილ უსასრულო ჰორიზონტს და სახეზე უცნაური ღიმილი დასთამაშებდა. კატერის უკანა ნაწილზე, რომლიდანაც იმავე ჰორიზონტის უსასრულო გაგრძელება მოჩანდა, ახალგაზრდა ქალი მზეს საკმაოდ თამამად ეფიცხებოდა. მას მუქი ყავისფერი საცურაო კოსტუმი ეცვა, რომელიც მისი კანის ფერში გადადიოდა. ფერთა ეს საოცარი გადასვლა ქმნიდა შთაბეჭდილებას, რომ ის შიშველი იყო. საერთოდ ფერს საოცარი თვისება გააჩნია, მას შეუზღუდავად შეუძლია გადმოგცეს უნიკალური ტექსტურის თითოეული მახასიათებელი. მას შეუძლია ნებისმიერი სისტემის თითეული უჯრედის ბოჭკოვანი გამა დაგვიხატოს. ლამაზი გრძელი წაბლისფერი თმა მის შიშველ სხეულს ელამუნებოდა. სახით მზისკენ იყო მიბრუნებული და იმ უსაზღვრო სითბოს იღებდა რაც, ალბათ, ყოველდღე ადამიანებისაგან უნდოდა მიეღო. ისეთი მწველი მზე იყო, რომ წარმოუდგენლად ჩანდა მის წინ სათვალის გარეშე ნებივრობა, თუმცა მან მოიხსნა სათვალე და მზეს შეხედა ჰო, შეხედა ისე, რომ არც შუბლი შეუჭმუხნავს და არც თვალი დაუხამხამებია... თურმე როგორ აკლდა სითბო.... მას საოცარი ყავისფერი თვალები ჰქონდა. ეს ნამდვილი ყავისფერი იყო და არა რომელიმე მისი გრადაცია, თუმცა ეს ყავისფერი მზის ფონზე ღია თაფლისფერში გადადიოდა. მზის სხივები ხომ იმ უნიკალური ნივთიერებებისაგან შედგებიან, რომლებსაც შეუძლიათ ფერი შეუცვალონ ნებისმიერ ნივთს, შენობას, ფრინველს, მცენარეს, ცხოველს, მოვლენას, ცას, ცოცხალ თუ არაცოცხალ სისტემას, ადამიანს..
„ მინდა საჰაერო ბუშტში მეც, ძალიან მინდაა... „ - არ ჩერდებოდა ჟღალთმიანი და მის პატარა ხელს კატერიდან ცამეტ მეტრში ცაში გამოკიდებულ საჰაერო ბუშტზე იშვერდა. თხელი ჯინსის შორტები და ფერადი წვრილბრეტელებიანი მოკლე მაისური ეცვა. შიშველ ფეხებს კვლავ უშედეგოდ აბაკუნებდა და დაუნდობელი მზერით მოითხოვდა მისი სურვილის შესრულებას.
საოცარი თავის ტკივილი, უწვავს თვალებს. ყოველი დილა ეზარება არა იმიტომ, რომ მზე ამოდის, ბნელი იფანტება, ჰაერი იწმინდება, სამყარო ფერადდება და ყველა ის ბუნებრივი პროცესი, რაც განთიადს ახლავს არამედ იმიტომ , რომ მას უბრალოდ ეზარება ყოველდღიურად იმ მოვალეობების შესრულება, რაც ადამიანურ დინებასთან არის დაკავშირებული. ყოველთვის, როცა იღვიძებს, საოცარ ტკივილს გრძნობს ხერხემალში. თითქოს თითოეული მალა უარს ამბობს თავისი ფუნქციის შესრულებაზე. საოცარი სიბრაზე გეუფლება, როცა