მიძღვნა ამანდას, რომელსაც უნდოდა სცოდნოდა.
„გუშინდელივით მახსოვს ჩემი ბავშვობა... რამდენ საშინელებას ჩავწვდი მაშინ, მაგრამ დიდებს არაფერი უნდა სცოდნოდათ იმის შესახებ, რა ვიცოდი და რა – არა, შეეშინდებოდათ და იმიტომ.“
მორის სენდაკი, არტ შპიგელმანთან საუბრისას
„ნიუ-იორკერი“, 27 სექტემბერი, 1993