მოულოდნელი ტალღა
ზაფხული ახალი გასული იყო, სულ რამდენიმე დღის დამდგარი შემოდგომის სიგრილე ადრეული დილით უფრო საგრძნობი იყო.
მალხაზი იმ დილაადრიან აჩქარებული ნაბიჯით გამოვიდა სახლიდან. ჩვევად ჰქონდა ქცეული, დილით სადაც არ უნდა მიდიოდეს, ყოველთვის ზღვარზე გადიოდა სახლიდან, იმ დილასაც არ უღალატა ამ ჩვევას და ძალიან ჩქარობდა. უცებ რამდენიმე წამით შეყოვნდა, საჩქაროდ ჯიბეები მოისინჯა, რაიმე აუცილებელი ხომ არ რჩებოდა და უცებ ჩქარი ნაბიჯით გააგრძელა გზა, სულ ჰქონდა დილით უკმარისობის შეგრძნება, რომ ასეთი უაზრო დაგვიანებით გამოწვეული სიჩქარის გამო სრულყოფილად ვერ შეიგრძნობდა დილის სიმშვიდეს და სისუფთავეს.
იმ დილასაც ამაზე გაიფიქრა, რა დროსაც დაინახა, ავტობუსი უკვე გაჩერებაზე ჩამოდგა, ამის დანახვაზე ნაბიჯებს კიდევ უფრო მოუჩქარა და ავტობუსს ძლივს მიუსწრო.
ჩქარი ნაბიჯით შეირბინა კიბეზე და უკან მჯდომ თავის ნაცნობ გივის გვერდით დაჯდა, ერთმანეთის მისალმების შემდეგ გივიმ შეეკითხა, ამ დილაადრიან საით მიდიხარო, მალხაზმა უპასუხა: რკინიგზის სადგურში მივდივარ, ზეგ ბათუმში ვაპირებ წასვლას და წინასწარ მინდა ბილეთები ავიღო ორივე მიმართულებით, იქ რომ აღარ მქონდეს ბილეთებზე საზრუნავიო.
სამი გაჩერების შემდეგ ავტობუსში მალხაზის ინსტიტუტის მეგობარი ზაზა ამოვიდა, დიდი ხანია არ ენახათ ერთმანეთი და ძალიან გაუხარდათ ეს შეხვედრა, ერთმანეთი მოიკითხეს, ზაზამ რომ გაიგო, მალხაზი ბათუმში წასვლას აპირებდა, აუხსნა რომ, რაღაც ფირმაში მუშაობს, სხვათა შორის ეს ფირმა მათი ერთი კარგა ხნის მეგობრის და კურსელის – ბათუმელი დათოს ფირმის ფილიალია და ახლა მაგ საქმისათვის მიდიოდა, უთხრა: ხვალ საზღვარგარეთიდან სატვირთო ავტომობილების კოლონა ტვირთით ჩამოდის და საბაჟოს საბუთები უნდა მოვაწესრიგო. მერე კი ბათუმში უნდა გავაცილო, ის კოლონა დათოს ფირმაში უნდა მივიყვანო, ჩემი მანქანით უნდა გავყვე, მაგრამ ცოტა შესაკეთებელია ავტოსერვისში დავტოვე, ნაშუადღევს მზად იქნება და უნდა მივაკითხო, თუ შეგიძლია – მე ავტოხელოსანს დავურეკავ, შენ, როგორც ვიცი, მანქანის ტარების უფლება გაქვს და ნაშუადღევს გამოიყვანე ჩემი მანქანა, მე ბევრი საქმეები მაქვს, მანამდე შენთან იყოს, ბარემ მოვრჩები ყველაფერს, შენ ბილეთებს ნუღარ აიღებ, მე გამყევი ბათუმში და იქ ერთი-ორი დღის საქმე მაქვს, მანამდე შენც მორჩები შენს საქმეებს და იქიდანაც ერთად წამოვიდეთო.
მალხაზს ეს აზრი მოეწონა, ისედაც დიდად არ უყვარდა მატარებლით მთელი ღამე მგზავრობა, დათანხმდა ზაზას ამ შემოთავაზებას და ისე მოიქცა, როგორც მან ურჩია, ყველაფერი იმ შეთანხმებით მოხდა და მესამე დილით გამთენიისას უკვე ბათუმის გზას ადგნენ, წინ მიუძღოდნენ რამდენიმე სატვირთო მანქანისგან შემდგარ კოლონას, თითქმის მთელი დღის გზა ჰქონდათ, სალაპარაკოც ბევრი ჰქონდათ დაგროვილი დიდი ხნის უნახავ მეგობრებს.
ზაზა მოუყვა თავის ბიზნესზე, ისიც უთხრა, რომ დათოს უფრო დიდი ბიზნესი ჰქონდა, მისი ცენტრალური ოფისი ბათუმშია და ჩემი ფირმის მსგავსი ფილიალი კიდევ რამდენიმე ქალაქში აქვსო.
მალხაზი შეეკითხა: დათომ როგორ შექმნა ამხელა ბიზნესიო, ზაზამ უთხრა: არეულობის დრო რომ იყო, სამოქალაქო ომები, იმ დროს დათო თურქეთის საზღვარზე საბაჟოზე მუშაობდა, გეცოდინება არეულობის და განუკითხაობის დროს საბაჟოზე დიდი ფული იშოვება, თუ ადამიანი ძალიან კრისტალური არაა, მუქთა ფულის შოვნაზე უარს ვერ იტყვის.
მოკლედ, იქიდან დიდი ფული იშოვა, ერთხანს პოლიტიკაშიც მოსინჯა ძალები, მაგრამ მაინც ბიზნესი ამჯობინა, უფრო მშვიდი საქმეა, თან ბიზნესის ნიჭი აღმოაჩნდა ისეთი, რომ სერიოზულად უძღვება საქმეს, საქართველოში ერთ-ერთი წარმატებული ბიზნესმენია... დიდი კაპიტალი დააგროვა.
მალხაზმაც კვერი დაუკრა, ნიჭიერი მართლაც იყო, ინსტიტუტში მთელ კურსზე ერთ-ერთი საუკეთესო სტუდენტი იყო, მისი ეს ამბები დაახლოებით მეც ვიცი. ახლა ისე მოხდა, რამდენიმე წელი ვერ ვეკონტაქტები, ისე კი დიდი ახლობლობა გვაქვს, მე მისი ბიჭის თორნიკეს ნათლია ვარ და დამნაშავედ ვგრძნობ თავს, რამდენი ხანია ჩემი ნათლული არ მინახავს და ბათუმში ამ ჩასვლაზე ისედაც ვაპირებდი მათ მონახულებას, – ეს შენი მონაყოლი ყველაფერი გასაგებია, მაგრამ შენ როგორ მოხვდი მის ბიზნესშიო? – ბოლოს ჰკითხა მალხაზმა – თვითონ მომძებნა: სტუდენტობის დროიდან ერთ საერთო პროექტზე ვმუშაობდით და იქიდან ახსოვდა რომ მეც შემიძლია ბიზნესში რაღაც, თანაც ამდენი ხნის მეგობრები ვიყავით, ნდობის ფაქტორებმაც ითამაშა როლი და ასე დავიწყე მასთან მუშაობა. უკვე მესამე წელია, ერთად ვმუშაობთო – უპასუხა ზაზამ.
ახლა შენ მიამბე, შენკენ რა ხდება, ვიცი ამ ეკონომისტმა კაცმა შენი პროფესიით ცოტა ხანს იმუშავე და მერე წერა დაიწყე, ახლა როგორ მიდის შენი მწერლობის საქმე, ან რამე ბიზნესი ხომ არ შეუთავსე? მოყევი, როგორ ხარ, რას შვებიო – ჰკითხა ზაზამ.
მალხაზმა უთხრა: დიდი არაფერი ცვლილებებია ჩემთან, ისევ ვწერ ცოტ-ცოტას, ახლა
