-ეს ის ქალი არა, ორი თვის წინ მამას ჭრილობებს რომ უმუშავებდა? რატომ მოყავს? აქ ახლა რაღა უნდა? თავის თავს ეკითხებოდა ზურა, მაგრამ პასუხს ვერა და ვერ იღებდა. ბავშვს საშინელი ეჭვები გაუჩნდა, თითეულს კითხვის ნიშნები დაესვა, შემდეგ ეს კითხვის ნიშნები უცბად მის წარმოსახვაში შეიკრა ერთ ჯარად და გონების კიდისკენ აიღეს გეზი.როცა მიაღწიეს, როგორც საპნის ბუშტი წამის მეასედებში გასკდნენ, თუმცა შეიძლება სხვანაირადაც დამთავრებულიყო ეს პროცესი, კერძოდ სიბნელეს შთაენთქა ისინი. შემდეგ ძველ ადგილას ისევ შეიკრა რაზმი და იგივე განმეორდა, რაც პირველ ჯერზე მოხდა. ალბათ ეს ასე დაუსრულებლივ გაგრძელდებოდა,სანამ თითეულ კითხვას პასუხი არ გაეცემოდა და არ დამთავრდებოდა ზურას ეჭვიანობა, ანუ საბოლოდ უცბად გონებაში წარმოქმნილ არასასიამოვნო რამეს წერტილი დაესმებოდა. მთავარია მძიმე არ ყოფილიყო და გაგრძელებულის დასასრული ძალიან შორეული პერსპექტივის ამბავი არ გამხდარიყო, თორემ წარმოსახვაში წარმოქმნილი სასვენი ნიშნები მას გააგიჟებდნენ და ფსიქიატრიულში მოუწევდა ერთ დღესაც დაწოლა.
ჩუქება
