ლექსები 2011 - 2015 აღდგომა
სიმართლისფერი ცხვარი ნაღვლიანი თვალებით მიმზერს.
უკბილო მოხუცს თუჯის ქვაბი მოუტანია.
მისი ცოლი, ამოკეცილ წინსაფარს ტარხუნით ივსებს,
ტყემლის საკრეფად, შვილიშვილი გაუგზავნიათ.
ოჯახის სიძე, უკვე დანის ალესვას იწყებს.
შეშაც გამზადდა... მალე თეთრ ცხვარს წამოაქცევენ.
ქალიშვილი სტუმრებისთვის მაგიდას ირჩევს.
ნარდს თამაშობენ, მორჩებიან – ცეცხლს დაანთებენ...
2011
ყველაფერი ბევრი
ფერები, ფერები, ფერები, ფერები... ფერები
ურიცხვი, უთვლადი, ულევი.
ხელები, ხელები, ხელები, ხელები... ხელები
ნატანჯი, ნაშრომი, უძღები.
მტევნები, მტევნები, მტევნები, მტევნები... მტევნები
ჯანმრთელი, ჯანსაღი, ურყვნელი.
ურმები, ურმები, ურმები, ურმები... ურმები
ცალგვერდა, ცალფერდა უღლებით.
2011
ციფრები
43... უკვე ასაკი... აღარც ის გრძნობა,
აღარც ხალისი.
რა შეუმჩნევლად შემოსულა თურმე მაისი,
მე ჩემთვისა ვარ, ის კი – თავისთვის.
43... უფრო ადრე კი, იყო ვნება და
იყო ალერსი.
რამდენ უძილო ღამეს ვათევდი,
ამოუხსნელი მიპყრობდა ღელვა.
როგორ უაზროდ დამღალეს წლებმა.
2011
ოოოოოოო......................
რას ნიშნავს თხოვნა ჩემთვის?
შორეულს არც კი ვეტყვი, ახლობელს ვერც კი ვკადრებ, აღემატება ძალებს,
რაც კი არსებობს ჩემში.
არა და...
რა გადაიტანს ამდენს?
ვგრძნობ, უშედეგოდ ვებრძვი უამინდობის ქარებს,
ორმო ჩავარდა ქერში, ცამ გადაყლაპა მთვარე
დაღამდა...
ნემსი გადაძვრა ყუნწში, კრავებს მგელი ჰყავთ ძიძად.
შფოთავს და კვნესის ძუნწი, ავსებს იუდას ქისას.
დამთავრდა...
უწყლოდ დარჩენილ წისქვილს, დაეპატრონა ყვავი
ვინც ემონება სირცხვილს, ვაი იმის ბრალი.
2011
ქალი
უპასუხოდ დარჩენილი ქალი,
როგორც სეტყვა, ისე, როგორც ქარი,
ისე, როგორც ოკეანის ღელვა,
ისე ავი – არ ვუსურვებ მტერსაც!
ისე, როგორც ასხლეტილი ტყვია,
ისე, როგორც გავარდნილი მეხი,
ისე, როგორც ალესილი ხერხი.
მოთმინება აღარცერთი წამი.
უპასუხოდ დარჩენილი ქალი,
უმწიფარი, დახეთქილი ბალი.
2011
ყველაფრის პასუხი
რაღაცა მთავრდება, რაღაცა იწყება,
ზოგისთვის თენდება, ზოგისთვის ბინდდება.
ხდება რომ გბეზრდება, ხდება რომ გინდება,
მთვარე ხან ივსება, ხანაც კი ილევა...
და შენც შეიცვლები, თუ ღმერთმა ინება.
2011
სექტემბერი
სექტემბერია... სხვა მოლოდინი არ ასვენებს ქალის ბუნებას,
გემოც სულ სხვაა, მზეც სხვა, მიწაც, სხვა სურნელია.
ვიცი, ძნელია გაუმკლავდე ამდენ ცდუნებას.
უფრო ძნელია აღარაფერს აღარ ელოდო,
მშვიდად უყურო შენი სხეულის დაუძლურებას.
ყველაფერია!
ირგვლივ თითქოს სითბო ფენია!
ქალი კი, ქალი ვერ ისვენებს, ყოველთვის ჩქარობს.
ჰო, ქალმა იცის, დროს რადმენი გაუთელია,
ვინც დროს ვერ აჰყვა, ის დღემდე ნანობს.
2011
,,ნიუტონს ’ ’
გილოცავ სექტემბერს, მზის სურნელოვან მტვერს,
შეფერილ მინდორს და ტყეს, ნაწვიმარ ატმებს და რთველს!
გისურვვებ უამრავ წლებს, დოვლათს და ბარაქას,
იცხოვრე ისე, რომ ისუნთქოს ქალაქმა,
გისურვებ, დღე შენში, არასდროს დამოკლდეს,
არასდროს არ გძულდეს, ასაკში დაობლდე,
რომ ცისარტყელები გაგედოს ხიდებად,
ვერ დაგიმორჩილოს ვერცერთმა დინებამ!
მინდა რომ შენს სულში სიკეთე ყვაოდეს
და ყოველ ცისკარზე, ბულბული გალობდეს!
2011
მოდი!
ერთად დავასველოთ წვიმა,
ერთად დავატყვევოთ ქარი.
მთვარე ჩამოვიღოთ ციდან,
დილით ვისაუზმოთ ცვარით.
მზესაც მოვუძებნოთ რამე,
თმაზე დავუმაგროთ ბაფთა,
ტბაზე გადავკიდოთ ბადე,
წყალი ჩამოვუშვათ ფარდად.
2011
იყავი ჩემი ქოლგა
საავდრო ღრუბელი თავზე დამტრიალებს
თითქმის მაქცია მონად.
ხელახლა დააწვიმს ადრეულ იარებს...
იყავი ჩემი ქოლგა!
ვიცი გამიმეტებს, გგონია ინანებს
თუ დაგიგულა შორად?
ნუღარ გამახსენებ, რაც გადავიტანე...
იყავი ჩემი ქოლგა!
2011
რეკომენდაცია
შუბერტი. სერენადა.
იგრძენი, ცოტა გაქვს დრო...
და უნდა გიყვარდეს, და უნდა ეფერო,
და უნდა მოასწრო, და უნდა ეძებო
იმედი!
2011
იყო...
ოდესღაც გულში კოცონი ენთო
და ბობოქრობდნენ ვნების ქარები.
მერე კი დადგა წყეული ,,ეს დრო ‘ ‘ ,
თმები დავერცხლა, ჩაქრა თვალები.
ვიღაცა ტრფობით უმზერდა ეზოს
ფანჯრებს იქიდან თრთოდნენ ფარდები.
კარებთან ლურჯი თოჯინა ეგდო,
ჭკნობას იწყებდნენ ჩაის ვარდები.
დრო მუხთალია, არ უნდა ენდო,
ნება აიღე ბედში ჩარევის
გინდა სიკეთე გულუხვად თესო?
მაშინ წაართვი დროს გასაღები!
2012
მარტი
პირველი მარტია, რატომღაც მომენატრე.
ცოტა წამოწვიმა, მოდი, მომეფარე.
დილით, მთვრალი კაცი ყიდდა ყოჩივარდებს,
თან ხატავდა ფანქრით საფერებელ სახეს.
თვალები ანთია, ალი წვდება ცამდე.
პირველი მარტია, როგორ არ მიყვარდე?!
2012
გაუგებრობა
მხოლოდ დაბადება არაფერს არ ნიშნავს,
ეს ის ცხოვრებაა, რომელიც არ მხიბლავს.
რატომღაც მგონია, ვსუნთქავ სხვის მაგივრად.
არავის უკითხავს, მინდა თუ, არ მინდა.
სულაც არ მიზიდავს