ადრიანი შემოდგომის წყნარი დარი იდგა. ჩვენს წინ გადაშლილიყო, ეგრისის ქედის სამხრეთ კალთაზე, ჩამქრალი ვულკანის კრატერში ჩაბუდებული, _ მარადი თოვლის ძირას მოლივლივე კამკამა ტბა _ ტობავარჩხილი. წლების წინ მე, ჩემი ცხონებული ტყუპისცალი ძმა ტობი და ჩვენი ბავშვობის მეგობრები დათა და წათე ხშირად ვსტუმრობდით ამ ადგილს, _ ქეიფშიც ხშირად დაქვთენებია, მაგრამ მას შემდეგ რაც ჩემი ძმა დაიღუპა, ტრადიციამ რომელიც ტობავარჩხილზე ხშირად სტუმრობას ითვალისწინებდა, განვითარება ვეღარ პოვა და აი კარგა ხნის შემდეგ, როგორც იქნა მოვახერხეთ ვწვევოდით ვერცხლადწოდებულ ამ ულამაზეს ტბას.
ჩვიდმეტ წელზე ცოტა მეტი იყო გასული ჩემი ძმა შავი ზღვის ტალღებმა, რომ შთანთქა და იმ დროიდან მოყოლებული ზღვის, ტბის ან თუნდაც მდინარის პირას ყოფნა ჩვიდმეტი წლისწინანდელ ავადსახსენებელ დღეს მახსენებდა, _ ჰო-და მეც ყოველთვის თავს ვარიდებდი წყალუხვ ადგილებს. მიუხედავად ამისა დრო ყველაფრის მკურნალია და ჩემს მეგობრებთან ერთად, შემოდგომის ამ მშვიდ საღამოს, ძველი ჩვეულებისამებრ, ოჯალეშის დანაკვერჩხლებულ წალამზე ციკანს ვბრაწავდი, _ ჩემს წინ კი მზის სხივების გარდატეხით შეფერადებულ ციროსტრატუსის ღრუბლების გარსს ირეკლავდა ულამაზესი ტობავარჩხილი.
ცოტა ხანში სავსე მთვარე ბუნდოვნად, მაგრამ მაინც გამოჩნდა ცის ტატნობზე აქა-იქ ფერმკრთალად მოკიაფე ვარსკვლავთა შორის. ნაკვერჩხალი შეშის მოზრდილი ნაჭრებით კვლავ კოცონად გარდავსახეთ და წყნარ ღამეს მხოლოდ ცეცხლის ტკაცატკუცთან შეზავებული ჩვენი საუბარიღა არღვევდა.
უცებ ცაზე გაიელვა ისე, როგორც ჭექაქუხილის წინ იცის ხოლმე, მაგრამ ეს გაელვება ძალზე თვალისმომჭრელი გამოდგა. ორიოდ წამში ულტრაიისფრად მბჟუტავი დისკო ტობავარჩხილისკენ დაეშვა და როგორც კი წყლის ზედაპირს შეეხო, მთელ ტბას პორიზონტალურად ულტრაიისფერივე სწორი ხაზი გადაეკრა. შემდგომ ამისა ციდან მოვლენილი უცხო სფერო ლარივით გავლებულ ხაზზე ერთხელ გადაგორდა და ისევ იმ მდგომარეობაში გაჩერდა რა მდგომარეობაშიც დაეშვა წყალში. ამის შემყურე, მათემატიკის მცოდნე ადამიანს ეგონებოდა, რომ თითქოს დისკომ მათემატიკურ რიცხვით ღერძზე მთელსა და რაციონალურ რიცხვებს შორის ირაციონალური რიცხვი პი (π) დააფიქსირავო.
მემილიარდედის სიზუსტით π-ის დანიშნულების დადგენა კი არის შესაძლებელი, მაგრამ მისი ზუსტი მნიშვნელობის გამოთვლა შეუძლებელია. მე კი ბევრი ფიქრის მერე ამ მანევრს, ჩემეული სიმბოლური ახსნა მაინც გამოვუძებნე.
ჩვენ გაოცებული შევყურებდით ამ უჩვეულო სანახაობას. ჩემ გვერდით მდგარ წათეს ის იყო არყით სავსე ჭიქა ხელიდან გაუვარდა, რომ უმალ დისკოს სარქველიც გაიღო, საიდანაც რიგრიგობით გამოვიდნენ უცნაური არსებები და წყლის ზედაპირზე დაიწყეს სიარული. დედამიწის სტუმრები, რომლებიც შვიდნი იყვნენ ადამიანის აგებულებისანი კი გახლდნენ, მაგრამ დედამიწის მკვიდრთაგან გარეგნულად მაინც საკმაოდ განსხვავდებოდნენ.
მათ წყალში ჩაყვინთეს და თითქმის ხუთი წუთის განმავლობაში არ ამოუყვინთავთ. წყლის ზედაპირზე დარჩა მხოლოდ ერთ-ერთი მათგანი, რომელიც ყველაზე მაღალი იყო. კარგად ვხედავდით როგორ უმზერდა ის კოცონისგან და ფერმკრთალი ბადრი მთვარისგან სუსტად განათებულ ჩვენს სახეებს. როგორც მოგვიანებით შევიტყვეთ ეს უცხო არსებები მთვარიდან ბრძანდებოდნენ, _ ოღონდ არა დედამიწის თანამგზავრიდან, არამედ მზის სისტემის უდიდესი პლანეტის მთვარიდან _ ევროპიდან. ევროპა _ იოსთან, განიმედესთან და კალისტოსთან ერთად იუპიტერის გიგანტურ მთვარეთა კვარტეტს ქმნის და ჩვენი სტუმრებიც მისი დაზიანებული და დახრამული ყინულის სქელი ქერქის ქვეშ მოქცეული თხევადი ოკეანის ბინადრები იყვნენ. ისინი ადამიანებისაგან განსხვავებით წყალში ცხოვრობდნენ, თუმცაღა უწყლოდაც მშვენივრად შეეძლოთ ყოფნა.
ასე ხუთიოდე წუთით ტბაში ყოფნის შემდეგ უცხო არსებებმა წყლიდან ამოყვინთეს და რიგრიგობით შევიდნენ თავიანთ მფრინავ ხომალდში. ხომალდის სარქველი დაიკეტა, _ რამდენიმე წამში დისკო ნელა აიწია წყლიდან და უცებ ისე მოწყვეტით გაფრინდა, რომ თვალის დახამხამებაც ვერ მოვასწარით _ მათ კი ჩვენგან, ალბათ უკვე მრავალი ათასი კილომეტრი აშორებდათ...
გაშეშებულები შევყურებდით ცას. მოულოდნელად დათამ მხარი გამკრა და ტბისკენ თითი გაიშვირა. ტბიდან ხმაური შემომესმა _ თითქოს ვიღაც ჩვენსკენ მოცურავდა. მართლაც, როცა ცურვით მოგვიახლოვდა, მასში უცნაური არსების ნაცვლად ადამიანი აღმოვაჩინეთ და ერთბაშად შვება ვიგრძენით. როგორც იქნა იდუმალებით მოცულმა მოცურავემ ნაპირს მოაღწია. ის წყლიდან ამოვიდა, ჩვენ წინ დადგა, და ჰოი საოცრებავ! _ ეს კაცი ჩემი ტყუპისცალი ძმა იყო, რომლის შესანდობარი სადღეგრძელოც რამდენიმე საათის წინ დავლიეთ. ტობი ისევ ისე გამოიყურებოდა, როგორც ჩვიდმეტი წლის წინ, _ წლები საერთოდ არ ეტყობოდა.
ჩუქება
