ემოციებისგან გადაღლილ-გადაქანცული ბაბუაწვერა მდელოზე დაემხო.
ფიქრები და ოცნებები გონებაში გრიგალივით აერია:
ყველა ყვავილის ცხოვრებაში დგება ის ჟამი, რომ უჩნდება სურვილი უბრალოდ დახუჭოს თვალები და გადახედოს თავის წარსულს; გადააფასოს, გადააწყოს, ყოველივეს რეალური სახელი დაარქვას ანუ სულში მიმოფანტული ქაოსი მოაწესრიგოს და სიმშვიდეში გაირინდოს.
ასეთი ჟამი რამდენიმე პერიოდად შეიძლება დაიყოს: კვირტად, ყვავილობად, ნაყოფად, ჭკნობად.
რაოდენ ხშირია სულის ქაოსის დალაგების სურვილი, იმდენად იწმინდება ,,ჭაობი ბაცილებისგან“ და უცილობელი ძალისხმევის შედეგია კლდიდან გადმოხეთქილი ჩანჩქერი, რომელიც ჯერ აქაფებულ ტალღებად, შემდგომ კი რაკრაკა ნაკადულად იწრიტება ნიადაგში. წმინდა წყაროს სათავე ამოწანწკარებს სავანის მკვიდრ ფერად-ფერად ყვავილებად, რომელთა გულებში მზე ანათებს და ერთობლიობა სამეჯლისო ხალიჩად იქარგება.
გეორგინების სიმარდის და მამაცობის ამბებს ცხრა მთას იქით ჰყვებიან მაყვალი და ღანძილი.
ციურმა გრძნობებმა ვარსკვლავებად ააკაშკაშა დრო და მანძილი.
ზღარბები, კუები და ლოკოკინები თავდაცვის ეტალონს ჰქმნიან; ზღვის და მდინარის ბინადარნი უხმოდ მეტყველებენ.
კოდალები და კაჭკაჭები ცხვირ-ენაჭარტალებენ; გუგულს კი თავისი ვერა გაუგია რა და სხვის ბუდეებში ჩამოურიგებია კვიმატი აზრები. მერცხლები მახარობელს გვერდით ამოსდგომიან და გაზაფხულს შესჭიკჭიკებენ.
მზეს შეფარებული ბაბუაწვერას ბუერები კი დაფრინავენ და დაფრინავენ…
პატარები ანცობენ და მოზრდილები ღიმილით სწყალობენ. ასაკოვნები ერთმანეთის ბედნიერებით და მოგონებებით ხარობენ..
იყო და განა არ იყო?
ეს ყოველივე იქნება, არის და კიდეც იყო..
ზღაპრები რეალობაში და რეალობა ზღაპრებში.
ცრუს და სიმართლის ცნობაში, მტყუან-მართლის ძებნაში;
სანთელ-სარკმევლის ნთებაში;
ლამპრები ჩირაღდნებში და ჩირაღდნები ლამპრებში.
გულგრილ ტიტებსაც მოეძალათ სიხარულის ცრემლები;
იმედიან კვირტებს ჩამოურიგა ცისარტყელას ფერები.
ბუნების მხატვრის ნაჩუქარ ამაღლებულ უბრალოებას ბაბუაწვერა დააფრიალებს ხან აღმა, ხან დაღმა…
ჩუქება
