შოთას სახეს ლიას ფილტვებიდან ამომავალი თბილი და სასიამოვნო ჰაერი მოელამუნა. მამაკაცს სუნთქვა აუხშირდა და სხეულიც დაეძაბა. მისი ხელები პატრონის უკითხავად შემოევლენ ქალის წელს და ძალუმად მოიზიდეს იგი. მდედრს ნაზი კვნესა აღმოხდა. ამის გაგონებამ კაცის ვნება კიდევ უფრო დაამსგავსა ტყეში გაჩენილ ხანძარს. მან გამალებით გაუხსნა ქალს პერანგის ღილები და ჩამოაშორა ეს ტანსაცმელი მის მოქნილ, გონების დამბნიდავ სხეულს.
აქ შოთა წამით შეყოვნდა არჩევანის წინაშე დამდგარი: მკერდი მოვუშიშვლო ლიკუნას თუ ჯინსები ჩავხადოო? გადაწყვიტა, ჯერ ზედა სამოსი მოეშორებინა, ნეტარებისაკენ მიმავალ გზაზე რომ ეღობებოდა. მანაც ქვემოთ ჩააცურა ხელი, ქამრის ღილი შეუხსნა ქალის შარვალს და მერე უბეც ჩაუხსნა. ამას კიდევ ერთი ვნებით გაჟღენთილი ამოოხვრა მოჰყვა და ამასობაში ჯინსები ჩალისფერ, პრიალა პარკეტზე ჩაიკეცნენ.
ისევ წელში გამართულმა შოთამ წეღანდელი სურვილი შეისრულა - საკეტი გახსნა და ის ვარდისფერი აბრეშუმის ქსოვილი მოისროლა გვერდზე, ლიას ქათქათა მკერდის დანახვას რომ არ ანებებდა ამდენ ხანს.
ძუძუებმა თვალისმომჭრელად გამოანათეს. შოთა მარცხენას დაეწაფა ტუჩებით, მარჯვენა კი ხელის მტევანში მოიქცია ნანატრი სამოთხის ხილივით. მერე, როცა ამ ძუძუს მარტო ფერება არ იკმარა, მასზე გადაიტანა პირი და მასაც დაეკონა ზედ.
ჩუქება
