დაწვრილებით ელ. წიგნის შესახებ
გარკვეულ ხანს გზავნილი დაკარგულად ითვლებოდა. უფრო მისაღებია ითქვას, რომ ის გადამალული იყო 1987 წელამდე და, ცხადია, შემთხვევით არა. სავარაუდოდ, მას მალავდნენ ევა პერონის პოპულარულობის და არგენტინის არასტაბილური პოლიტიკური პროცესების გამო, რათა წიგნში გამოთქმულ მოსაზრებებს პოლიტიკურ, სამხედრო თუ რელიგიურ საკითხებთან დაკავშირებით ხალხზე ზემოქმედება არ მოეხდინა - გზავნილი ხომ დატვირთულია იდეური მოწოდებებით, შეხედულებებით, ანდერძის შემცველი სტრიქონებით. თუმცა, წიგნის დამალვის ძირითადი მიზეზი იყო არგენტინელების მიერ ევიტას წმინდანად შერაცხვის მოთხოვნა, რომლითაც მათ არაერთხელ მიმართეს რომის პაპს. მას ისევე მალავდნენ, მათ შორის კათოლიკური წრეები, როგორც ევა პერონის მუმიფიცირებულ ცხედარს. წიგნის გამოჩენისთანავე, ტექტსში დაფიქსირებული მკვეთრი მოსაზრებების გამო, ევიტას ოჯახის წევრებმა მისი ავთენტურობა გაასაჩივრეს, მაგრამ ხანგრძლივი კვლევის საფუძველზე, სასამართლო პროცესის დასკვნით, 2006 წელს დამტკიცდა, რომ „ჩემი გზავნილი“ სწორედ ევა პერონს ეკუთვნის.
ჩუქება
