წინასიტყვაობა
1957 წელს ამერიკელმა რეკლამის სპეციალისტმა ჯეიმზ ვაიკერიმ ნიუ-ჯერზის კინოთეატრში ექსპერიმენტების სერია ჩაატარა. კინოფილმის ჩვენებისას ყოველი ოცდამეოთხე კადრის შემდეგ დამატებით გაუშვეს ოცდამეხუთე კადრი, რომელიც სარეკლამო ტექსტს შეიცავდა: „დალიეთ „კოკა-კოლა“, „მიირთვით პოპკორნი“. ექსპერიმენტის შედეგად, „კოკა-კოლის“ გაყიდვა კინოთეატრის ბუფეტში 17%-ით, ხოლო პოპკორნისა - 50%-ით გაიზარდა.
როგორც ცნობილია, კადრების სწრაფ მონაცვლეობას ადამიანის გონება უწყვეტ მოძრაობად აღიქვამს. წამში 24 კადრი ადეკვატურ მოძრაობად აღიქმება, დანარჩენი ინფორმაცია ცნობიერების საზღვრებს ვერ აღწევს. ითვლება, რომ 25-ე კადრი, რომელიც შეუიარაღებელი თვალით შეუმჩნეველია, არაცნობიერად გვეძლევა, არაცნობიერადვე მუშავდება და გავლენას ახდენს ადამიანის მოქმედებაზე.
ვაიკერის ფარულმა რეკლამამ დიდი პოპულარობა მოიპოვა. ადამიანთა დიდი ჯგუფის ქვეცნობიერზე ზემოქმედების ყველაზე ცნობილმა და საშიშმა მაგალითმა დაბადა მითები, რომლებიც ტელევიზიით, გაზეთებითა და წიგნებით ვრცელდებოდა. ამ მითების დამსხვრევა ან გამყარება ვერავინ შეძლო. ექსპერიმენტი მრავალ ქვეყანაში აიკრძალა.
არაცნობიერი ადამიანის ფსიქიკის ნაწილია, რომელშიც განდევნილი სურვილები, მისწრაფებები, გრძნობები და მოგონებები ინახება. პიროვნების დიდი ნაწილი მასში ღრმადაა ჩაძირული და თუ ადამიანის ქცევის გაგება გინდა, ჯერ მისი არაცნობიერი უნდა გამოააშკარაო.
ჩუქება
