მე – დამსაქმებელი
რომ დავუკვირდი, მე ბევრ სამუშაო ადგილს ვქმნი, რითიც ჩვენი ქვეყნის ეკონომიკის გაფურჩქვნაში დიდი წვლილი შემაქვს. მართლაც, უყურეთ:
– მე ვასაქმებ ,,სუსის“ თანამშომლებს, რომლებიც ბნელ კაბინეტში გასუსულები სხედან და თვალების ტკივილამდე მაკვირდებიან. სიამაყით აღმავსებს შეგრძნება იმისა, რომ ჩემი პუბლიკაციებით სუსმენების ლიტერატურული გემოვნების დახვეწის საქმეს ვემსახურები;
– ასევე რამდენიმე სამუშაო ადგილს ვქმნი კულტურის სამინისტროს მაღალჩინოსანი ცენზორებისთვისაც. ისინი კი თავის მხრივ, ამაში ხელფასსაც იღებენ და ცენზორისთვის აუცილებელ სიცქვიტესაც იმუშავებენ;
– ჩემი მოღვაწეობა ამითი არ სრულდება და ის არჩვენების გამყალბებელ კოორდინატორთა დასაქმების დიდ მამულიშვილურ საქმესაც ემსახურება! უსპეტაკესი დეიდა კოორდინატორები ჩემი ხმის გაყალბებაში გასამრჯელოსაც იღებენ და ბიულეტენის მარდად ჩაგდების ხელოვნებასაც ხვეწენ.
თუნდაც ეს ჩამონათვალი ცხადყოფს, რომ მე ივერილი გოთვერნების დასაქების ლოკომოტივი ვარ და ბატონ ბიძინას ხელს ვუწყობ, რათა მან დროზე ააყვავოს ეკონომიკა. სამწუხაროდ, დემოკრატიის წინსვლაში მონაწილეობას ვერ ვიღებ, რადგან ის ისეთი ტემპებით მიქრის, რომ, უბრალოდ, ვერც კი ვეწევი.
ამ დღეებში ჩვენმა გერმანელმა მეგობარმა დამირეკა და შევხვდით. ვისაუბრეთ, ყავა დავლიეთ და საჩუქარიც მივიღე. ე.ი. გამოდის, რომ ზემოჩამოთვლილი გოთვერნების გარდა, მე კეთილ ადამიანებსაც ვასაქმებ – მათ სიკეთეს ვასაქმებ.
ხომ იცით, ყველა თავად ირჩევს თავის გზას – ემსახუროს სიკეთეს, თუ გოთვერნობას...