მრავალთა შორის
ამ აღუნუსხავ ქალების და კაცების ბრბოში,
ვგრძნობ იმ ერთადერთს ვინც გამომარჩევს იდუმალი ღვთიური ნიშნით,
არ ცნობს სხვას არც ერთს, აღარც მშობლებს, არც ცოლს, აღარც ქმარს, არც შვილს და არც ძმას,
არც არავის ჩემზე ახლობელს,
ცდებიან ბევრნი, მხოლოდ ის ერთი მცნობს და არ ცდება.
ო, საყვარელო, სრულყოფილო და თანასწორო,
ვგრძნობდი, მიცნობდი ძლივსშესამჩნევი, ასე სუსტი მინიშნებებით,
ნეტავ, როდესაც მე შემოგხვდები, მეც შეგიცნობდე ასე უცთომრად.
ჩუქება
