პროლოგი ლორი გარვი არ იყო ისე აღზრდილი, რომ ატაცებისა (ატაცება (ინგ. rapture) – ქრისტიანობის კონკრეტულ მიმდინარეობებში (ძირითადად ამერიკული ევანგელიზმის განშტოებებში) გავრცელებული ესქატოლოგიური ტერმინი, რომელიც ბოლო ჟამის ქრისტიანულ რწმენას უკავშირდება. მეორედ მოსვლისას ყველა ქრისტიანი – ცოცხალი თუ მკვდარი – აღდგება და ქრისტესთან შესაერთებლად ზეცად ამაღლდება. ზოგიერთი მიმდევრის აზრით, ეს მოვლენაა აღწერილი პავლეს პირველ ეპისტოლეში თესალონიკელთა მიმართ, როცა მოციქული იყენებს ბერძნულ სიტყვას harpazo (άρπάζω), რაც გატაცებას, მოტაცებას ნიშნავს. ძველი გაგებით, ეს ტერმინი უბრალოდ ღმერთთან ზეციური კავშირისა და სამოთხეში მარადიული თანაარსებობის აღმნიშვნელადაც გამოიყენებოდა. ატაცება ბიბლიაშიც გვხვდება, როცა ელია წინასწარმეტყველი ცეცხლოვანი ეტლით ცოცხლად ცად იქნა ატაცებული.ციტატა მათეს სახარებიდან: „39. და არ იცოდნენ, ვიდრე არ მოვიდა წარღვნა და ყველა არ წალეკა – ასევე იქნება ძე კაცისას მოსვლაც. 40. მაშინ ორნი იქნებიან მინდვრად: ერთი წარიტაცება და მეორე დარჩება. 41. ორნი დაფქვავენ დოლაბით: ერთი წარიტაცება და ერთი დარჩება. 42. ამიტომ ფხიზლად იყავით, რადგან არ იცით, რომელ დღეს მოვა თქვენი უფალი.“) ეწამა. ან საერთოდ რამის ეწამა, გარდა რწმენის უგუნურებისა.
ჩვენ აგნოსტიკოსები ვართო, ეტყოდა ხოლმე შვილებს, ჯერ კიდევ იმ დროს, როცა ისინი პატარები იყვნენ და კათოლიკე, ებრაელი და უნიტარელი თანატოლებისთვის თავი უნდა გაეცნოთ. ჩვენ არ ვიცით, ღმერთი თუ არსებობს, და არც ვინმემ იცის; შეიძლება თქვან, ვიცითო, მაგრამ სინამდვილეში ასე არააო, ეუბნებოდა ლორი ბავშვებს.
პირველად ატაცების შესახებ რომ მოისმინა, პირველკურსელი იყო, მსოფლიო რელიგიების შესავალს გადიოდა. პროფესორის მიერ აღწერილი მოვლენა რაღაც მასხრობად ეჩვენა: თურმე ქრისტიანების ჯგრო, ტანსაცმელშემოძარცული, იესოსთან შესახვედრად სახლების სახურავებიდან თუ მანქანებიდან ზეცად იქნა ატაცებული; სხვები კი პირღია დარჩენილან, გაკვირვებულნი იმით, თუ სად გაუჩინარდა ყველა კეთილი ადამიანი. თეოლოგია ლორისთვის ბნელით მოცულ საგნად დარჩა მას მერეც კი, რაც სახელმძღვანელოში პრემილენიუმის(პრემილენიალიზმი – რწმენა ქრისტიანულ ესქატოლოგიაში, რომლის მიხედვითაც ქრისტე მეორედ მოსვლისას ფიზიკური სხეულით დაბრუნდება ახალი ათასწლეულის (მილენიუმის) დადგომამდე.) შესახებ წაიკითხა, აბდაუბდად – არმაგედონის, ანტიქრისტესა და აპოკალიფსის ოთხი მხედრის შესახებ. რელიგიურ კიჩს ჰგავდა, ისეთივე ვულგარულს, როგორიც შავ ხავერდზე შესრულებული მხატვრობაა, იმათ მოფიქრებულს, მეტწილად რომ სწრაფი კვების ობიექტებში ჭამენ, შვილებს უტყაპუნებენ და თეორიას, თითქოსდა მათმა საყვარელმა ღმერთმა შიდსი გეების დასასჯელად მოიგონა, მორჩილად ეგუებიან. მომდევნო წლებში, ხანდახან ვინმეს „მიტოვებულების“ შესახებ დაწერილი რომელიმე წიგნით ხელში შენიშნავდა სადმე, აეროპორტში ან მატარებელში, და შეებრალებოდა, ოდნავ გულსაც კი აუჩვილებდა ის საცოდავი, რომელსაც უკეთესი წასაკითხი ვერაფერი მოეძებნა და სხვა საქმეც ვერ გამოენახა, გარდა იმისა, რომ მჯდარიყო და ქვეყნის აღსასრულზე ეოცნება.
და შემდეგ ასეც მოხდა: ბიბლიური წინასწარმეტყველება ახდა, ან ნაწილობრივ მაინც ახდა. ადამიანები გაუჩინარდნენ. მსოფლიოს ყველა კუთხეში მილიონობით ადამიანი ერთდროულად გაქრა. და განა რაღაც ძველისძველი მონაჩმახი იყო, მაგალითად, მკვდრის გაცოცხლება რომის იმპერიაში, ან კიდევ ადგილობრივი ლეგენდა ვინმე იოზეფ სმიტზე, რომელმაც ანგელოზთან საუბრის შემდეგ ნიუ-იორკის შტატში ოქროს ფილები ამოთხარა მიწიდან. ეს მართლა მოხდა. მის მშობლიურ ქალაქშიც მოხდა ატაცება. მისი საუკეთესო მეგობრის შვილიც გაქრა, იმ დროს, როცა თავად ლორი მათთან იყო სტუმრად. ცეცხლწაკიდებული მაყვლის ბუჩქის პირითაც რომ დალაპარაკებოდა ღმერთი, ლორისთვის ის ისეთი ნამდვილი ვერასდროს გახდებოდა, როგორადაც ამ ტრაგედიის შემდეგ იქცა.
ყოველ შემთხვევაში, ასე ფიქრი ჯობდა. და მაინც, მოახერხა, რომ შემდგომი კვირებისა და თვეების განმავლობაში ცხადი უარეყო და თავის ეჭვებს მაშველი რგოლივით ჩასჭიდებოდა. სასოწარკვეთილი იმეორებდა მეცნიერების, სწავლულებისა და პოლიტიკოსების სიტყვებს – ისინი ამტკიცებდნენ, ე. წ. უეცარი გაუჩინარების გამომწვევი მიზეზი ამოუხსნელი რჩებაო, და მოუწოდებდნენ საზოგადოებას, თავი შეეკავებინათ დასკვნების გამოტანისგან მანამდე, სანამ მიუკერძოებელი სამთავრობო კომისიის მიერ ჩატარებული გამოძიების ოფიციალური ანგარიში გამოქვეყნდებოდა.
– ტრაგედია მოხდა, – ერთსა და იმავეს იმეორებდნენ ექსპერტები, – ეს ატაცების მსგავსი მოვლენაა, თუმცა ატაცება არ უნდა იყოს.
ქრისტიანები ხმამაღალ განცხადებებს აკეთებდნენ და როგორღაც ვერ ამჩნევდნენ, რომ 14 ოქტომბერს გაუჩინარებულთა შორის, ღმერთმა უწყის, ვინ აღარ იყო: ინდუსიცა და ბუდისტიც, მუსლიმიც, ებრაელიც, ათეისტიც, ანიმისტიც, ჰომოსექსუალიც, ესკიმოსიც, მორმონიცა თუ ზოროასტრელიც, ამასთან, მათ იესო ქრისტე თავიანთ მხსნელად არ უცვნიათ. როგორც ჩანს, ეს იყო „შემთხვევითი მკა“, ატაცება კი სწორედ რომ შემთხვევითი არ შეიძლება ყოფილიყო. მთელი არსი ხომ ისაა, რომ ხორბალი ბზისგან უნდა განცალკევდეს, ღრმად მორწმუნენი უნდა დაჯილდოვდნენ, დანარჩენ სამყაროს კი გაფრთხილება მიეცეს. განურჩეველი ატაცება თავის დანიშნულებას ვერ ამართლებდა.
ეს ყველაფერი კმაროდა დასაბნევად, ხელების ასაწევად და აღიარებისთვის, აზრზე არ ვარ,
ჩუქება
