თითები

                                                   * * *

 - ცხოვრება უნდა წაიკითხო ბაბუ, ცხოვრება წიგნს ჰგავს, საღამოობით ზღაპრებს რომ გიკითხავ ისეთ წიგნს, ცხოვრების წიგნის წაკითხვა ყველას შეუძლია, როცა შენ თამაშობ, პეპლებს დასდევ, ძველ ფოტოებს ათვალიერებ, ბაღში მეხმარები... უკვე კითხულობ და სწავლობ ცხოვრებას. ცხოვრების წიგნს რომ წაიკითხავ, უნდა გაიაზრო კიდეც, ეს კი ბევრს არ შეუძლია. გაიზრდები და ყველაფერს უკეთ გაიგებ...

                                                   * * *

 - და ცოდვებმა როგორ წაიღეს შენი თითები ბაბუ? მითხარი სად წაიღეს, მე წავალ, გამოვართმევ შენ თითებს და მოგიტან.
ბავშვის გულუბრყვილობაზე ბაბუას სიყვითლეშეპარული, მაგრამ ისევ ამაყად, ხასიათით მდგარი, კბილები გამოუჩნდა. 
- არა ბაბუ თითებს ვერ დააბრუნებ, რადგან მე გავატანე ცოდვებს.
მათეს სახეზე კვლავ გაკვირვება გაჩნდა.
- რად გაატანე ბაბუ? ჩემი სათამაშოები გაგეტანებინა არ სჯობდა? მაინც დაძველდა, მალე გავიზრდები და აღარ დამჭირდება...