ჩვენი საზოგადოების ნაწილს არ ესმის რას ნიშნავს ფრაზა “ქართველთა გენოციდი“. ეს რომ ესმოდეთ, აღარ იქნებოდა საჭირო ერთმანეთისთვის იმის მტკიცება, რომ რუსეთი ოკუპანტია და არც მითები იარსებებდა ორი რუსეთის შესახებ. აღარ ვიტყოდით, ვერ ვაკადრებდით ჩვენს თავს გვეთქვა, რომ აფხაზებისთვის ბოდიში გვაქვს მოსახდელი და საერთოდაც, მშვიდად და ღირსების შეგრძნებით გავაკეთებდით ჩვენს საქმეს - გავძლიერდებოდით, ავაშენებდით ძლიერ სახელმწიფოს, თავაწეულს, იმედიანს. ისიც გვეცოდინებოდა, რომ ტირილის უფლება მხოლოდ მშვიდობის დროს აქვს ადამიანს, როგორც ეს ამ კრებულის ერთ-ერთი წერლის გმირმა, ლილი დგებუაძემ გაიგო, როდესაც რუსებმა, აფხაზებმა, ჯანდაბებმა და დოზანებმა ოჯახი დაუხოცეს, მათივე მოგებული ომის შემდეგ! არ ესმის თქვენს გვერდით მცხოვრებ მავანს რა არის ქართველთა გენოციდი და ის მხოლოდ ტერმინი ჰგონია ან ვერ იგებს რატომ არის რუსი მტერი, აფხაზი კი მოღალატე?! ამაზე მარტივად, როგორც ამ კრებულში ვცადე, ამეხსნა, ახსნა აღარ შეიძლება. გარეკანის ავტორია გოჩა ცერცვაძე.