ბედის მწერლები

* * * * * "ბნელში ვართ, მაინც ბნელში ვართ,
  დღე გარდავქმენით ღამედა."
ვაჟა ფშაველა
 
 
* * * * *
 
ოჰ, რამდენს ფიქრობს ადამიანი! ეს ყველაზე მოუცილებელი "სენია", მაგრამ, რას იზამ, მის გარეშე რა არსებობს?! როგორ შეიძლება არ იფიქრო იმაზე, რაც   გაწუხებს? მაგრამ მთავარია, რას დაუტოვებს ეს ნაფიქრი ადამიანის სულსა და გონებას. ხშირად ფიქრის ქარავნით ისეთ გზას დაადგები, რომელიც მანამდე მიუწვდომლად მიგაჩნდა, მაგრამ მას თუ მიენდობი, ვინ იცის, მერე სად ამოყოფ თავს.
ძველი სწავლულების ნაშრომებში ამომიკითხავს, რომ ფიქრის დროს სხვა მოაზროვნე ადამიანებთან უხილავ კავშირში შედიხარ, და, თუ ღრმადაც შეცურავ, მათ მიერ შექმნილი გონიერი ქსოვილის კვანძი ხდები, თითქოს ობობას აბლაბუდაში გაებიო. მაშინ სწორედ იმ იდუმალ კავშირს ამყარებ მათთან, რომელსაც მანამდე ვერც კი წარმოიდგენდი. ამ დროს, ყოველგვარი ტექნიკური საშუალებების გარეშე, წარმოსახვისა და აზრთა გაცვლის შესაძლებლობა გეძლევა, თანაც ისეთი მკაფიო, რომ სამხატვრო გალერეაში გეგონება თავი. ეს სურათები შენ შეიძლება სულ სხვაგვარად დაინახო, შეაფასო და აღწერო, ვიდრე პირველწყაროს მიერ იყო დანახული.
ერთსა და იმავე მოვლენას ყველა განსხვავებულად ხედავს, განიცდის და აღიქვამს. ბრძოლის ველზე ნაომარმა თანამებრძოლებმა შეიძლება გამარჯვებაც განსხვავებულად შეაფასონ   -   რომელიმემ გამარჯვება დამარცხებადაც მიიჩნიოს მხოლოდ იმიტომ, რომ მას სხვაგვარად   ესმის გამარჯვების ფასი. არც იმის გამორიცხვა შეიძლება, რომ ასეთი განსხვავებული აზრის მქონე კაცი ვიღაცამ გაკიცხოს და ფარას აცდენილ ცხვარსაც შეადაროს, თუმცა, ვინ იცის, იქნებ ასეთი შედარება ქებაც კი იყოს მისთვის. ჩვენ ისეთ ეპოქაში ვცხოვრობთ, როდესაც მრავალი მილიონი წლის საიდუმლოებანი, მითები და ტაბუდადებული თემები თანამედროვე ტექნიკურ მიღწევებს შეეჯახა და დაიმსხვრა. ეს პროცესი უსასრულოა, რადგან დასამსხვრევი ძალიან ბევრია. მაგრამ უკვე დღეს კაცობრიობის წარსულიდან უამრავი ისეთი რამ გააშიშვლა, რომლის მისაღებად ადამიანების უმრავლესობა მზად არ აღმოჩნდა.
უხერხული სიმართლე, რომელსაც   თვალს ვერ უსწორებენ, ძალიან ბევრისთვის მიუღებელია. ასეა ყველა დამპყრობელი, რომელიც   ცდილობდა, წაეშალა მიტაცებული მიწისა და ხალხის ისტორია, მისთვის სასარგებლო კი საკუთარი ხალხისთვის მიეწერა. პირიქითაც ბევრი ყოფილა, როდესაც დაპყრობილი მალავდა, ვისგან ჰქონდა "ნაჩუქარი" თუ მიღებული ცოდნა და გამოცდილება, რომელმაც განვითარების მაღალ საფეხურზე აიყვანა. ამის აღიარებაც არავის უნდა. არქაული აზროვნების გადმონაშთი დღეს ფერს, ფორმასა და სუნსაც კი იცვლის, რადგან ყველა დროს თავისი სიო ახლავს, რომელიც გადააცლის მტვერსა და ნაგავს ახლადაღმოჩენილ, დაობებულ ისტორიის   ფურცლებს. გუშინ   ადრე იყო, ეს სცოდნოდათ ადამიანებს, დღეს დროულია, მაგრამ ჩვენ მხოლოდ მოწმის როლი გვაკისრია და შეიძლება გაგვიმართლა კიდეც, რომ გახელილი თვალებით წავალთ ამ ქვეყნიდან, როცა დრო დადგება. მაგრამ ყველა ვერ შეეგუება მოწმის როლს - გამოჩნდებიან ისეთნიც, რომელთაც შინაგანი ხმა არ მოასვენებს და უკვე დღესვე მოინდომებენ, გადააფასონ კაცობრიობის წარსული.
დღეს ეს პროცესი ძირფესვიანად ვერაფერს შეცვლის, ამას დრო სჭირდება, ეს მხოლოდ მომავლის საქმეა. ამიტომ აჯობებს, ამ მოვლენებს მშვიდი ღიმილით შევხედოთ, რადგან კოპებშეკრული კაცი სამართლიანი შემფასებელი ვერ იქნება.
სამყაროში ყველაფერი მეორდება და, შეიძლება, სწორედ იმ წარსულში აღმოჩნდე, რომელიც დღევადელობას ასახავს. თუ არ დავიზარებთ, ჩავწვდეთ წარსული მოვლენების ხვიას, მაშინ შევძლებთ ამოვიცნოთ, თუ როგორ შეიძლება განვითარდეს მოვლენები დღეს და ხვალ.
 
ახლა რასაც მოგიყვებით, იმდენად ძველისძველი ამბავია, რომ შეიძლება ზღაპარივით დავიწყო: "იყო და არა იყო რა...", მაგრამ უმეტესი, რაც აქ ითქმება, მართლაც რომ იყო, და ამიტომაც გადავწყვიტე, ეს რომანი დამეწერა.