სიყვარულის ბუდე

_  აი, რას გეტყვით,  მისტერ ბარტლეტ, _ მიმართა დიდმა კაცმა. წამობრძანდით ჩემთან, გაჩვენებთ ჩემს სახლს, მეუღლეს, ბავშვებს _ მთელ ჩემს ოჯახს. ერთად ვიპურმარილებთ და ღამესაც გავათენებთ.  ეს მოგცემთ შესაძლებლობას, გვნახოთ თუ როგორ ვცხოვრობთ; მე მინდა გითხრათ... ასე უფრო მეტს გაიგებთ, ვიდრე ისე, რომ აქ დაჯდეთ მთელი კვირა და დამკითხოთ.

_  მაგრამ მე არ მსურს უხერხულობაში ჩაგაყენოთ,  _  მიუგო ბარტლეტმა.

_  უხერხულობაში! _  გაიცინა დიდმა კაცმა _  ამაში არავითარი უხერხულობა არ არის. ჩემი სახლი სასტუმროს ჰგავს.  მე მინდა გითხრათ... დიდი სახლი ბევრი მოსამსახურეებით... ყოველ შემთხვევაში, სიამოვნებით გავაკეთებ რაც შემიძლია, ნასწავლი კაცისთვის, განსაკუთრებით ისეთი კაცისთვის, რომელიც რალფ დოუნთან მუშაობს. ძალიან მიყვარს რალფი, როგორც ადამიანი, გარდა იმისა რომ ის არის შესანიშნავი გამომცემელი... მე მინდა გითხრათ... ამგვარად, თუ გნებავთ, შეატყობინეთ ოჯახს.

_ მე არ მაქვს ოჯახი, _  მიუგო ბარტლეტმა.

_  ჰოო, სამწუხაროა! დიახ!.. სანაძლეოს ვდებ, ჩემს ოჯახს რომ ნახავთ, მაშინ სულ სხვანაირად იფიქრებთ... მაგრამ ძალიან სასიამოვნოა, რომ შეგიძლიათ წამოხვიდეთ. ჩვენ ახლავე უნდა გავსწიოთ, რომ ბავშვებს დაძინებამდე მივუსწროთ... მე მინდა გითხრათ, დაუყოვნებლივ ნახოთ ჩემი ბავშვები. სამი ბავშვი მყავს.

_ უკვე ვნახე მათი სურათები, _  თქვა ბარტლეტმა. თქვენ უნდა ამაყობდეთ შვილებით. ყველანი გოგონებია, არა?

_ დიახ, სერ, სამი გოგონა, ბიჭი არ მინდოდა,  ესე  იგი, ყოველთვის ვარჩევდი გოგონებს. მე მინდა გითხრათ... ბიჭებთან შედარებით გოგონებს უფრო მეტი სიხალისე აქვთ... მაგრამ ნება მიბოძეთ, წავიდეთ, „როლსი“ ძირს გველოდება...

_ ჩემი ცოლი იყო დღეს ქალაქში, _  ეუბნება გრეგი,  როგორც კი ჩრდილოეთისაკენ გასრიალდნენ, _ მეგონა ერთად დავბრუნდებოდით, მაგრამ დაახლოებით ორ საათზე დამირეკა, მარტო წავალ შინ „პირსეთიო“. სელია დიდი მეოჯახე ქალია. ყველაფერი იყიდა, რაც საჭიროა ოჯახში... სახლის და ბავშვების მიტოვება ძალიან ეჯავრება. ახლა მას პირდაპირ ვეღარ იცნობთ თუ ის გოგონაა, რომელზედაც ამ შვიდი წლის წინათ დავქორწინდი, გინახავთ ოდესმე? მე მინდა გითხრათ, ეკრანზე?

_ მე მგონია მინახავს, _ უპასუხა ბარტლეტმა,  _ უმცროს დას არ თამაშობდა „მოხეტიალეში“?

_  დიახ, ჰაროლდ ჰოგსონთან და მერი ბლაიტთან.

_ ღრმად ჩამრჩა მეხსიერებაში, ძალიან მშვენიერი და მხიარული იყო.

_  დიახ, მესმის რა უნდა მითხრათ, _ შენიშნა გრეგმა.

ერთ საათში მანქანა ჰარდსლეიში შევიდა, ჰუდსონზე, დიდი კაცის სახლთან.

_  შესანიშნავი შენობაა! წამოიძახა ბარტლეტმა ნაძალადევი აღფრთოვანებით, როგორც კი მანქანა  ტრიუმფალური თაღის მსგავს ჭიშკარში შემობრუნდა და თეთრ სახლს მიუახლოვდა, რომელიც შორიდან ქორის ბუდესავით გამოიყურებოდა.

_ რასაკვირველია! _ დაემოწმა გრეგი... მე მინდა გითხრათ თუ რა დამიჯდა იგი... ასეთ რამეში დიდი ფული იხარჯება.

და გრეგი გულმოდგინედ უჩვენებდა სტუმარს ვეება შენობას თავისი ქალაქური სანათებით.

... მაგრამ ოჯახური კეთილდღეობისთვის ღირს ფულის დახარჯვა... მე მინდა გითხრათ, ეს არის ფულის სასურველი სამყოფელი, რომლის მიზანია ბედნიერი ცხოვრება. ამიტომ თქვენს ოჯახს უფრო მეტად ეყვარება თავისი სახლი და იამაყებენ იმით.

 ბრწყინვალე „როლსიდან“  კიდევ უფრო ბრწყინვალე მისაღებ დარბაზში შევიდნენ.

_  ფორბსი წამოიღებს თქვენს ნივთებს, _  მიმართა გრეგმა. _ ფორბს,  შეგიძლიათ  უთხრათ  დენისს,  რომ მისტერ ბარტლეტი ამაღამ ჩვენთან დარჩება. _  მერე შებრუნდა ფართო კიბისკენ და ხმამაღლა ასძახა:

ძვირფასო! 

ზემოდან მოისმა ქალის წკრიალა ხმა: გამარჯობა ძვირფასო.

_ ჩამოდი, ძვირფასო, სტუმარი მოგიყვანე.

_ ძალიან კარგი, ძვირფასო,  ამ წუთში.

გრეგმა ბარტლეტი არაჩვეულებრივი სიდიდის სასტუმრო ოთახში შეიყვანა, რომელიც ატლანტიკის სააქციო საზოგადოების დარბაზს მოგაგონებდათ.

_ დაბრძანდით, აი აქ, _  მიუთითა მასპინძელმა სტუმარს ჰაერობურთივით მსუბუქ სავარძელზე. _  მე კი ვნახავ, სასმელი თუ მოგვეძევება. ნამდვილი ძველებური ვისკი მაქვს, შეგიძლიათ გასინჯოთ. თქვენ იცით, რომ ჩიკაგოელი ვარ და ხორბლის ვისკი უფრო მიყვარს, ვიდრე შოტლანდიური... მე მინდა გითხრათ, რომ ყოველთვის ვამჯობინებდი ხორბლისას შოტლანდიურს. 

_ ფორბს, _  მიმართა მან  მსახურს, _  სასმელი გვინდა,  ხორბლის ვისკით სავსე ბოთლი დგას განჯინაში.

_ ნახევრამდეა?! უცნაურია!.. მე მინდა გითხრათ... გუშინ საღამოს გავხსენი და მხოლოდ ერთი ყლუპი მოვაკელი... ახლა ბოთლი უნდა იყოს თითქმის სავსე.

_ ბოთლი მხოლოდ ნახევრამდე არის.

_ საგანგებოდ  გამოვიძევ ამას. _  ეუბნება გრეგი სტუმარს, _  მე მინდა გითხრათ... ეს პირველი შემთხვევა როდია ამ უკანასკნელ ხანს, ჩემი კარგი სასმელი რომ გაუჩინარდა. როცა ამდენი მსახური გყავს, ძნელია, ყველას პატიოსნად ეჭიროს თავი... აი სელიაც!

 ბარტლეტი ადგა განსაცვიფრებელი შავგვრემანი ქალის შესახვედრად, რომელიც ამ დროს სასტუმრო დარბაზში შემოვიდა დელსარტესებურად, ფერმკრთალი, თითქოს ავადმყოფიაო. სტუმრისთვის არც კი შეუხედავს, პირდაპირ თავის ქმარს მიაშურა და გაახარა ნახევრად ნაძალადევი კოცნით.

_ ჰო,  ძვირფასო, _ თქვა მან როცა, ბოლოს და ბოლოს, დამთავრდა ეს ლოლიაობა.

_ ეს არის მისტერ ბარტლეტი, ძვირფასო, _  უთხრა ქმარმა _ მისტერ ბარტლეტ, იცნობდეთ,  მისის გრეგი!

ბარტლეტმა ჩამოართვა ხელი დიასახლისს, რომელმაც ორი თითი გაუშვირა სტუმარს.

_ სასიამოვნოა! _  წარმოთქვა სელიამ მისის კლერის ხმაზე, რომელიც, თავის მხრივ, მისის ბარიმორის ხმას ბაძავდა.

_  მისტერ ბარტლეტი _  განაგრძო გრეგმა, _  მუშაობს რალფ  დოუნთან,  ჟურნალში „კაცობრიობა“.  იმისთვის გვეწვია, რომ  რამე დაწეროს ჩემზე... მე მინდა ვთქვა, ჩვენ შესახებ.

_  არაფერიც,  გინდოდა გეთქვა შენზე  და სთქვი  კიდეც, _  შენიშნა სელიამ. _  დარწმუნებული ვარ, რომ საზოგადოებას არ აინტერესებს დიდი კაცების ცოლები.

_  ვფიქრობ, თქვენ ცდებით, მისის გრეგ, _ შეესიტყვა ბარტლეტი თავაზიანად. _ თქვენზე ღირს წერა, გარდა იმისა, რომ დიდი კაცის ცოლი ბრძანდებით...

_  ვშიშობ, რომ პირფერობთ, მისტერ ბარტლეტ, _  მიუბრუნდა სელია. _  ისე დიდი ხანია მოწყვეტილი ვარ ჩემს საქმეს, ვეჭვობ, თუ კიდევ ვინმეს ვახსოვარ. ახლა მსახიობი კი აღარ ვარ, არამედ მხიარული, ბედნიერი ცოლი და დედა.

_  და მე ვამტკიცებ, ძვირფასო, _  ჩაერია გრეგი, _  რომ ამისთვის საჭიროა მსახიობის სული და გული.

_ ოჰ, არა, ძვირფასო, _  მიუგო სელიამ, _ შენისთანა ქმრის პატრონს სხვა რაღა მესაჭიროება.

სტუმარ-მასპინძლური საუბარი მსახურის შემოსვლამ შეწყვიტა.

_  მისმინე, ძვირფასო, _  მიმართა ქმარმა ცოლს, _  რომელიღაც მსახური მეხმარება ვისკის სმაში... მე მინდა გითხრათ, გუშინ საღამოს ბოთლი იყო სავსე, მხოლოდ ერთი პატარა ჭიქა მოვაკელი, ახლა ნახევარზე ცოტაა შიგ. შენ როგორ ფიქრობ, ვინ იზამდა, თუ იცი? 

_  მე რა ვიცი, ძვირფასო, _  შეიძლება ბაყალმა დალია, ან მენაყინემ, ან სხვა ვინმემ.

_  მაგრამ, გასაღები ან მე მაქვს, ან შენ, ან ფორბსს, სხვას არავის აქვს... მე მინდა გითხრათ, რომ განჯინა მუდამ დაკეტილია.

_  ეგებ შენ თვითონ დაგავიწყდა დაკეტვა.

_  მე არასოდეს არაფერი მავიწყდება,  მაგრამ ახლა ამაზე კმარა, თქვენი სადღეგრძელო იყოს, მისტერ ბარტლეტ!

_  მისის გრეგი განა არ სვამს? _  შეეკითხა მისტერ ბარტლეტი

_  მხოლოდ ერთ კოკტეილს სადილის წინ, _  უპასუხა სელიამ, _ ლოუს არ სურს, რომ ვსვამდე და არც მე მიყვარს მაინცდამაინც.

_  ჰო,  ძვირფასო, _  მიმართა ცოლმა, _ მისტერ ლეტემი როგორღა არის.

_ ოჰ! დასწყევლის ღმერთი!.. მთლად არ გადამვარდა გულიდან... უნდა დავურეკო და ვნახო, ან ეგებ შეხვედრა გადავდო, მაგრამ ეს საშინელებაა!.. ხედავთ?! _ უხსნიდა გრეგი ბარტლეტს _ მე შევპირდი კ. ლ. ლეტემს, შაქრის წარმოების მეფეს, რომ დღეს, განსაზღვრულ დროს უნდა ვყოფილიყავი მასთან ტარიტაუნში. ახალი კლუბის შესახებ უნდა მოვილაპარაკოთ... ისინი ფიქრობენ, უფროსად დამნიშნონ. აი, რისთვის მინდოდა დღეს იქ წასვლა და მათთან მოლაპარაკება. ყოველ შემთხვევაში, დავურეკავ და გავიგებ, შეიძლება თუ არა თათბირის გადადება.

_  არა, გთხოვთ, ნუ გადადებთ მას ჩემი გულისთვის. _  მიმართა ბარტლეტმა. _  მე სხვა დროსაც შემიძლია მოვიდე, ან ქალაქში მოგელაპარაკოთ.

_  ვერ გამიგია, ძვირფასო, _  ჩაერია  სელია _  როგორ შეგიძლია გადადო მოლაპარაკება,  როცა მან თქვა, თვითონ მოხუცი   მისტერ კინგი აპირებს მოსვლას უაიტ-პლეინიდანო. თუ შენ არ გამოცხადდები საშინლად გაჯავრდებიან.

_ ვშიშობ,  რომ შეურაცხყოფილი დარჩებიან, ძვირფასო, დიახ, ასე ვქნათ ახლა, შენ გაუმასპინძლდი მისტერ ბარტლეტს და მე წავალ. ზუსტად ნასადილევს დავბრუნდები, რაც შეიძლება ჩქარა, მე მინდა გითხრათ... ჩვენ შეგვიძლია ვისაუბროთ, რომ დავბრუნდები, თქვენ რას იტყვით?

_ სრულიად შესაძლებელია, _ უპასუხა ბარტლეტმა.

_  მე შევეცდები შეძლებისდაგვარად არ მოგაწყინოთ, _ ჩაერია სელია, _ მაგრამ მეშინია, რომ ვერც ისე სასიამოვნოდ გაგართოთ.

_ არ არის საშიშროება, რომ თქვენთან მომეწყინოს, _ მიუგო სტუმარმა.

_ მაშ, ყველაფერი მოგვარებულია! _ შვებით ამოისუნთქა მასპინძელმა, _ იმედია, მაპატიებთ, რომ გტოვებთ, მაგრამ ვერ ვხედავ გამოსავალს, როგორ დავიხსნა თავი იქიდან... მაგრამ მისმინე, ძვირფასო, ბავშვები სად არიან? მისტერ ბარტლეტს უნდა მათი ნახვა.

_  დიახ, მართლაც! _  დაეთანხმა სტუმარი.

_ ზრდილობისთვის ამბობთ ასე! _ მიმართა სელიამ ბარტლეტს, მაგრამ ჩვენ ვამაყობთ ბავშვებით. მე მიმაჩნია, რომ ყველა მშობელი ასეა. ეგებ თქვენ არც კი გყავთ ბავშვები?

_ სამწუხაროდ, უცოლო გახლავართ.

_ ოჰ, თქვენ საბრალო ყოფილხართ! დასანანია, არა, ძვირფასო? ცოლი რატომ არ გყავთ, მისტერ ბარტლეტ, ქალთმოძულე ხომ არ ბრძანდებით?

_ ყოველ შემთხვევაში, ჯერჯერობით, არ ვაპირებ ცოლის მოყვანას, _ თავაზიანად უპასუხა ბარტლეტმა.

_ გაიგონე, ძვირფასო, როგორი კომპლიმენტი გიძღვნა?

_ დიახ, გავიგონე, ძვირფასო, ახლა დარწმუნებული ვარ, რომ ის ცრუობს, მაგრამ წავალ და მოვიყვან ბავშვებს, სანამ ძიძა აიყვანდეს ზევით.

_ მაშ, _ მიმართა გრეგმა სტუმარს, _ როცა დიასახლისი დარბაზიდან გავიდა. _ თქვენ რას იტყვით, გამოცვლილა თუ არა?

_ ძალიან ცოტათი, მაგრამ ძალიან კარგად, ის გაცილებით უკეთესი გამხდარა.

_ მეც ასე მგონია.

ისინი უკვე  მორიგ სასმისებს სცლიდნენ, სელია რომ შემოვიდა, თან ორი პატარა გოგონა შემოიყვანა.

_ სულ პატარას სძინავს და ვეღარ გავაღვიძებინე, მაგრამ იმას განახებთ დილით. ეს არის ნორმა, ეს კი გრესია.

ბავშვებმა ეს ამბავი გულგრილად მიიღეს.

_ გამარჯობა, გოგონებო, _ მიესალმა ბარტლეტი.

_ თქვენ რას ფიქრობთ, ბარტლეტ? მე მინდა გითხრათ, რა აზრის ხართ მათზე?

_ შესანიშნავი გოგონებია! _ აღმოხდა სტუმარს ნაძალადევი გულთბილობით.

_ მე მინდა გკითხოთ, მართლა შესანიშნავი ბავშვებია?

_ დიახ, მართლაც შესანიშნავი!

_ მოდით აქეთ! მადლობას რატომ არ ეუბნებით მისტერ ბარტლეტს?

_ გმადლობთ,_  წაიჩურჩულა ნორმამ.

_ რამდენი წლის ხარ, ნორმა? _ ჰკითხა ბარტლეტმა.

_ ექვსის, _ უპასუხა ნორმამ.

_ ყოჩაღ! _ მიეალერსა ბარტლეტი, მშვენიერი გოგონა ყოფილხარ.

ჩანს, ლაპარაკი ამით უნდა დამთავრებულიყო.

_ წავიდეეთ, ბავშვებო, _ უთხრა დედამ, _ მხოლოდ მამას აკოცეთ და ღამე ნებისა უსურვეთ, _ მერე ძიძასთან წაგიყვანთ და დაგაძინებთ.

_ მე თვითონ წავიყვან მათ, _ მიმართა გრეგმა ცოლს, _ მაღლა უნდა ავიდეთ მაინც, შენ კი ბარტლეტს აჩვენე სახლი... მე მინდა გითხრათ, სანამ ჯერ კიდევ არ დაღამებულა.

_ ღამე მშვიდობისა, გოგონებო! _ ეუბნება ბარტლეტი და გოგონებიც ბუტბუტებენ: ღამე მშვიდობისა!

_ სანამ დაიძინებდეთ კიდევ ამოვალ, _ მიმართა სელიამ. და გრეგმა წაიყვანა თავისი შვილები ძიძასთან.

_ მართლა ფიქრობთ, რომ ისინი მშვენიერი ბავშვები არიან? _ მიუბრუნდა დიასახლისი სტუმარს.

_ რა თქმა უნდა, განსაკუთრებით ნორმა, ეს არის თქვენი ნამდვილი სახება.

_ დიახ, რამდენადმე იგი ჩემს პატარაობას მაგონებს, _ დაემოწმა სელია, _ მაგრამ ახლა სულაც არ გამოიყურება ჩემსავით, მე მეტისმეტად მოვხუცდი.

_ თქვენ საოცრად ახალგაზრდა ჩანხართ! _ შენიშნა ბარტლეტმა, არავინ დაიჯერებს, თუ სამი შვილის დედა ხართ!

_ ოჰ, მისტერ ბარტლეტ!.. არ დამავიწყდეს, სახლი უნდა დაგათვალიერებინოთ. ლოუ ძალიან ამაყობს თავისი სახლით.

_ სიამოვნებით, _ მიუგო ბარტლეტმა.

_ შესანიშნავი სახლია. მე ვეძახი მას ჩვენი „სიყვარულის ბუდეს“.  სავსებით დიდ ბუდეს, თქვენ როგორ ფიქრობთ? ხოლო დედა ამბობს ეს ძალიან დიდი და წყნარი სახლია, მაგრამ აქ ოჯახური ცხოვრება არ იგრძნობაო. მგონია, სახლი აქ არაფერ შუაშია. ყველაფერი დამოკიდებულია ჩვენზე. ქალი შეიძლება ბედნიერი იყოს უბრალო კარავშიც, თუ მას და მის ქმარს ერთმანეთი უყვართ, ხოლო თუ ერთმანეთი არ უყვართ, უბედური იქნება მეფურად მოწყობილ სასახლეშიაც კი, ასე არ არის, ბარტლეტ?

_ დიახ, ასეა.

_ ვისკი მართლა კარგია? მოდით, ერთ ჭიქას შევსვამ და გავიგებ როგორია. თუ ასე კარგია, არ მაწყენს, არა, მისტერ ბარტლეტ?

_ არა მგონია, რომ გაწყინოთ.

_  მაშ, კარგი, მოვსინჯავ და თუ მაწყინა, თქვენი ბრალი იქნება. სელიამ სავსე სასმისი ამოუსუნთქებლად დაცალა.

_ მართლაც კარგი ვისკია, არა? _ აღმოხდა მას. თუმცა, მე ვერ ვიქნები კარგი მსაჯული რადგან დიდად არ ვზრუნავ ვისკისთვის და ლოუც არ მანებებს, მაგრამ თვითონ ისეა აღტაცებული ამ ვისკით, უნდა ვნახო ერთი რას წარმოადგენს. თქვენ არ იჭორავებთ ჩემზე, ხომ, მისტერ ბარტლეტ?

_ რას ბრძანებთ!

_ საინტერესოა, სოდიანი როგორი დასალევი იქნება, მოდით, გავსინჯოთ, მაგრამ ისევ მავიწყდება, რომ სახლი უნდა დაგათვალიერებინოთ. მხოლოდ ვერ მოვასწრებთ, სოდიანი ვისკიც დავლიოთ და სახლიც დავათვალიეროთ ლოუს ჩამოსვლამდე. ძალიან გინდათ გაჩვენოთ სახლი?

_  არც ისე ძალიან.

_ მაშ, კარგი, თქვენ რას იტყვით, შევსვათ სოდიანი ვისკი? მხოლოდ იცოდეთ, საიდუმლოება ჩვენ შორის დარჩება.

წყნარად შესვეს ვისკი და სელიამ კართან მიმაგრებული ზარის ღილაკს თითი დააჭირა:

_ შეგიძლიათ, წაიღოთ ბოთლი და ლამბაქი, _ უთხრა მან ფორბსს და  სტუმარს მოუბრუნდა, _ ჩვენ აივანზე გავიდეთ და დავათვალიეროთ რასაც მოვასწრებთ, დანარჩენი კი თვითონ უნდა ივარაუდოთ.

გრეგმა გამოიცვალა პერანგი, საყელო და  მათ შემოუერთდა.

_ მაშ, _ მიმართა მან ბარტლეტს, _ ნახეთ ყველაფერი?

_თითქმის ყველაფერი, მისტერ გრეგ, _  უყოყმანოდ იცრუა სტუმარმა. _ შესანიშნავი შენობაა!

_ ჩვენ გვიყვარს იგი, მე მინდა გითხრათ... რომ სწორედ ჩვენი შესაფერისია... ეს არის ნამდვილი ოჯახური კერა და სელია მას ეძახის თავის  „სიყვარულის ბუდეს“.

_ დიახ, ასეც მიამბო მან, _ დაემოწმა ბარტლეტი.

_ სელია ყოველთვის ძალიან მგრძნობიარეა, _ შენიშნა ქმარმა და მხარზე ხელი დაადო, მაგრამ ცოლი გაერიდა.

_ ზევით მინდა ავირბინო და ტანსაცმელი გამოვიცვალო, _ მიმართა სელიამ.

_ ტანსაცმელი გამოიცვალოთ!_ წამოიძახა ბარტლეტმა, რომელიც მოხიბლული იყო მისი ყვავილებიანი მწვანე საშინაო კაბით.

_ ოჰ, არა, ახლებურად კი არ მინდა გამოვეწყო, მაგრამ სადილზე არ შემიძლია ეს კაბა მეცვას.

 სელია შავმაქმანიან საღამოს კაბაში უფრო წყნარი და მშვიდი იყო. ჩანს, რაღაცაზე ღრმად ჩაფიქრებულიყო. სამჯერ თუ ოთხჯერ მიმართა გრეგმა, მაგრამ არც გაუგონია. ბოლოს, თითქოს ახლა გამოფხიზლდაო, შეეკითხა „რა თქვი, ძვირფასო?“ სახე აწითლებოდა და ბარტლეტმა გაიფიქრა, ალბათ, კიდევ მოასწრო ჭიქა ვისკის გამოცლა გარდა იმ ორი ჭიქისა და კოკტეილისა, რომელიც სადილის წინ მიირთვაო.

_ მაშ, ასე, ნება მიბოძეთ ახლა დაგტოვოთ, _ მიმართა გრეგმა ბარტლეტს, როცა ისინი მარტო დარჩნენ დარბაზში.

_ მართლაც სამწუხაროა, მისტერ  ბარტლეტ, _ მიმართა სელიამ, როცა გრეგი გავიდა.

_ რა არის სამწუხარო? _ ჰკითხა ბარტლეტმა.

_ ის, რომ მარტოდ მოგიწევთ სმა. ვერ ვიქნები კარგი დიასახლისი, თუ ამის ნებას მოგცემთ, ამიტომ მეც თქვენთან ერთად გეახლებით ცოტაოდენს.

_ ასე ჩქარა სადილის მერე?

_ არაფერი ჩქარაც არ არის. მე ვსვამ და, თუ თქვენ ჩემთან ერთად არ დალევთ, არ ვარგებულხართ!

სელიამ  ორი მოზრდილი სასმისი აავსო და ერთი სტუმარს გადაუდგა.

_ ახლა ჩავრთოთ რადიო და ვნახოთ, თუ უფრო გავმხიარულდებით. აჰ, არა, არა! ვის რაში უნდა დრომოჭმული თამაში. აი, ამას არაუშავს! მოდით, ვიცეკვოთ?

_ სამწუხაროდ, მისის გრეგ, მე არ ვცეკვავ.

_ არ ცეკვავთ?! თქვენ ყოფილხართ დაძმარებული ღვინო! მაიძულებთ, მარტო ვიცეკვო! სულ მარტო, დიახ, სულ მარტო! არა, მარტო არ ვარგა, _ უკმაყოფილოდ თქვა მან. _ გამოვრთოთ ეს დაწყევლილი და ვისაუბროთ.

_ მინდა ვუცქირო თქვენს ცეკვას, _ მიმართა ბარტლეტმა.

_ კი მაგრამ, მე პავლოვა როდი ვარ, _ მიუგო სელიამ, როგორც კი  რადიო ჩააჩუმა, _ ამას გარდა, უკვე დროა შევსვათ.

_ ჯერ ნახევარიც არ დამილევია.

_დიახ, მაგრამ თქვენ სადილზე სვით. ასე რომ, მე უნდა დაგეწიოთ. სელიამ მორიგი სასმისი აივსო და შეუდგა სტუმრის „დაწევას“.

_ აი, რაშია თქვენი უბედურება, მისტერ... ახლა არ არის სასაცილო ეს! გვარი ვეღარ მოვიგონე თქვენი.

_ ბარტლეტი.

_ რაშია თქვენი უბედურება, ბარკერ, _ იცით, თქვენ, რაშია თქვენი უბედურება? თქვენ ხართ ძალიან ჭკუადამჯდარი, გესმით? ამაშია მთელი უბედურება, გესმით? თქვენ რომ ასე ჭკუადამჯდარი არ იყოთ, უფრო ვიმხიარულებდით, გესმით? თქვენ რატომ ხართ ასეთი ჭკუადამჯდარი და მე ასე ჭკუამხიარული?

_ ეს თქვენი უჩვეულობის ბრალია.

_ უჩვეულობის! დიახ, თქვენ მართალი ხართ! უნდა გითხრათ, რომ დროის ნახევარს ასე ვატარებ, გესმით? სხვანაირად აქამდე მოვკვდებოდი.

_ მერე ქმარი რას გეუბნებათ.

_ არაფერს, არ იცის და იმიტომ, გესმით, ბარკერ? არის ღამეები, როცა ის არ არის შინ. არის აგრეთვე ღამეები, როცა მე არა ვარ შინ. არის სხვანაირი ღამეებიც, როცა ორივე შინ ვართ, მაშინ მოვიმიზეზებ ხოლმე, მეძინება-მეთქი და ზევით ავდივარ, გაიგეთ? მაგრამ დასაძინებლად კი არა, გესმით? ვმართავ ნადიმს ჩემთვის, საკუთრად, გაიგეთ? ასე რომ არ ვაკეთებდე, აქამდე მოვკვდებოდი.

_ ვერ გამიგია, რატომ მოკვდებოდით?

_ დიახ, გაუგებარი ხართ, ბარკერ! შეიძლება იყოთ ჭკუადამჯდარი, მაგრამ გაუგებარი ხართ! თუ თქვენ გჯერათ უტიფარი სისულელე ბედნიერ ოჯახზე და კმაყოფილ ცოლზე?! მისმენთ, ბარკერ?!

_ როგორ, ნუთუ აღარ გიყვართ ქმარი? ან ეგებ მას აღარ უყვარხართ? რა მოხდა ასეთი?

_ სიყვარული!.. მე ის არასდროს მყვარებია! არასდროს არ  მიგრძვნია რა არის სიყვარული. მას მხოლოდ თავისი თავი უყვარს!

დაბრუნდით თქვენს რედაქციაში და დაწერეთ ჩვენს „სიყვარულის ბუდეზე“, გესმით ბარკერ? და, რასაკვირველია, ნუ აურ-დაურევთ, ნუ იტყვით, რომ ბავშვები მესაკუთრეთა საქონელია. ბავშვები!.. თქვენ თქვით, რომ პატარა ნორმა ლამაზია. დიახ, მართალია, მაგრამ რა მოელის მას? მდიდარი ქმარი, რომელიც მოეპყრობა, როგორც საქონელს! აი, რა მოელის, მე თუ არ ჩავერევი. იმედია, რომ მის გაზრდას ვერ მოვესწრები, მაგრამ თუ მოვესწარი, ვურჩევ, გაიქცეს შინიდან და იცხოვროს თავის ნებაზე. ამრიგად იქნება იგი ადამიანი და არა ისეთი ნივთი, როგორიც მე ვარ! გამიგეთ, ბარკერ?

_ თქვენ არასდროს გიფიქრიათ განქორწინებაზე?

_ როგორ არ მიფიქრია! მისმინეთ... მაგრამ არავითარი იმედი არ არის. თვითონ რა აზრისაა განქორწინებაზე, არ ვიცი. არც მან იცის, მე რა აზრისა ვარ, მაგრამ არაფრით არ იზამს, ასეთი რამე გაახმაუროს. ჩამკეტავდა აქ და მაწამებდა როგორც ახლა, მხოლოდ უფრო უარესად. მიუხედავად ამისა, არაფერი ცუდი არ მიქნია ჩემს სიცოცხლეში, გესმით? ყველა მამაკაცს, რომელიც შეიძლებოდა მომწონებოდა, ეშინია მისი, მისი ფულისა და ძლიერების, გამიგეთ, ბარკერ? დანარჩენები კი ტოლს არ დაუდებენ მაგას. მაგალითად, მსუქანი მოხუცი მორისი, სასტუმროების მეფე. ყველა ფიქრობს, რომ ის  სანიმუშო ქმარია. ის ძლიერ ძუნწი და ფრთხილია. მოუფიქრებლად ბიჯსაც არ გადადგამს, რომ მდომოდა, ჩემი ქმარი გახდებოდა. ყოველთვის, როგორც კი ახლოს აღმოჩნდება, ხელს მიჭერს, ეგებ ჰგონია, რომ ესეც დოლარია, მოხუცებული ძუნწი! მაგრამ განვაგრძოთ, ბარკერ, თითო შევსვათ კიდევ! თუმცა, აღარ შემიძლია... ბურანში ვეხვევი...

_ მგონია, უმჯობესია, ლოგინში გაეხვიოთ, ვიდრე გრეგი მოვიდოდეს.

_ თქვენ მართალი ხართ, ბარკერ, დიახ, ამ სასმისს შევსვამ და ისე ვიზამ, როგორც მირჩიეთ. მხოლოდ, სანამ თქვენ მეტყოდით, ეს მე უკვე მოვიფიქრე, გესმით? ამაზე ყოველ ღამით მიხდება ფიქრი. ამაღამ კი თქვენ შეგიძლიათ დამეხმაროთ, უთხარით თავი ასტკივდა-თქო.

ბარტლეტი მარტო დარჩა. დიდხანს იჯდა ჩაფიქრებული, მერე წიგნის კითხვას შეუდგა და ჩასთვლიმა... ჩასთვლიმა და ამ დროს გრეგიც დაბრუნდა.

_ როგორ ხართ, ბარტლეტ, _ მიმართა სტუმარს დიდმა კაცმა, _ გაგექცათ სელია?

_ არა, მისტერ გრეგ, სელიას თავი ასტკივდა და მე ვურჩიე, დაწოლილიყო.

_ ამ უკანასკნელ ხანს მაგას ძალიან დასჩემდა თავის ტკივილი, ალბათ ბევრს კითხულობს... ეჰ, ძალიან ვწუხვარ, მარტოდ რომ დაგტოვეთ, ეს სულ იმ გოლფკლუბის ბრალია, რომლის გამოც აუცილებლად უნდა წავსულიყავი... მე მინდა გითხრათ... ვიქნები თავმჯდომარე, თქვენ კი, როგორც ჩანს, თავს ინუგეშებდით ცოტაოდენი ვისკით. ესე იგი, მე მინდა გითხრათ, რომ ბოთლი თითქმის დაცარიელებულია.

_ ვიმედოვნებ, მაპატიებთ, ასე ხელგაშლილად რომ ვუმასპინძლდებოდი საკუთარ თავს. განა ყოველდღე მიწევს ასეთი ვისკის სმა?

_ მაშ, თქვენ რას იტყვით, არ არის დრო, მხარი ვიცვალოთ? ხვალ შეგვიძლია მოვილაპარაკოთ ქალაქში წასვლისას, გზაზე. თუმცა, ბევრი აღარაფერი გექნებათ სალაპარაკო, რადგანაც ყველაფერი იცით ჩვენს შესახებ. მე მინდა გითხრათ, რომ თქვენთვის ყველაფერი ცნობილია.

_ დიახ, მართლაც, მისტერ გრეგ, მასალა უხვად არის, მხოლოდ თავი გავართვა მას.

დილით გრეგი და მისი სტუმარი გაემზადნენ, უკვე სახლიდან აპირებდნენ გასვლას, სელია კი მაინც არ ჩანდა.

_ მას ყოველთვის  გვიანობამდის სძინავს, _ თქვა გრეგმა. მე მინდა გითხრათ, რომ არასდროს არ იღვიძებს ადრე. მაგრამ დღეს ჩვეულებრივზე მეტი სძინავს.

_ ძვირფასო! _ ასძახა მან ზემოთ.

_ ახლავე, ძვირფასო, _ გამოეხმაურა სელია.

_ მისტერ ბარტლეტი გვტოვებს...  მე მინდა გითხრათ, რომ ის მიდის.

_ ეჰ, ნახვამდის, მისტერ ბარტლეტ!.. გთხოვთ, მაპატიოთ, რომ ვერ გაცილებთ.

_ რას ბრძანებთ, მისის გრეგ, დიდად გმადლობთ სტუმართმოყვარეობისათვის!

_ ნახვამდის, ძვირფასო!

_ ნახვამდის, ძვირფასო!