აი აქ დადგა ის მომენტი რომელიც უნდა ყოფილიყო ნანას ცხოვრების გადამწყვეტი. მის გონებაში ერთმანეთს ებრძოდნენ კარგი და არა პასუხები, თუ იტყოდა კარგის, ჯადოსნური წრე დაირღვეოდა, გათხოვდებოდა იგი, მაგრამ სადმე რომ გამსკდარიყო ეს ამბავი, ბოზს დაუძახებდა ხალხი, არა რომ ეთქვა, ისევ იმავე ჯადოსნურ წრეზე დატრიალდებოდა, კიდევ ერთი იმედი გაუქრებოდა გათხოვების, სამაგიეროდ ხალხის თვალში საკუთარ იმიჯს შეინარჩუნებდა. გადაწყვეტილების მისაღებად დიდი დრო არ ჰქონდა, უცბად ან კარგი უნდა ეთქვა, ან არა. უბრალო ამბავი არ იყო ამ შემთხვევაში პასუხის მოფიქრება დროულად, მაგრამ ნანამ შეუძლებელი შეძლო და მიიღო გადაწყვეტილება:
-კარგი.
მათ გააგრძელეს ფილმის ყურება. ალექსანდრეს გამოტანილი ჰქონდა ორი ჭიქა ყავა, რადგან ფხიზლად ყოფილიყვნენ. ერთი ორი საათის მერე ორივეს ძილი შეეპარა ნელნელა და მიხვდნენ, რომ დაწოლის დრო იყო
საძინებელი ოთახი სასადილო ოთახის გვერდზე მდებარეობდა. ის ძალიან ფართო იყო. იქ იდგა სამი საწოლი და სამი კომოდი. ანუ დედასი მამასი და შვილის.
- გაიხადე, დაწექი შუა ლოგინზე და მოვდივარ თქვა ალექსანდრემ.
-კარგი.
ნანამ გაიხადა. შიშველს გამოუჩნდა, რომ მსხვილი ძუძუები და ჭიპზე პირსინგი ჰქონდა გაკეთებული. იგი დაწვა მითითებულ ლოგინზე. იქ ძალიან ლამაზი გადასაფარებელი ეგო. დანარჩენ ორზეც ლამაზი იყო, მაგრამ ეს ყველას ჯობდა. ბიჭმა იმიტომ დააგო ის, რომ გოგოს უფრო კარგად ეგრძნო თავი სახლში ჰყოფნისას, ვიდრე ჩვეულებრივ სილამაზის საწოლის გადასაფარებელზე.
გოგონას დიდხანს არ დაჭირვებია ლოდინი. ბიჭი მალე მივიდა, ზემოდან დააწვა ნანას და ისინი გადაეშვნენ ვნების ცეცხლში. ორივე ეტრფოდა ერთმანეთს. ორივეს იზიდავდა ერთმანეთი. ვნების ქარიშხალში გახვეულები საკუთარ თავის გარდა ვერაფერს გრძნობდნენ. თითქოს ჰაერში გამოკიდებული ორი ადამიანი ერთნანეთს ეკვროდა ტუჩებით, ერთმანეთს კოცნიდნენ.
ჩუქება
