წინასიტყვაობა თუ ფიქრობთ, რომ ეს წიგნი უფრო სქელია, ვიდრე პირველი გამოცემა და გაცილებით ვრცელ ტექსტსაც შეიცავს, სრულიად მართალი ხართ. ეს დედანია, ამ ნაწარმოების სწორედ ის ვერსიაა, რომელიც რობერტ ჰაინლაინს თავდაპირველად ჰქონდა ჩაფიქრებული და ფურცლებზეც გადაიტანა.
წინა გამოცემა ას სამოც ათასზე ცოტა მეტ სიტყვას შეიცავდა, ეს კი დაახლოებით ორას ოცი ათასი სიტყვისგან შედგება. რობერტის ხელნაწერის ყოველი გვერდი, საშუალოდ, ორას ორმოცდაათიდან სამასამდე სიტყვას აერთიანებდა, რაც დიალოგის მოცულობაზე იყო დამოკიდებული. აქედან გამომდინარე, თუ საშუალოდ ყოველ გვერდზე ორას სამოცდათხუთმეტ სიტყვას ვიანგარიშებთ, გამოდის, რომ რვაასგვერდიანი ხელნაწერი სწორედ ორას ოცი ათასი სიტყვისგან შედგება. შეიძლება, ცოტა მეტიც იყოს.
ეს ვერსია იმდენად განსხვავდებოდა იმისგან, რაც მკითხველს (უფრო კონკრეტულად კი, სამეცნიერო ფანტასტიკის მკითხველს) შესთავაზეს 1961 წელს, როდესაც პირველი გამოცემა გამოქვეყნდა, რომ გამომცემლებმა მისი რამდენადმე შემოკლება და ისეთი ეპიზოდების ამოღება მოითხოვეს, რომლებიც მაშინ საზოგადოებისთვის, შეიძლებოდა, შეურაცხმყოფელი ყოფილიყო.
"საოცარი სამეცნიერო ფანტასტიკის"(1930 წლიდან გამომავალი ჟურნალი Astounding Science Fiction (სხვადასხვა დროს ოდნავ სახეცვლილი სახელწოდებებით გამოდიოდა), ამერიკაში დღემდე სამეცნიერო ფანტასტიკის ყველაზე პოპულარულ გამოცემად.) 1948 წლის ნოემბრის გამოშვებაში გამოქვეყნდა წერილი, რომელშიც ჟურნალის რედაქტორს მომავალი წლის ნომრებში დასაბეჭდი ნაწარმოებების სავარაუდო სათაურების ვარიანტებს სთავაზობდნენ. ერთ-ერთი ასეთი სათაური იყო "ყურე", რომელიც რობერტ ჰაინლაინს უნდა დაეწერა.
ჟურნალის რედაქტორმა ჯონ კემპბელმა და რობერტმა დიდხანს ისაუბრეს ამ საკითხზე და, საბოლოოდ, გადაწყდა, რომ 1949 წლის ნოემბრამდე ამ ნაწარმოებების დასაწერად საკმარისად დრო იყო. რობერტმაც აღუთქვა, რომ დაწერდა მოკლე მოთხრობას, რომლის შინაარსსაც მოცემული სათაურის შესაბამისად ააგებდა, რასაც დანარჩენი ავტორების უმეტესობაც დათანხმდა. ეს გამოშვება ცნობილი "დროში მოგზაურობის" სახელით გახდა.
ამრიგად, რობერტს უნდა მოეფიქრებინა ამბავი, რომელიც მისთვის მიკუთვნებული სათაურის შესაბამისი იქნებოდა.
ჩვენც ბრეინშტორმინგი წამოვიწყეთ. სხვა უხეირო იდეებთან ერთად მე მას უცხოპლანეტურ ცივილიზაციაში აღზრდილ ბავშვზეც შევთავაზე ამბავი. რობერტმა მითხრა, რომ ეს მეტად გრანდიოზული იდეა იყო იმისთვის, რომ პატარა მოთხრობაში ჩაეტია, მაგრამ სამომავლოდ მაინც ჩაინიშნა. იმ ღამეს საკმაოდ ვრცელი ჩანაწერები გააკეთა და ეს ამბავი დროებით გვერდზე გადადო.
სათაური "ყურე" კი სულ სხვა მოთხრობას მოარგო.
მაშინ გაკეთებული ჩანაწერები რამდენიმე წლის განმავლობაში ჰქონდა შენახული, შემდეგ კი იმ ნაწარმოების წერა დაიწყო, რომელიც, საბოლოოდ, "უცხო უცხოთა ქვეყანაში" უნდა გამხდარიყო. მაგრამ წერა, როგორღაც, არ გამოსდიოდა, ნაწარმოები წინ არ მიიწევდა და რობერტმა ის კვლავ გვერდზე გადადო. მოგვიანებით ამ ტექსტს რამდენჯერმე დაუბრუნდა, მაგრამ მისი დასრულება 1960 წლამდე ვერ მოახერხა. ეს სწორედ ის ვერსია იყო, რომელიც თქვენ ახლა ხელში გიჭირავთ.
1960 წლისთვის "უცხო უცხოთა ქვეყანაში" ისეთი წიგნი იყო, რომლის გამოქვეყნებაც გამომცემლებს აფრთხობდა. მისი შინაარსი ძალიან შორს იყო მწერალთა მიერ მრავალჯერ გათელილი გზებისგან. სწორედ ამიტომ, შემდგომი გაურკვევლობის თავიდან ასაცილებლად, რობერტს სთხოვეს, რომ ხელნაწერი ას ორმოცდაათ ათას სიტყვამდე შეეკვეცა, რაც სამოცდაათი ათასი სიტყვის ამოკლებას ნიშნავდა. ვიდრე გამომცემელი ამ წიგნის გამოცემას დასთანხმდებოდა, სხვა ცვლილებებიც შეატანინეს.
თითქმის შეუძლებელი იყო, სქელტანიანი და რთული შინაარსის მქონე წიგნიდან ამდენი რამ ამოეკლო, მაგრამ რამდენიმე თვის განმავლობაში მუშაობის შედეგად რობერტმა ეს მაინც მოახერხა და მთელი ტექსტიდან ას სამოცი ათას ოთხმოცდაშვიდი სიტყვა დატოვა. რობერტი დარწმუნებული იყო, რომ ტექსტის უფრო მეტად შეკვეცა მართლაც წარმოუდგენელი იქნებოდა და ეს ვერსია დაიბეჭდა კიდეც.
მკითხველისთვის ოცდარვა წლის განმავლობაში ნაწარმოების სწორედ მაშინდელი ვერსია იყო ცნობილი.
1976 წელს კონგრესმა ახალი კანონი გამოსცა საავტორო უფლებების შესახებ, რომლის თანახმად ისიც იყო გათვალისწინებული, რომ თუ ავტორის გარდაცვალების შემთხვევაში მისი ქვრივი საავტორო უფლებებს განაახლებდა, ყველა ძველი შეთანხმება გაუქმდებოდა. რობერტი 1988 წელს გარდაიცვალა და მომდევნო წელს ამ წიგნზე საავტორო უფლებების განახლებაც მომიხდა.
ბევრი სხვა მწერლისგან განსხვავებით, რობერტს შენახული ჰქონდა ნაწარმოების ორიგინალი, რომელიც თავდაპირველად გადასცა კიდეც გამომცემლობას გამოსაქვეყნებლად. ტექსტის დედანი სანტა კრუზში, კალიფორნიის უნივერსიტეტის ბიბლიოთეკაში, რობერტის არქივში იყო შენახული. მე ამ ვერსიის ასლი გამოვითხოვე და ნაწარმოების ორივე ვერსია ერთდროულად წავიკითხე. გამოქვეყნებული და გამოუქვეყნებელი ვერსიების შედარების შემდეგ იმ დასკვნამდე მივედი, რომ წიგნის შეკვეცა შეცდომა იყო.
ამის შემდეგ სრული ვერსიის ასლი რობერტის აგენტს, ელეანორ ვუდს გავუგზავნე. ელეანორმაც პარალელურად წაიკითხა ორივე ვერსია და დამეთანხმა. ამის თაობაზე გამომცემლობასაც აცნობა და ამ ახალი, ანუ პირველადი ვერსიის ასლიც წარუდგინა.
გამომცემლობაში არც კი ახსოვდათ, რომ ეს წიგნი ასე უხეშად იყო შეკვეცილი. წლების განმავლობაში თანამშრომლები თითქმის მთლიანად შეცვლილიყვნენ. ნაწარმოების ამ ვერსიის არსებობა მათთვის სრულ მოულოდნელობას წარმოადგენდა.
საბოლოოდ,