,,წერილები საყვარელ გოგოს ფსიქიატრიულიდან“ – ეს რომანი მოგვითხრობს, როგორ შეიძლება ადამიანი დაეცეს, ხოლო შემდეგ დააღწიოს თავი ფსკერს და ბოლოს ისწვალოს ფრენა. ტექსტის ლეიტმოტივია: ,,ფსიქიატრიული – საქართველოა, გიჟები – ჩვენ ვართ ყველაო“. რომანი შედგება 9 წერილისგან. მამაკაცი წერს იმ გოგოს, რომელსაც მისი ესმის და უთანაგრძნობს. ამ წერილების მეშვეობით ავტორი მოგვითხრობს მთავარი გმირის ცხოვრებისეულ გზაზე. მისი სახელიც დროის მიხედვით ტრანსფორმირდება – წარსულში მას დათოს ეძახდნენ, დღეს კი ის – ფრანგი ფილოსოფოსის, რომელიც ცნობილია კრიტიკული ნაშრომებით ფსიქიატრიისა და ციხეების სისტემებზე, მიშელ ფუკოს სახელს ატარებს. შეიძლება ითქვას, რომანში აღწერილია გზა თავისუფლებისკენ. თავისუფლებისკენ სწრაფვის გზაზე კი, პირველი რიგის ამოცანაა კოლექტივის ტყვეობიდან გამოსვლა. მაშასადამე, თავისუფლების საწყისი წყარო – პროტესტია, რომელიც, თავის მხრივ, შიშის დაძლევას გულისხმობს. ავტორი მეპროტესტეს ძირითად ცნებას გვთავაზობს: ,,გამარჯვებული ხომ, ხშირად ის არ არის, ვინც მოწინააღმდეგეს მოერია, არამედ სწორედ ,,დამარცხებული“, რომელიც, მიუხედავად, მეტოქის აშკარა რიცხობრივი უპირატესობისა, არ შეუშინდა მას, თავისი სიმართლის გასატანად თავგანწირვით ჩაება ბრძოლაში და მორალური გამარჯვებაც მოიპოვა“.