"„ამბავი უძინართა“ სალომე ბენიძის ახალი, რიგით მეორე პოეტური კრებულია. ამჯერად ავტორი უძილო ღამეებიდან გვიყვება ამბავს უძინართა, უპოვართა, უსამშობლოთა, თვითმკვლელთა შესახებ, შეუძლებელ მომავალზე. ერთ-ერთ ლექსში, რომელიც განსაზღვრავს კრებულის კონცეფციას, ვკითხულობთ: „ბევრჯერ მინახავს, გზები თვალებს როგორ ახელენ და ბევრჯერ მითქვამს, რომ ამ ღამეს ვერ გავათენებ და მიფიქრია – დილის ხუთზე ჩვენი სახლები გვანან ქალაქში გზადაკარგულ ციცინათელებს“."