წინათქმა ამ წიგნის დაწერაში ბევრი მეგობარი დამეხმარა. მათგან ზოგი ცოცხალი აღარ არის და ისეთი სახელოვანია, რომ მერიდება კიდეც დასახელება, თუმცა შეუძლებელია, რომ ადამიანი, რომელიც კითხულობს ან წერს, გამუდმებით არ გრძნობდეს თავს მათგან დავალებულად – დეფო, სერ თომას ბრაუნი, სტერნი, სერ უოლტერ სკოტი, ლორდი მაკოლეი, ემილი ბრონტე, დე ქუინსი და უოლტერ პეიტერი – ეს ისაა, რაც პირველი ამომიტივტივდა გონებაში. დანარჩენები ცოცხლები არიან და, შესაძლოა, არანაკლებ ბრწყინავენ თავიანთ სფეროში, მაგრამ ამავე მიზეზით ნაკლებად მიუწვდომლები არიან. განსაკუთრებით დავალებულად ვგრძნობ თავს მისტერ ჩ.პ. სენგერისაგან, რადგან მისი ღრმა ცოდნა რომ არა უძრავი ქონების სფეროში, ეს წიგნი ვერ დაიწერებოდა. მისტერ სიდნი-თერნერის ფართო და სპეციფიკურმა ერუდიციამ კი, იმედი მაქვს, უხეში შეცდომებისგან მიხსნა. ბედნიერება მქონდა – და მხოლოდ მე შემიძლია დავაფასო, რაოდენ დიდი – მისტერ ართურ უეილის ჩინური ენის ცოდნით მესარგებლა. მადამ ლოპოკოვა (მისიზ ჯ.მ. ქინზი) მუდამ ხალისით მისწორებდა რუსულს. ხოლო თუკი რამ გამეგება ფერწერის ხელოვნებაში, მისტერ როჯერ ფრაის სწორუპოვარ თანადგომასა და წარმოსახვის უნარს უნდა ვუმადლოდე. ჩემს ნაშრომს, ვფიქრობ, ჩემი დისწულის, მისტერ ჯულიან ბელის ცოტა არ იყოს მკაცრმა კრიტიკამაც დიდად არგო. არც მის მ.კ. სნოუდონის მიერ ჰაროგეითის და ჩელთნემის არქივებში გაწეული შრომატევადი კვლევა გამოდგა ფუჭი. სხვა მეგობრებმა კი იმდენნაირი დახმარება გამიწიეს, ვერც დავაკონკრეტებ. ამიტომ მათი სახელების ჩამოთვლას უნდა დავჯერდე: მისიზ ქართრაითი; მის ჯენეთ ქისი; ლორდი ბერნერსი (დედოფალი ელისაბედის ეპოქის მუსიკის მისეული ღრმა ცოდნა ფასდაუდებელი აღმოჩნდა ჩემთვის); მისტერ ფრენსის ბირელი; ჩემი ძმა, დოქტორი ედრიან სტივენი; მისტერ ფ.ლ. ლუკასი; მისტერ და მისიზ დეზმონდ მაქართი; კრიტიკოსთაგან ყველაზე შთამაგონებელი, ჩემი სიძე, მისტერ ქლაივ ბელი; მისტერ ჯ.ჰ. რაილენდზი; ლედი ქოულფექსი; მის ნელი ბოქსელი; მისტერ ჯ.მ. ქინზი; მისტერ ჰიუ დიკინსონი; მისი აღმატებულება ედვარდ სექვილ უესტი; მისტერ და მისიზ სენტ-ჯონ ჰათჩინსონი; მისტერ დანქენ გრანტი; მისტერ და მისიზ სტივენ ტომლინი; მისტერ და ლედი ოტოლაინ მორელი; ჩემი დედამთილი, მისიზ სიდნი ვულფი; მისტერ ოზბერთ სითველი; მადამ ჟაკ რავერა; პოლკოვნიკი ქორი ბელი; მის ველერი ტეილორი; მისტერ ჯ.თ. შეფარდი, მისტერ და მისიზ თ.ს. ელიოტი; მის ითელ სენდზი; მის ნენ ჰადსონი; ჩემი დისწული, ქუენთინ ბელი (მრავალნაცადი და ძვირფასი დამხმარე მხატვრულ ლიტერატურაში); მისტერ რეიმონდ მორტიმერი; ლედი უელზლი; მისტერ ლითნ სტრეიჩი; ვიკონტესა სესილი; მის ჰოუფ მირლიზი; მისტერ ი.მ ფორსტერი; მისი აღმატებულება ჰაროლდ ნიკოლსონი; და ჩემი და, ვანესა ბელი – ოღონდ ამ სიას ბოლო არ უჩანს და უკვე ზომაზე მეტად ბრწყინვალეა. ხოლო ჩემში თუ მხოლოდ სასიამოვნო მოგონებებს აღძრავს, მკითხველს აუცილებლად გაუღვივებს ისეთ მოლოდინს, რომლის გაცრუება მხოლოდ ამ წიგნს შეუძლია. ამიტომ აჯობებს, დავასრულო და დიდი მადლობა ვუძღვნა ბრიტანეთის მუზეუმის და სახელმწიფო არქივის მესვეურთ ჩვეული თავაზიანობისთვის; ჩემს დისწულს, მის ანჯელიკა ბელს სამსახურისთვის, რომელსაც მის გარდა ვერავინ გამიწევდა; ჩემს ქმარს კი – მოთმინებისთვის, რომლითაც ის დაუზარებლად ეკიდებოდა ყოველ ჩემს კვლევას, და განუზომელი ისტორიული განათლებისთვის, რომელსაც, თუ რამ სიზუსტით აისახა ამ წიგნის ფურცლებზე, მხოლოდ მას უნდა ვუმადლოდე. დაბოლოს, მადლობას ვეტყოდი – ასავალ-დასავალი რომ არ დამეკარგა – ერთ ჯენტლმენს ამერიკაში, რომელმაც უანგაროდ და დიდი გულისყურით შეასწორა პუნქტუაცია, ბოტანიკური, ენტომოლოგიური, გეოგრაფიული ტერმინები ჩემს ადრინდელ ნაწარმოებებში და იმედია, ამ შემთხვევაშიც მოიღებს მოწყალებას.