ელასამონი

ნათია გიორგაძე

2012 წელი | საუნჯე

პოეზია

3,749 ნახვა

4.9

(0 რეცენზია /13 შეფასება)

მსურს წავიკითხო

ჩემი რჩეული

2.5

ყიდვა

ჩუქება

ანოტაცია

არასოდეს მიფიქრია, რომ ერთი ადამიანი ვიყავი, მაგრამ ახლა, როცა მე და თქვენ ერთად უნდა გავყვეთ ჩემს წიგნს თავში რამდენიმე ათასი თავი და თვალში რამდენიმე ათასი თვალი ჩამისახლდა. ელასამონი ჩემი მეხუთე წიგნია და მას, როგორც დანარჩენ ოთხს დაბადებიდან იქამდე ვწერდი, სანამ არ დაიბეჭდა, რადგან მე ვთვლი რომ პოეზია ქვეცნობიერი ნაკადია, რომელსაც სულში დალექილი სათქმელი მოაქვს, ამიტომაც არც ერთ ჩემს წიგნში არ მეორდება ერთიდაიგივე ლექსი, მეორდება სათქმელი ... სხვადასხვა ფორმით, სახით, ტექსტით და იგი ყოველთვის რამდენიმე რკალშია მოქცეული. სათქმელს კი მუდამ გულიდან ვამბობ. მე მიყვარს ამოსახსნელი ლექსები, სიღრმეში რაღაცას რომ მალავენ და მკითხველს პოეტებად რომ აქცევენ, ეს პროცესი საინტერესოა ორივე მხრიდან, რადგან ზოგჯერ მკითხველი უფრო მეტს ხედავს, მთავარია მას ფანტაზიის უნარი არ დაუხშოს პოეტმა და ფიქრის საშუალება მისცეს. მე ვთვლი რომ ელასამონი ამ თვალთახედვით თქვენთვის შეიქმნა. ნათია გიორგაძე

ვრცლად

რეკომენდებული ელ. წიგნები

დაწვრილებით ელ. წიგნის შესახებ

ელ. წიგნის მახასიათებლები

სათაური:

ელასამონი

ავტორი:

ნათია გიორგაძე

გამომცემელი:

საუნჯე

გამოცემის თარიღი:

2012

კატეგორია:

პოეზია

ნახვები:

3749

რეიტინგი:

4,9

მკითხველთა რეცენზია

საშუალო შეფასება

(13) რეცენზია

4.9

რეიტინგის განაწილება

5

[12]
4

[1]
3

[0]
2

[0]
1

[0]

წიგნის შესახებ

ელასამონი

ნათია გიორგაძე

3749 ნახვა

წასაკითხი

რჩეული

2.5 ლარი

ყიდვა

სარჩევი

ყდა
წინასიტყვაობა
* * *(გამოიგონე ახალი ენა,) 
მკვლელობა გეთსიმანიის ბაღში  
* * * (ეს მხარე სამხრეთის არაა,)
დალტონი  
* * *(მიწა რომელსაც ვერ მომაყრი,) 
* * *(ჩემში ვეძებ წელთაღრიცხვას,) 
* * *(როცა გეძებენ და ვერ ხედავ, როგორ გეძებენ?)  
* * * (ის ვინც ვერ მოვიდა შენამდე დაბრკოლდა) 
* * * (ნუ დამპირდები, ) 
მეგაჰიმნი  
სარისკო –(იუმორესკა)  
* * *(არავითარი პრეისკურანტი,) 
* * * (სამყარო - სიცოცხლის ნახევარი,)
* * * (უთხარი შენს მეწყვილეს, ჰო) 
* * *(ჩვეულებრივი მარში:) 
* * *(მამაჩემი გიორგია,) 
* * * (მძიმე და ფერადი შევდივარ)  
* * * (შემოგეპარე თვალის ნაპრალში) 
* * * (მთა შორსაა საყვარელო,) 
წყურვილის შესახებ  
* * *(გადამიშალე ხელისგული)N 
* * * (სადაც შუქია ჩამქრალი ნათურების) 
* * * (ჩემო ღვაწლმოსილო სავარცხლებო,) 
* * * (შენი მოთმინების ძაფი -)  
* * * (ბფპ, ბფპ, ბფპ,) 
სიყვარულის მექანიკა  
* * * (ათას თვალს გამოვექეცით, ) 
* * * (სადმე ერთ ოთახს ვიქირავებ) 
* * * (მე და ის… ჩემი მესაიდუმლე,) 
სახელმწიფო საზღვარი 
გეო-მეტრიის დასასრული 
* * *(როგორც მდინარის მოძრაობა სინამდვილეში,) 
* * * (თუ დაფარული უნდა გაცხადდეს ) 
* * * (შენ იცი ჩემი სახელი და მე ველი, როდის დამიძახებ,) 
* * * (ავად გავხდები ) 
* * * (მზე ინკების ღმერთი იყო,) 
* * *(ორ ადამიანს შეუძლია კარის გაღება,) 
* * *(მე არ დავღლილვარ ამ ხრიოკებით,) 
* * * (საინტერესო მოვლენაა ეს სიყვარული, )  
* * *(აკრძალული – საშიშია,) 
* * * (რა დამემართა. . .)  
* * * (კარიდან კარამდე და კარიბჭიდან კარიბჭემდე)  
ოცდამეერთე ციცინათელას 
* * * (ეს ხალხი შორ გზაზე დამდგარი ხალხია, )
და - იქსი, იგრეკი - რომ 
ათვლის წერტილი  
* * *(ინკვიზიციის მამებს ჰკითხეს,  )
* * *(თუ ვიგულისხმებთ რამე შემთხვევას, )
* * * (ყველაფერს რასაც ჩვენ ახლა ვამბობთ,) 
* * * (წუხელ ზვიგენის ხახაში დავრჩი ) 
* * * (შენს თვალებში აღარ ვსახლობ, ) 
პრემიერის წინ  
* * * ( დარჩება გზა ლიანდაგების)
* * * (გტოვებ,)  
* * *(ნურავის ეტყვი მზე რომ ჩავიდა,) 
* * * (დღეს არ იციან ჩვენს შესახებ,) 
კითხვა, რომელზეც არ გვაქვს პასუხი  
* * * (მოდით ქარიყლაპიებო,)  
* * * (კიბე იაკობის, კიბე შენი სახლის) 
* * * (მე რომ გამეგო, რა ეწერა შენს ორ წრეწირში)  
* * * (თამაშობს ზღვა და აყირავებს ნავებს ბავშვივით,) 
* * * (კონტინენტების მოშლილ ზამბარებს,) 
* * * (უნდა მოვიხმო დეკემბერი სულ სხვა ძახილით,) 
* * * (მე ვუფრთხილდები მეგობრის ხსოვნას,) 
* * *(არ მეშვება შენზე ფიქრი, რა არ ვცადე?) 
* * * (მე ახლა ვფიქრობ, როცა წავალთ, ) 
* * * (მე გაგიბედავთ და დავარღვევ თქვენს მშვიდ დინებას,) 
* * * (რაც შენში ზარდე ბორბალია:) 
დაბნელება  
* * *(ვერ მოვასწარი გაფრთხილება,) 
* * * (ალგებრებსა და ქვეალგებრებს )  
გემუდარები  
* * *(სადაც გვეგონა რომ მივდიოდით,) 
* * * (ჩამოდგებიან ღამის სულები) 
* * *(შენი თითების ანაპესტი,) 
* * * (ლოკოკინები მოადგნენ ჩემს სულს,) 
* * * (ჩემთან არიან ახლა ყველანი,) 
* * * (არ ვეკითხებით საიდან მოდის ) 
* * * (უნდა ჩავაქრო აპრილის ცეცხლი,…) 
* * * (დამოძღვრილია ყველა უჯრედი) 
* * *(ამითვალხილე, ბროწეული დარჩა ხსოვნაში) 
* * *(თუ ჩვენ გვექნება ველოთვალი,) 
* * * (ვიყოთ წევრები მიწისქვეშა მოძრაობების,)
* * *(ღრუბლის პირამიდები:)  
* * * (ჩემი გული სავსეა ფერადი სლაიდებით,) 
* * * (ჩემო ბატონო, ზღვამ დაბინდა მოგონებები)  
* * * (ყალთაბანდია ჩემი მეწყვილე,) 
* * * (მე მთელი წელი უწყვეტ სიზმრებად) 
* * * (არ ვიცი, რა ერქვა ესკიმოსების პრეზიდენტს) 
* * * (გრძელ დერეფანში კახპებივით,) 
* * * (ახლა რაღა ვქნათ პიერო?)  
აკრძალული ლექსი  
* * * (ეს სასტუმროა, სადაც კარი ჭერში გავჭერით,) 
* * * (ჩვენ არ ვამბობდით თითქმის არაფერს, ახლა სხვა დროა,)  
* * * (ვერ გამიმეტებ,)  
* * * (დავიგვიანე, ყველაფერი დაკარგულია,) 
* * *(ღამე კალეიდოსკოპია, ) 
* * * (მაინც ვერ ვხვდები რა შეიძლება )  
მე ვარ 14-ის და მე ვიცი 37-ის რომ არ ვიქნები…  
* * * (იქნებ ეს თამაშიც საფინალო სასტვენის ხმამდე,) 
* * * (გადაეღობე წინ დავიწყებას,) 
* * *(ჩვენ საზიარო მტვერი გვაქვს, )  
* * *(მოვიწნავ თმას და მწვანე მინდვრებს,) 
ზეცნობიერი  
* * *(ასთავიანი დილა გათენდა,) 
* * * (სახლში დამაბრუნე, ) 
* * * (ნაცარში მეწყო ხელები და) 
* * * (ვერ მივილიე როგორც ვარსკვლავი,)  
* * *(მე შენ მიამბობ, როგორ გაცდა) 
* * * (დავკარგე help – ღილაკი,)  
* * *(სულ ცოტა ხანში ) 
* * * (ჩემო მეგობარო, დავივიწყოთ ტროა და ცხენი) 
* * * (მინდა ჩამოგრჩე, მინდა ბრმასავით ვერ გამოვკვალო) 
წერილი იას  
* * * (მარლენ, შენია კლიმანჯაროს მთა,)  
* * * (მე შენ ყოველდღე გითმობ თითო წამს,) 
* * * (მიყვება ტივი აღმა წყალს,)
***(ჩემს გულში ოთხი კედელია,) 
* * * (ქარში დავყარე წამწამები,) 
* * * (ხელისგულის ოდენა ცას ვართავ და ვციაგებ,) 
სამშობლო 
* * * (ახლა დადგება დრო ჯინივით ) 
* * *(მე ვფიქრობდი და არ ვოცნებობდი,) 
* * * (ცა როგორ ჩამოექცევა,)  
* * * (ვინ რას დაიჯერებდა? თოვლი იყო დამდნარი,) 
* * * (შენი ხმით სავსე განედი,) 
* * * (ვერ გაექცევა შენი თვალი ბადურის კედლებს,) 
* * *(დგას მისი სული გათლილ ჭიქაში) 
* * * (სანამ გადავწყვეტ ცას შევაბერდე ) 
* * *(ამბები იმაზე თუ როგორ გვაშორებს) 
მოკითხვა  
* * *(როცა დაბნეულ ღიმილს გაგებებ,) 
* * * (სხვენში ღამურებთან გეპატიჟები,) 
* * * (დაიშალა შენი ძვლების ეიფელი) 
* * *(ყინვა არაფერია, თუნდაც სულ არ გალღვეს,) 
* * *(მე გავუძელი საჰაერო ხომალდის ფრთაზე) 
* * * (შეგეგებები, ხელებს თოვლი გამიადვილებს,) 
* * *(წამი რომ მქონდა და ჟირაფის წყვილი ჩლიქიდან) 
პასუხს, ვინც ჩემგან ელოდა. . .  
18 წლის შემდეგ  
* * * (ჩვენ დავემგვანეთ ჩამქრალ ნათურებს,) 
* * * (ლონდონი გახდა შენი ედემი) 
* * *(ნათურებს შერჩათ თხელი თოვლის აბაჟურები) 
* * * (კატასტროფული შედეგებით მთავრდება კვირა,) 
გილოცავ დაბადების დღეს  
* * *(გულიდან ჩხავის ყვავი, ) 
* * * (შენ თქვი, რომ ჩემი გულისცემა და მომღიმარი კარდიოგრამა,)  
* * * (აივსება გული შუადღით,)  
* * *(მე რომ უზბეკი ვიყო ) 
* * * (ჩემი 3/4 შენ ხარ,)  
* * *(უცნაურია ეს ცხოვრება, ) 
* * * (ვერ დავიჯერე შენი დაკაგვა, ) 
* * * (ჩვენი მარტოობა წირია,)  
To: [email protected]
* * * (გზა შენი - ჩემს ბაგემდე )  
* * * (თაღლითები ცუდები არიან ) 
* * *(ნეტავ შემეძლოს წერტილის პოვნა,) 
ოთხნიშნა უცნობი 
* * *(იწყებ აკრძალვით )  
* * * (რა დარჩა დიდი მდინარისგან?)  
ბორკილი  
* * * (შენ აქ მარტო ხარ, გემინდვება მზე მარტოკაცის,)  
* * * (ჩაიკეტე საკუთარ თავში,) 
* * * (სხოვნისთვის) 
* * * (გაიღვიძე, გულის გასკდომამდე) 
* * *(მე ვარ თავისუფალი) 
* * * (მე რომ მშიშარა ვიყო,)  
* * *(რა შეშლის ადამიანს თოვლი) 
დაე… 
* * *(გაგრძელება იქნება)

წინასიტყვაობა წიგნი, რომელიც თანაბრად სჭირდებათ ავტორსაც, მკითხველსაც და ქართულ პოეზიასაც
საქართველოში ნიჭიერებით ვის გააკვირვებ, ჯერ კიდევ მისმა პირველმა წიგნმა, რომელსაც ავტორმა “არეული ქორონიკონი” უწოდა არა მარტო პოეზიის მოყვარულთათვის, არამედ ჩვენთვისაც, სხვადასხვა თაობის ქართველი პოეტებისთვის თვალსაჩინოდ გამოავლინა ნათიას გამორჩეული ნიჭიერება და რაც მთავარია პროფესიული ოსტატობის ის დონე, რასაც უმრავლესობა ჩვეულებრივ დროთა განმავლობაში აღწევს. პოეტის ახალგაზრდობა მის მომავალ წარმატებათა გარანტად უნდა იქცეს. ნათია გიორგაძის ლექსების მომდევნო წიგნები სწორედ ამისი ნათელყოფაა – ისინი განსხვავდებიან ერთმანეთისგან, პოეტი იცვლება და იზრდება. მე კი მაქვს პატივი და სიამოვნება საზოგადოებას წარვუდგინო, ჩემი ახალგაზრდა კოლეგა, პოეტი რომელიც ეყვარებათ საქართველოში.

მიხეილ ქურდიანი
თბილისი
2007 წელი