არასოდეს მიფიქრია, რომ ერთი ადამიანი ვიყავი, მაგრამ ახლა, როცა მე და თქვენ ერთად უნდა გავყვეთ ჩემს წიგნს თავში რამდენიმე ათასი თავი და თვალში რამდენიმე ათასი თვალი ჩამისახლდა. ელასამონი ჩემი მეხუთე წიგნია და მას, როგორც დანარჩენ ოთხს დაბადებიდან იქამდე ვწერდი, სანამ არ დაიბეჭდა, რადგან მე ვთვლი რომ პოეზია ქვეცნობიერი ნაკადია, რომელსაც სულში დალექილი სათქმელი მოაქვს, ამიტომაც არც ერთ ჩემს წიგნში არ მეორდება ერთიდაიგივე ლექსი, მეორდება სათქმელი ... სხვადასხვა ფორმით, სახით, ტექსტით და იგი ყოველთვის რამდენიმე რკალშია მოქცეული. სათქმელს კი მუდამ გულიდან ვამბობ. მე მიყვარს ამოსახსნელი ლექსები, სიღრმეში რაღაცას რომ მალავენ და მკითხველს პოეტებად რომ აქცევენ, ეს პროცესი საინტერესოა ორივე მხრიდან, რადგან ზოგჯერ მკითხველი უფრო მეტს ხედავს, მთავარია მას ფანტაზიის უნარი არ დაუხშოს პოეტმა და ფიქრის საშუალება მისცეს. მე ვთვლი რომ ელასამონი ამ თვალთახედვით თქვენთვის შეიქმნა. ნათია გიორგაძე