თავი პირველი - პიკნიკი მდინარეზე გაკვირვებული პადინგტონი საწოლზე წამოჯდა. ვერ მიმხვდარიყო, ამ დილაადრიან რას უნდა გაეღვიძებინა. უინძორის ბაღების № 32-ში დღის განრიგს, რომელშიც, რა თქმა უნდა, საუზმეც შედიოდა, არასოდეს არღვევდნენ.
ოთახს თვალი შეავლო. თითქოს ყველაფერი თავის ადგილზე იყო.
საწოლის გვერდით მაგიდა იდგა. ზედ სხვა ნივთებთან ერთად მამიდა ლუსის ფოტოსურათი იდო, რომელიც ლიმის მოხუც დათვთა თავშესაფარში წასვლამდე გადაეღო. მას გვერდს პადინგტონისთვის ძალიან მნიშვნელოვანი რამ – ერთი ქილა მარმელადი უმშვენებდა.
მისი ძველი ქუდი და დაფლკოტი კარზე ეკიდა. პერუული მონეტებიც ბალიშის ქვეშ ეყარა.
რაც ყველაზე მნიშვნელოვანი იყო, საწოლის გადასაფარებელი რომ გადასწია და მის ქვეშ შეიხედა, პატარა ტყავის ჩემოდანი თავის ადგილზე დახვდა. ჩემოდანს რამდენიმე საიდუმლო განყოფილება ჰქონდა, სადაც პადინგტონი თავის ამონაჭრების ჩასაწებებელ ალბომს და სხვა მნიშვნელოვან ქაღალდებს ინახავდა.
პადინგტონმა შვებით ამოისუნთქა. მიუხედავად იმისა, რომ უკვე ერთ წელზე მეტი იყო, რაც ბრაუნებთან ცხოვრობდა, ვერაფრით მისჩვეოდა იმ აზრს, რომ საკუთარი ოთახი ჰქონდა. მას ხომ ბედის წყალობისა ნაკლებად სჯეროდა.
ფიქრებში წასულმა პადინგტონმა გაუცნობიერებლად ამოუსვა თათი მარმელადიან ქილას და უკვე ძილის გაგრძელებას აპირებდა, როცა რაღაც ხმა მოესმა. დათვმა ყურები დაცქვიტა.
ბაღიდან გაურკვეველი ხმები მოდიოდა. რამდენჯერმე კარი მიაჯახუნეს, რასაც ჭურჭლის წკარუნი მოჰყვა. შემდეგ მოესმა, თითქოს მისტერ ბრაუნი განკარგულებებს იძლეოდა.
პადინგტონი საწოლიდან ჩამობობღდა, ოთახი სწრაფად გაიარა და ფანჯარასთან მივიდა. ძალიან აინტერესებდა, რა ხდებოდა გარეთ და, რა თქმა უნდა, თავს ვერ აპატიებდა, რამე რომ გამორჩენოდა. ფანჯრიდან რომ გაიხედა, გაკვირვებისგან პირი დააღო, რადგან საერთოდ არ მოელოდა იმას, რაც იქ დაინახა. მინაზეც კი დააორთქლა და თათიც გაუსვა: იფიქრა, ხომ არ მომეჩვენაო.
წარმოუდგენელი იყო, მაგრამ ეზოში ბრაუნების მთელი ოჯახი შეკრებილიყო – მისის და მისტერ ბრაუნები, ჯონათანი, ჯუდი – ყველანი დიდი დაწნული კალათის გარშემო იდგნენ. თითქოს ტვინის საჭყლეტად ის არ იყო საკმარისი, რაც ნახა, ახლა მათი მოახლე მისის ბირდი გამოცხადდა, რომელსაც ხელში დიდ თეფშზე დახვავებული ბუტერბროდები მიჰქონდა.
პადინგტონი ფანჯრის რაფიდან ჩამოძვრა და სასწრაფოდ ბაღს მიაშურა. ყველაფერი ძალიან უცნაურად ეჩვენებოდა. მისი აზრით, საქმის ვითარებაში გარკვევა იყო საჭირო. იმ დროს, როცა ბრაუნები ჩალაგებას მორჩნენ და კალათს თავი დააფარეს, სამზარეულოს კარიდან პადინგტონი გამოვიდა.
– კარგი რა, პადინგტონ! – შესძახა ყველამ ერთხმად.
– ეს დათვი მარმელადიანი ბუტერბროდების სუნს კილომეტრზე გრძნობს, – ჩაიბუზღუნა მისის ბირდმა.
ჯუდიმ პადინგტონს თითი დაუქნია.
– ჩვენ ხომ სიურპრიზის მოწყობა გვინდოდა, – უთხრა მან, – საგანგებოდ ავდექით დილაადრიანად.
პადინგტონი ხან ერთს უყურებდა, ხან მეორეს და ცნობისმოყვარეობა კლავდა.
– ასეთი სახე ნუ გაქვს, პადინგტონ! ყველაფერი რიგზეა! – გაუღიმა მისის ბრაუნმა, – უბრალოდ მდინარეზე პიკნიკის მოწყობას ვგეგმავთ.
– თან ერთმანეთს უნდა შევეჯიბროთ, – შეჰყვირა ჯონათანმა და სათევზაო ბადე ჰაერში ააფრიალა, – მამა შეგვპირდა, ვინც თევზს პირველი დაიჭერს, საჩუქარს ვაჩუქებო.
– პიკნიკი?! – თვალები დაჭყიტა პადინგტონმა, – არ მახსენდება, ოდესმე მდინარეზე მოწყობილი პიკნიკი მენახოს.
– ძალიანაც კარგი, – უთხრა მისტერ ბრაუნმა, რომელიც ენერგიულად იგრეხდა ულვაშებს, – სამაგიეროდ, ახლა ნახავ. აბა, სწრაფად ისაუზმე. მშვენიერი ამინდია და დროის დაკარგვა არ ღირს.
პადინგტონს მეტი თხოვნა აღარ დასჭირვებია. სანამ ბრაუნები პიკნიკისთვის დანარჩენ აღჭურვილობას მანქანაში ჩააბარგებდნენ, ის სასწრაფოდ შევიდა სახლში და სასადილო მაგიდას მიუჯდა. დათვს სიახლეები ძალიან უყვარდა და ერთი სული ჰქონდა, როდის წავიდოდნენ პიკნიკზე. ერთ-ერთი, რის გამოც ბრაუნებთან ცხოვრება იზიდავდა, იყო ის, რომ სიურპრიზები არ ელეოდა.
– იმედი მაქვს, ყველაფრის ნახვასა და გაკეთებას ვერასოდეს მოვახერხებ, – უთხრა მან მისის ბირდს, რომელიც სასადილო ოთახში იმის შესამოწმებლად შევიდა, შეჭამა თუ არა დათვმა თავისი მარმელადიანი პურები, – თორემ სანახავი და გასაკეთებელი აღარაფერი დამრჩება.
– მე შენ გიჩვენებ სანახავს და გასაკეთებელს, თუ ულვაშებიდან მაგ ერბოკვერცხს ახლავე არ ჩამოიბან, – დაუცაცხანა მისის ბირდმა და ოთახიდან მიაბრძანა, – ასეთი თხუპნია დათვი ჯერ არსად მინახავს.
პადინგტონი გაიბუსხა, თავი ჩაქინდრა და დერეფანში გაუჩინარდა.
– მინდოდა, სწრაფად დამემთავრებინა ჭამა, მისის ბირდ! – ჩაიბურტყუნა მან.
დათვი სწრაფი ნაბიჯით გაემართა სააბაზანოსკენ. სახლიდან გასვლამდე რამდენიმე მნიშვნელოვანი საქმე უნდა მოეგვარებინა. უპირველესად, ჩემოდანი იყო ჩასალაგებელი, შემდეგ კი ატლასში რაღაცის მოძებნას აპირებდა. პადინგტონი გეოგრაფიით იყო გატაცებული და ახლა თავში სულ „მდინარეზე მოწყობილი პიკნიკი“ უტრიალებდა, რაც, მისი აზრით, ძალიან უჩვეულო რამ იყო.
– ვერაფრით გამიგია, ასე რატომ ხდება, – თქვა მისის ბირდმა და