შესავალი კითხვის ნიშანი ხომ გინახიათ
დაგიწერიათ კიდეც
ოცნების ფრთებით ზე აჰყოლიხართ
ცაში აღმავალ კიბეს,
თუმცა კიბეზე კი არავყვები
კითხვის ნიშანზე ვამბობ
უცნაურ კაცის აზრებსა ვწვდები
და ლექსად გადავადნობ.
კითხვის ნიშანი ზედა ბოლოთი
დაკიდულია წვერზე
და მისი წვერი ჩაშვებულია
ღრმულის სრიალა ფსკერზე,
ღრმულის კედლები ისე მტკიცეა
როგორც ფოლადი მკვრივი
ფოლადისავე წვერზე ქანაობს
ვით წყარლმარჩხ წყალზე ტივი.
ქანაობს მაგრამ ვერ ამოსხლტება
მოწყობილია ისე
იმის არსობის აზრს თუ მიწვდება
მგონი მარდი და მყისე.
კითხვის ნიშანის ქვედა ბოლოზე
იცით რომ ვსვაამთ წერტილს
და აზროვნების გაფართოებით
იქმნება ფიქრთა წრედი,
წერტილის ადგილს კიდია სკამი
ბაგირით ერთვის ნიშანს
იდიალურს გავს სკამის ქანქარი
და სამყაროსგან თიშავს
კაცს,რადგან შიგ ზის განდეგილივით
ქანაობს არხეინად,
შორს არს კაცთაგან ეულ მწირივით
მაგრამ მშვიდათ არ ძინავს.
თუმც ქანაობა ისე ამხნევებს
ისე არ გრძნობს სისუსტეს
ზოგჯერ გადაშლის ოცნებით ხელებს
წამოუვლის და უსტვენს.
შენ რა გაცინებს იმის სტვენაზე
რა, გონდალაგებულს არ ჰგავს?
თუ ავი სიტყვა გადგას ენაზე
უსტვინოს, შენ რას კარგავ.
დაბლა დაჰყურებსს ხილულ სამყაროს,
ცოცხალ არსებათ ჯგვლეფას,
ერთმა მეორე არ გაახაროს
მათ არს სიცოცხლე ერქვას.
ხოლო ზევით კი რაც გონს იტაცებს
უკლავს ფიქრების შიმშილს,
აწყობს მის გონში უთქმელ ციტატად
შეუცნობელის შიში.
ჩუქება
