ეს დღეც იწურება, იწურება, როგორც სხვა დღეები. იმდენად ახლოს ვიყავი სიკვდილთან, ყოველთვის ვგრძნობდი მასთან ინტიმს. დღემდე ვფიქრობ, რომ მასში არის რაღაც დადებითი... სიკვდილი თავისუფლებაა, – თავისუფლება ცხოვრებისგან და საკუთარი თავის უფლება... ნაცნობ სახეებს წარმოვიდგენ და ჩემს წარმოსახვით მეგობრებს ძალით ვუღიმი. უკანასკნელად ვხედავ მათ თვალებსა და მათი სულის სიცარიელეს. ისინი ჩემს მომღიმარ სახეს იბეჭდავენ გონებაში. ვცდილობ, ფილტვების ჰიპერვენტილაციას მივმართო, მაგრამ – უშედეგოდ. გაყინული სხეულით ვეშვები შავ ჩრდილებთან, უპირო სიღრმეში, საიდანაც ვეღარასდროს მოგაწვდენთ ხმას. ფრაზები ქრება და დგება ჟამი სიცოცხლისა და ჟამი სიკვდილისა დრეკად ნიადაგზე... მე ევა ვარ – შიზოფრენიკი. თქვენ ალბათ ჩემს წასაყვანად მოხვედით!.. (+14)