სიტყვას დიდება შევრჩი ცხოვრებას ჯვარზე გაკრული,
ჩემი სიტყვით და ჩემი კალამით,
მე შევიყვარე სიტყვა ქართული,
ღმერთთან საუბრით,მართლის ღაღადით.
დანაშაული ის ხომ არ არის,
რომ დავადექი ტატოს ნაკვალევს,
დიდ რუსთაველს, რომ ვუთხარ სალამი,
როგორც ტერენტის სიტყვა მაწამებს.
პოეზიასაც ხომ ჰყავდა ბრძენნი,
დიდი ილია,გზამკვლევი ცოდნის,
ჩანგი აკაკის სიმართლის მთქმელი,
ვაჟას ლირიკა ღირსება სოფლის.
გადახვეწილი გურამიშვილი,
მთების სიმღერა ჭაბუკი ლადო,
სამადაშვილი სიტყვის მახვილით,
გალაკტიონი მუზებით სათნო.
ამ წამებულთა კვალდაკვალ დავალ,
მეამაყება ღირსება მათი,
და მაინც გეტყვით ჯერ უთქმელს მთავარს,
პოეზიაა-მახვილი ბასრი.
ვერ ეგუება სიყალბის ფაფხურს,
ქადაგებს ღვთიურ ჭეშმარიტებას,
ემსახურება სინდისს და ნამუსს,
-ნაღდ ქართულ სიტყვას მარად დიდება!
ამისთვის სული ამომაცალეს,
ამისთვის გავხდი დღეს მაწანწალა,
დღეს ჩემი სული ცაში ფარფატებს,
ღვთისკენ მიფრინავს ბრმა და ცალთვალა.
21.9.2017.
ჩუქება
