ერთ მშვენიერ დღეს ყველა ადამიანში იღვიძებს მოხეტიალე მხეცი... ჩვენ გვაწუხებს კმაყოფილება და ზედაპირული, ყოფითი ბედნიერების ჭაობში ვიხრჩობით, ტკივილისა და სიხარულის განცდა ჰაერივით გვჭირდება და სწორედ მაშინ, ტრამალის მგელი გზას დაადგება, ჩვეული სამყაროდან, ოთახის ოთხი კუთხიდან , ნიკრისის ქარით დატანჯული საღამოებიდან გადის... მერე საოცარ კარს წავაწყდებით, სადაც მსოფლიო ლიტერატურის ერთ-ერთ ყველაზე გენიალურ წარწერას ამოვიკითხავთ: „მაგიური თეატრი. ყველას არ შეესვლება.“ – ყველას არა! „მხოლოდ შეშ-ლილ-თა-თვის!“ გაბედავთ?