ნანტაკეტელი ახალგაზრდა კაცი, არტურ გორდონ პიმი, ბრიგ „გრამპუსის“ ტრიუმში იმალება, რათა ამ ხომალდით სამხრეთის ზღვებში იმოგზაუროს. მაგრამ მეზღვაურები გემზე ამბოხებას მოაწყობენ. სისხლიანი ხოცვა-ჟლეტის შემდეგ ოთხი კაციღა რჩება ცოცხალი. შტორმი თითქმის გაანადგურებს გემს და ისინი აბობოქრებულ ოკეანეში რჩებიან მშიერ-მწყურვალნი და ზვიგენებით გარშემორტყმულნი. განწირულ ზღვაოსნებს სამხრეთ პოლუსისკენ მიმავალი გემი გადაარჩენს... „ნანტაკეტელი არტურ გორდონ პიმის ნაამბობი“ (1838) ედგარ პოს ყველაზე გამოუცნობ ნაწარმოებადაა მიჩნეული და ჰორორის ჟანრის თხზულებების წინამორბედად ითვლება. ჰოვარდ ლავკრაფტის ერთ-ერთი რომანი სავსეა ალუზიებით „არტურ პიმის ნაამბობზე“, ჰერმან მელვილის „მობი დიკის“ თავი თეთრი ვეშაპის შესახებ კი ფინალში შემოჭრილი მისტიკური თეთრის – სიცარიელისა და არყოფნის ფერის – სიმბოლიზმს ეხმაურება.