ამოდის ნათდება

ადამიანი, რომლის სახელსაც განსაკუთრებული მსაზღვრელი არ სჭირდება. ამ ქართველმა გენიოსმა, მიუხედავად იმისა, რომ ლიტერატურული პროცესების შუაგულში არ ტრიალებდა, სხვა გლეხებივით მიწას ხნავდა, საქონელს უვლიდა, ნადირობდა, მოახერხა სრულიად განსაკუთრებული ლიტერატურული ნაწარმოებები შეექმნა, ყოფილიყო ყველაზე განათლებული, ჰუმანისტი, უსაზღვრო დიაპაზონის მოაზროვნე და ფშაური ზამთრის გრძელ, ბნელ ღამეებში დაეწერა თავისი პოეტური, დრამატურგიული, პუბლიცისტური თუ პროზაული შედევრები, სრულიად ახალ სიმაღლეზე აეყვანა ქართული პოემა.