ნაცარქექიას მეძახიან, რადგან ნაცრის ქექვაზე მეტად არაფერი მიყვარს. ერთხელაც ცხრათავიან დევს გადავეყარე და ოინი მოვუწყე, თუ გინდა გაიგო როგორ შევებრძოლე ტანად ერთი ციცქნა ღონიერ დევს, როგორ გამოვადინე რიყის ქვას წურწურით წვენი, როგორ გადავცურე უშველებელი მდინარე თითის დაუსველებლად და რა ბედი ეწია დევს, გადაშალე წიგნი, წაიკითხე ჩემი ზღაპრული თავგადასავალი და მუდამ გახსოვდეს: „ხერხი სჯობია ღონესა, თუ კაცი მოიგონებსა“.