"ლამარა” გადაიქცა კავკასიის თვითმყოფადობის მანიფესტად საბჭოთა ძალადობის წინააღმდეგ, რომელმაც თავისი სისხლისმსმელი სახე გამოამჟღავნა იმ მასობრივი დახვრეტით, რაც ამბოხების ჩახშობას მოყვა. “ლამარას” ყველგან ეგებებოდნენ მძაფრი ოვაციებით და შეძახილებით. “შესაძლოა წამებულმა ქართველმა ისეთი სიმძაფრით გაიღვიძა ჩემში, რომ ქვეშეცნეული მოვინდომე: ლამარა უმალვე მიმეხალა მტარვალთათვის, ვითარ ტრაგიკული მარჟი დამარცხებულთა”- იხსებებდა ავტორი გრიგოლ რობაქიძე.