წინასიტყვაობა მარკ ბელასენისა და ოლგა შავერნეს „აუტისტი ბავშვი“ 2007 წელს პარიზში გამოქვეყნდა. წიგნი მშობლების დასახმარებლად დაიწერა. ვფიქრობთ, ქართული თარგმანი არა მარტო მშობლებს, არამედ ფსიქოლოგებს, ექიმებს და, ალბათ, ფართო საზოგადოებასაც დააინტერესებს: ქართულ ენაზე ხომ მსგავსი ლიტერატურა თითქმის არ არსებობს, აუტიზმის პრობლემა კი სულ უფრო აქტუალური და მტკივნეული ხდება ჩვენში.
წიგნის ავტორები ფრანგი ფსიქოანალიტიკოსები არიან, რომლებიც კლინიკებსა და სხვადასხვა სპეციალურ დაწესებულებაში ხანგრძლივად მუშაობდნენ აუტისტ ბავშვებთან და მოზარდებთან. უკვე 15 წელია, მათი კოლეგები და თანამოაზრეები საქართველოშიც რეგულარულად ჩამოდიან და საკუთარ გამოცდილებას გვიზიარებენ. ფრანგი პროფესიონალების თანადგომით თბილისშიც გაიხსნა მწვანე სახლი - დაწესებულება, რომლის კარიც ღიაა მცირეწლოვანი ბავშვებისა და მათი მშობლებისათვის და, რა თქმა უნდა, აუტისტი ბავშვებისთვისაც. სწორედ აქ, „მწვანე სახლში“, ბუნებრივად გაჩნდა ამ წიგნის თარგმნის საჭიროება. გამოცდილებით ვიცით, რომ საკითხები, რომლებიც წიგნშია განხილული, ძალიან აინტერესებთ მშობლებს, განსაკუთრებით კი აუტისტი ბავშვების მშობლებს.
აუტიზმის სიღრმისეული, ფსიქოანალიტიკური ხედვა, ფსიქოანალიტიკური თერაპიის შესაძლებლობები, რაზეც წიგნში ვრცლად არის ლაპარაკი, ზოგჯერ ქართველი სპეციალისტებისთვისაც უცნობია, თუმცა ის დასავლეთის არაერთი ქვეყნის სახელმწიფო თუ კერძო დაწესებულებებში წარმატებითაა დანერგილი. ვისურვებდით, რომ ეს ცოდნა-გამოცდილება ჩვენშიც იყოს გამოყენებული ამ სფეროში არსებული მძიმე ვითარების გასაუმჯობესებლად, მრავალფეროვანი დაწესებულებების შესაქმნელად აუტიზმის პრევენციისა და მკურნალობისთვის და ბავშვებისა და მათი მშობლების დასახმარებლად. ვფიქრობთ, ცოდნის უგულებელყოფას მხოლოდ ზიანის მოტანა შეუძლია მათთვის.
ეს წიგნი, ალბათ, კიდევ ერთხელ დაგვაფიქრებს ბავშვთა აუტიზმზე, ამ სფეროში არსებულ პრობლემებზე, ბავშვებზე, მოზარდებზე, მათ ოჯახებზე... იქნებ ყველამ ერთად შევძლოთ რაღაცის გაუმჯობესება, იქნებ სახელმწიფო სტრუქტურებში მომუშავე პერსონალსაც დავეხმაროთ სათანადო მომსახურების მოწყობაში...
დასასრულ, მადლობა გვინდა გადავუხადოთ იმ ბავშვებსა და მათ მშობლებს, რომლებიც „მწვანე სახლში“ დადიოდნენ, ვისთანაც ვიმუშავეთ და სასურველ შედეგსაც მივაღწიეთ; იმათაც, ვისთანაც ასეთი შედეგი ვერ მივიღეთ, მაგრამ თავი დაგვამახსოვრეს, გამოცდილების შეძენაში დაგვეხმარნენ. სწორედ ბავშვებთან ურთიერთობამ დაგვანახვა ამ წიგნის საჭიროება და მისი ქართულად თარგმნის სურვილი გაგვიჩინა.
მ. ტარასაშვილი
ჩუქება
