მთარგმნელის წინასიტყვაობა ალფრედ ადლერი (1870 - 1937) თანამედროვე ფსიქოთერაპიის შემქმნელი „დიდი სამეულის“ მესამე და ნაკლებად ცნობილ წევრად მიიჩნევა. მისი სახელი ისეთი პოპულარული არ არის, როგორიც დანარჩენი ორის, ზიგმუნდ ფროიდისა და კარლ გუსტავ იუნგის, თუმცა თანამედროვე ფსიქოთერაპიული მიდგომების უმრავლესობა ადლერის იდეებს იყენებს. ფართო გავრცელების გამო მათი გარკვეული ნაწილი ჩვეულიც კი გახდა, რადგან ბევრ სხვა თეორიას დაედო საფუძვლად (J. A. Kottler and M. J. Montgomery, Theories of Counseling and Therapy: An Experiential Approach). ალფრედ ადლერს ხშირად ნეოფროიდიანელს უწოდებენ, რაც სწორი არ არის და არც თავად გაახარებდა, თუნდაც ფროიდთან თავისი დამოკიდებულების გამო (Rebecca LaFountain, Alfred Adler’s Place in the Field of Psychology). ის 1911 წელს ჩამოშორდა ფსიქოანალიზს და საკუთარი თეორია შექმნა, რომელსაც „ინდივიდუალური ფსიქოლოგია“ დაარქვა, რადგან პიროვნებას ერთ მთლიანობად განიხილავდა, ჩართულს სოციალურ კონტექსტში. ინდივიდუალპსყცჰოლოგიე კარგად ჟღერს გერმანულად, როგორც უნიკალური, ერთიანი და განუყოფელი პიროვნების ფსიქოლოგია, მაგრამ სხვა ენებზე ისე აღიქმება, თითქოს ის, პირიქით, სოციალური კონტექსტიდან გამოცალკევებულ ინდივიდს შეისწავლიდეს. გაუგებრობის თავიდან ასაცილებლად ადლერის თეორია ხშირად ადლერიანულ თეორიად მოიხსენიება (Power, R.L. ; Griffith, J. (2007). The lexicon of Adlerian Psychology). ადლერმა ბევრ მიმართულებაზე მოახდინა გავლენა, ბავშვთა აღზრდიდან ანთროპოლოგიასა და კორექციულ თერაპიამდე. ის ყოველთვის ხაზს უსვამდა პიროვნული არჩევანის ძალას; პოზიტიური, შთამაგონებელი ცხოვრებისეული ფოკუსის მნიშვნელობას; სოციალური უთანასწორობის აღმოფხვრის საჭიროებასა და სოციალური ურთიერთობების უდიდეს მნიშვნელობას (Adlerian Psychotherapy, by J. Carson and M. Englar-Carlson). ალფრედ ადლერს უნდოდა, ადამიანებს დახმარებოდა ურთიერთობების მოგვარებაში ოჯახთან, მეგობრებთან და სხვა ადამიანებთან. ის აფასებდა ურთიერთთანამშრომლობის როლსა და თითოეული პიროვნების კავშირს გარემომცველ სამყაროსთან (ადლერ, 1939; ანსბაცჰერ, 1922ა, კინგ ; შჰელლეყ, 2008). ადლერმა უშუალო გავლენა მოახდინა ისეთ გამოჩენილ თეორეტიკოსებზე, როგორებიც არიან აბრაჰამ მასლოუ, კარლ როჯერსი, პოლო მეი, ალბერტ ელისი, ჯულიან პოტერი და სხვები (Zimbardo, P. G., Johnson, R., ; Weber, A. L. (2006)). ბევრი აღიარებს ამ გავლენას, მათ შორის აბრაჰამ მასლოუ და ერიხ ფრომი, ბევრი უარყოფს. ადლერს თავად აქვს ნათქვამი: „შეიძლება, დადგეს დრო, როცა აღარავინ გაიხსენებს ჩემს სახელს; შეიძლება, ისიც დაივიწყონ, რომ ჩვენი სკოლა ოდესღაც არსებობდა, მაგრამ ეს არ არის მნიშვნელოვანი, რადგან ყველა, ვინც ჩვენს სფეროში მუშაობს, ისე დაიწყებს მოქმედებას, თითქოს ჩვენგან ესწავლოს!“ („ალფრედ ადლერი: როგორც გვახსოვს“ G.J. Manaster, G. Painter, D. Deutsch, B. J. Overholt, ed., Alfred Adler: As We Remember Him (Chicago: North American Society of Adlerian Psychology, 1977), 33).
„ადამიანის ბუნების გაგებისთვის“ პირველად ბერან ვოლფმა (W. Beran Wolfe) თარგმნა. ის თვითონ იყო ფსიქიატრი და საექიმო პრაქტიკის დროს ალფრედ ადლერის ასისტენტად მუშაობდა ვენაში. წინასიტყვაობაში, რომელიც მან ამერიკული გამოცემისთვის დაწერა, ჩანს ადლერის პატივისცემა და საკუთარი გამოცდილებით გამყარებული რწმენა, რომ მისი თეორია სწორია. აქ მოგვყავს ეს წინასიტყვაობა, როგორც ისტორიული და საგანმანათლებლო ღირებულების ტექსტი.
ჩუქება
